Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "ognia i mi do", znaleziono 307

Mówią, że miłość jest jak ogień, a rozstanie jak wiatr. Gasi świecę, ale rozpala pożar.
Wro­gów trze­ba dobie­rać uważ­niej niż przy­ja­ciół – mam­ro­tał Ni­ja­ki do ognia – bo są z nami dłu­żej.
Przełknął ślinę i popatrzył w jej oczy. Miał wrażenie, że płoną. Uśmiechnął się i skoczył prosto w ogień.
[...] człowiek raz wciągnięty w grę, jaką jest miłość, jest później bardzo ostrożny Jak po sparzeniu ręki ogniem.
Gdy tylko próbuje odpowiedzieć ogniem, jego serce tak bardzo przyspiesza, że ręce nie są w stanie utrzymać równo karabinu.
Słyszałam już, że jesteście niebezpieczni i należycie do sekty. Igram z ogniem od dnia, w którym po raz pierwszy się spotkaliśmy.
Gdybym tylko miał pewność, że nie pośle mnie do diabła, wskrzesiłbym w niej ogień, w którego temperaturze oboje moglibyśmy spłonąć.
Sposobem na stworzenie skutecznej kuli ognia jest nasycenie jej formą. Czarem, o którym nie trzeba myśleć, żeby go wykonać.
Rozpalili we mnie ogień, a im wyżej sięgają płomienie, tym bardziej ciągną moją duszę. Muszę ich dosięgnąć. Mówi się, że aby ugasić niektóre pożary, trzeba wywołać eksplozję, która gwałtownie spali cały tlen. Ja potrzebuję takiego wstrząsu, żeby zdusić ogień.
Każdy rozsądny człowiek wie, że woda zdolna jest ugasić ogień, ale nie zdoła zatrzymać wylewającej rzeki.
(...)człowieka poznaje się dopiero po tym, jak postępuje, natomiast charaktery hartują się w ogniu kuźni, jaką jest życie".
- Od dawna podziwiam twój wewnętrzny ogień i splendor. Trzymałem dystans wyłącznie z lęku przed oparzeniem.
W jakiś sposób pożarliśmy się nawzajem i pozostały z nas szkielety, resztki, rzeczy, których ani głód, ani ogień nie chciały tknąć.
Bo jeśli tkwisz po pępek w śnieżnej zaspie w Ohio, nic tak nie rozgrzeje twojego serca, jak widok Kalifornii w ogniu.
Czy byłem szczęśliwy? Bałem się tego słowa. Unikałem go jak ognia, żeby nie zapeszyć. Szczęście do tej pory było zarezerwowane dla innych, ale nie dla mnie.
Kalina nigdy nie chciała być skremowana. Bała się ognia. Śmiała się, że woli, by po śmierci zjadły ją robaki...
Ty i ja jesteśmy do siebie podobni (...). Jak w przypadku powietrza i ognia, naszą naturą jest płonąć. Nie można zmienić elementu, który rządzi danym człowiekiem. I dlatego nigdy nie przestaniemy wędrować, moja l'Ailee, tak jak ogień nie może przestać płonąć, a ptak - szybować w przestworzach.
Ogień, kamień, krew, żelazo Welesowa precz zarazo! ...Perunie i Świętowicie Wy od złego ochronicie.
(...) Całą tę muzyczną wiedzę rozpalił ogniem świętego natchnienia, obudził we mnie gorące, nieodparte pragnienie życia
Sądzę, że byłem pierwszym dziennikarzem włoskim wystawionym na powietrzny ogień w czasie drugiej wojny światowej.
W pustym podziemnym magazynie o ścianach z cegły i z kamienną ławą nie było nic, co mogłoby się zająć ogniem. Oprócz niej samej.
Potem nastąpił taki wrzask, że gdybym spróbował przełożyć go na tekst pisany, papier stanąłby w ogniu.
Ale ludzki gatunek jest tak skonstruowany, że leci do ognia jak ćma. I spala się w nim , nie umiejąc zrozumieć- czemu i co się właściwie stało.
Rozpalam ogień na kłach, którymi nie dosięgam tej gwiazdy, na którą patrzeć nie mogę tak, by nie skończyć z rozszarpanym gardłem.
Żaden ogień, żaden niepokalany blask czystości nie dorównuje temu, co człowiek może nagromadzić w głębi swego serca.
W ogniu bitwy, wiedząc, iż mam dookoła wiernych towarzyszy broni, czułem się bezpieczniejszy niż pośród swoich..
To dobrotliwe przekonanie, że budzący się człowiek przede wszystkim powinien huknąć sobie piwa przywodzi na myśl Ludzi Ognia.
Bawiłem się ogniem przez lata, a ty przyszłaś jak nieoczekiwany wiatr i spaliłaś cały mój świat.
- Zdecydowałem - rzekł. - Mieczu, nazywam cię Brisingr.
I z odgłosem przypominającym szum wiatru klinga stanęła w ogniu.
Przebacz pochodnie, które zapaliliśmy.
Przebacz nam gniewy i złości.
Przebacz duszom, które ośmieliły się spłonąć.
W żarze ognia nieśmiertelności.