Bez przedawnienia

Książka przeczytana jako "odmóżdżacz" w przerwie pomiędzy czytaniem Gułagu. Chwilowo nie bardzo mogę od niego ponownie podejść - po jednym z przeczytanych przeze mnie rozdziałów, miałam w nocy nieprzyjemne koszmary...

Po książki pani Kasi zawsze sięgam w ciemno bo ani razu jeszcze nie poczułam po nich rozczarowania. Seria "Dwa Bieguny" już od dawna byla na mojej liście do przeczytania i w zasadzie czekałam już tylko na wydanie jej w całości, żeby mieć możliwość przeczytania jej jednym ciągiem.

Nie jest to kryminał bardzo wysokich lotów ale do tak całkiem najgorszych też bym go nie zaliczyła. Czyta się lekko, szybko tylko akcja z początku trochę niemrawo idzie no i w dialogach coś mi czasem nie "pykało" - wydawały mi się w niektórych sytuacjach zbyt "udelikatnione" i trochę liche. Pojawiają się znani z poprzedniej serii bohaterowie m.in mój ulubieniec "Proca", którego początki kariery autorka opisała w "Nim padnie pierwszy strzał, teraz już mentor i anioł stróż jednego z głównych bohaterów, na którego - póki co - nie zaczęłam jeszcze patrzeć przychylniejszym okiem.

Zakończenie może nie takie jakiego się spodziewałam ale dające przedsmak tego, czego mogę się spodziewać w kolejnym tomie.
Idę więc odmożdżać się dalej a Gułag jeszcze trochę poczeka. I napewno nie będę go już NIGDY więcej czytać przed snem....

To pierwsza część cyklu "Dwa bieguny" i mam nadzieję, że następne również przypadną mi do gustu. Autorka bardzo ciekawie wykreowała głównych bohaterów i wydaje się, że nie są oni tylko tłem do samej fabuły. Połączenie powieści obyczajowej, w której poznajemy bliżej policjantów i ich rodziny z kryminalnymi watkami, pozwala nam na lepsze poznanie bohaterów oraz przyczyny takiego a nie innego ich postępowania.

„Bez przedawnienia” Katarzyny Żwirełło to kryminał, który otwiera nową serię „Dwa bieguny”. I jest to naprawdę obiecujący początek! Oczywiście jeśli lubicie kryminały policyjne, bo to w tym środowisku kręci się akcja powieści. Żwirełło (vel. Vera Eikon) przyzwyczaiła nas już, że świat w jej książkach poznajemy od tej mrocznej, brudnej, złej strony. I tak jest i tym razem, co można zauważyć już na pierwszych stronach powieści – dostajemy nie tylko dziwne morderstwo, ale i zbrodnię, którą popełniła ofiara przemocy domowej. To coś, co trudno jednoznacznie ocenić pod względem sprawiedliwości, prawości czy w ogóle kodeksu moralnego. O tym w książce jest dużo więcej. Fabuła powieści toczy się szybko, częste zwroty akcji mącą czytelnikowi w głowie, tak że trudno powiedzieć czy mamy tu jedną zagadkę kryminalną czy jednak jest ich więcej. Kreacje postaci są wielowymiarowe, każdy ma swoje za uszami, ale jednak mimo to starają się postępować tak jak należy. Główny bohater serii, młody policjant Robert Baczuk jest obiecującą postacią, choć przyznam, że momentami trochę mnie denerwował. Łatwo to jednak wytłumaczyłam sobie jego młodym wiekiem i niewielkim doświadczeniem.

Fani książek Very Eikon (pseudonim autorki) ucieszą się dodatkowo, gdyż w tej historii pojawia się kalejdoskop postaci, które znamy już ze świetnej serii „Między prawami”, a Alanem Bergiem na czele. Nowi czytelnicy nie muszą się jednak obawiać, wszystko jest tu ładnie wytłumaczone, więc nawet bez z...

BEZ PRZEDAWNIENIA… bo prędzej czy później prawda wyjdzie na jaw…

Wchodzimy w historię z impetem bowiem już na pierwszych stronach dochodzi do zagadkowego, niecodziennego morderstwa. Sprawę przejmuje aspirat Robert Buczek, który liczy na to, że będzie mógł się wykazać i zostanie doceniony… choć od razu Wam powiem - łatwo nie będzie! W działaniach towarzyszy mu Tośka, policjantka bardzo skrupulatna, twarda, zawzięta. Jest totalnym przeciwieństwem Robertem, który walczy z niekontrolowanymi atakami agresji. Tych dwoje nie łączy tylko w praca w policji, ale również przeszłość, która wraca do nich jak bumerang i próbuje dać o sobie znowu znać. Czy uporają się z własnymi demonami i odnajdą sprawcę?

Tu nie tylko sama historia warta jest uwagi, historia pełna zawiłości, misternie utkana, niespokojna i zaskakująca, choć niespieszna, ale również nietuzinkowi bohaterowie. Każdy z nich niesie ze sobą pewne przesłanie i nie mówię tu tylko o bohaterach pierwszoplanowych, ale o każdym, który pojawia się na kartach tej książki. Bo każdy z nich ma znaczenie i jest „elementem całej układanki”. Oczywiście istotą jest tutaj śledztwo, ale autorka zwraca uwagę również na bardzo ważne problemy takie jak: kłopoty rodzinne, walkę z samym sobą, czy trudne dzieciństwo, które bardzo często daje o sobie znać w dorosłym życiu. To opowieść bardzo realistyczna, nieprzerysowana, taka, która może się naprawdę wydarzyć.

Bez przeznaczenia to pierwszy tom cyklu Dwa bieguny… a skoro...