Upadek

W tym tomie po raz kolejny rolę głównego bohatera otrzymuje dziennikarz Szymon Rafalski. Stara się odnaleźć mordercę przyjaciela, policjanta Kacpra Chaberskiego. Splot wydarzeń zmusza Szymona do zmiany życiowej i zawodowej ścieżki. Przyjaźń z aspirantem Robertem Baczukiem dostarcza licznych perturbacji. Stawia pod znakiem zapytania dalsze losy tej dwójki.

W tym tomie bohaterowie przeszli metamorfozę. Musieli przewartościować dotychczasowe życie. Ich rysy psychologiczne nabrały głębi.
Autorka stworzyła interesującą kontynuację, która w finale daje możliwość na rozwinięcie, ale go nie obiecuje.

Finalny tom serii "Dwa bieguny" okazał się dużo bardziej przyzwoity niż dwa poprzednie, którymi nie byłam zbytnio zachwycona. Oddałam tej książce całą moją uwagę aż do późnych godzin nocnych, skończywszy ją lekko po północy co bardzo rzadko mi się zdarza, i z pełnym przekonaniem mogę napisać, że było to bardzo dobre zakończenie całej serii. W poprzednich dwóch częściach żadna z postaci jakoś nie potrafiła zyskać w moich oczach, szczególnie Szymon, uchodzący u mnie od samego początku za postać najbardziej skomplikowaną i nie do zaakceptowania, finalnie zdołał wzbudzić we mnie trochę sympatii i uczucia. Zakończenie dość przewidywalne ale do przeżycia, a ja czuję satysfakcję, że tym razem nie był to stracony czas....

„Upadek” Katarzyny Żwirełło jest trzecim i finalnym tomem serii Dwa Bieguny, a równocześnie pożegnaniem z bohaterami znanymi z tej serii, jak i poprzedniej Między prawami. Tomy serii da się czytać oddzielnie, jednak polecam zachowanie kolejności chronologicznej – relacje między postaciami serii i zmiany jakie w nich zachodzą są tu bardzo ważnym wątkiem. „Upadek” skupia się na postaci Szymona Rafalskiego, dziennikarza, który po śmierci przyjaciela nie może sobie poradzić z poczuciem żalu, a może i winy, bezsilności i niesprawiedliwości. By ukoić skołatane emocje robi to, co dobrze zna – sięga po narkotyki. Autorka w bardzo dosadny sposób przedstawia stany emocjonalne targające tą postacią zarówno na trzeźwo, jak i po zażyciu, co zrobiło na mnie ogromne wrażenie – bardzo dokładne, bardzo realne spostrzeżenia. Ogólnie postać Szymona jest bardzo zagmatwana emocjonalnie, a w tym tomie bohater ma ostatnią szansę, by to wszystko wyprostować… Oczywiście jak na kryminał przystało jest też zagadka kryminalna, która również kręci się wokół Szymona, są też ważne i ciekawe tematy jak przyjaźń, akceptacja czy potrzeba czucia się ważnym i docenianym. Historia jest bardzo zajmująca, podzielona na krótkie rozdziały, ale chyba każdy z nich kończy się cliffhangerem, więc tak naprawdę jest to książka, którą czyta się na jeden raz. Przyznam, że jest mi trochę smutno, że to koniec przygód tych postaci, mocno się do nich przywiązałam. Polecam całą serię, a nawet dwie!

"Upadek" Katarzyny Żwirełło to trzecia i ostatnia część serii "Dwa bieguny". Czasem szkoda się rozstawać z bohaterami, których już dość dobrze poznaliśmy. Chociaż czy naprawdę dobrze ich poznaliśmy? W zasadzie to nawet swoich bliskich nie znamy do końca, a nawet siebie samych...

Wydawałoby się, że Szymon Rafalski pozbierał się po ostatniej akcji i zaczął normalne życie, lecz bardzo trudno jest tak całkowicie odciąć się od przeszłości, a gdy jeszcze pociągają cię nałogi, od których się uwolnić, to już nie jest trudno o ponowny upadek na dno...

"Upadek" to trzeci tom serii Katarzyny Żwirełło "Dwa bieguny".
Szymon jest dziennikarzem, bardzo dobrym w swoim fachu, który po aferze z gangsterami nie potrafi odnaleźć się w życiu, ucieka w narkotyki. Niestety używki popychają go na samo dno. Kiedy musi rozliczyć się z przeszłością trafia do Hotelu "Pod Wiśniami", którego właścicielem jest stary przyjaciel ojca
Gangster wyciąga do niego pomocną dłoń, Szymi zawsze był dla niego jak syn. Starszy mężczyzna oferuje mu dach nad głową, pracę, samochód. Szymon odcina się od dotychczasowego życia. Nie chce, by przyjaciele (policjanci) go odnaleźli. W końcu jest mu dobrze. Czuje, że to jego miejsce na ziemi.
Ten stan nie trwa zbyt długo. Dziennikarz zostaje uwikłany w ciągu zdarzeń, które zaważą na jego przyszłości, a granica przyjaźni zaczyna się zacierać.

Ta książka pokazuje, że sprawiedliwość zawsze ujzy światło dzienne, a prawdziwa przyjaźń jest silniejsza niż krzywdy.

Przyszedł czas na finał, ale zanim bohaterowie i czytelnik zaznają spokoju przed nimi ostateczna rozgrywka pełna emocji.

Jak nisko może upaść człowiek? Ile złych decyzji podejmie, aby jego świat runął?
Szymon Rafalski staje się synonimem człowieka, który osiągnął dno. Pozornie mogłoby się wydawać, że po ostatnich ekscesach, opisanych w poprzednim tomie, próbuje ogarnąć swoje życie. Nic bardziej mylnego… Narkotyki stają się początkiem końca. Traci prace, znowu wpada w mafijne relacje. W pewnym momencie ma wrażenie, że słońce znowu ukazało się na niebie jego życia, że dostał coś od losu, ale to było tylko przewidzenie, bo nic nie ma za darmo.

Czytając kolejne rozdziały z jednej strony współczułam Szymonowi, z drugiej wkurzał mnie, przecież wiedział jak wygląda ten świat, przecież już jego ojciec „pokazywał mu” o co w tym wszystkim chodzi. Jak mógł być taki naiwny? Dlaczego wcześniej nie zaczął walki z samym sobą? Niestety brnął w ciemność… ale najważniejsze pytanie, jakie należy tu postawić to czy będzie umiał przyznać się do błędów, czy przyjmie na swoje barki brzemię każdego swojego czynu i czy wstanie o własnych siłach?

Taka sytuacja, życiowa porażka, może spotkać każdego z nas… a wtedy warto rozejrzeć się dookoła, bo może mimo całego zła, którego już nie da się cofnąć, cały czas jest ktoś życzliwy, kto nigdy się Ciebie nie wyprze i mimo przeszkód będzie za wszelką cenę starał Ci się pomóc. Czy Szymon miał to szczęście? To również historia...