Nim padnie pierwszy strzał

Panią Katarzynę Żwirełło poznałam w 2017 roku, kiedy podczas osobistej korespondencji z autorką postanowiłam zapoznać się z jej pierwszą seryjną powieścią z cyklu "Między prawami", którą wydała wtenczas pod pseudonimem Vera Eikon. Pamiętam, że wtedy dość fajnie mi się to czytało a pierwszy tom tejże serii pozostawił mnie z mocnym niedosytem. Szybko wtedy złapałam za kolejną część. Później przyszedł czas na trzecią i czwartą. Łyknęłam i to.

Kiedy na swojej facebookowej stronie, autorka (tym razem już z imienia i nazwiska) zapowiedziała swoją kolejną powieść, z miejsca wiedziałam, że szybko znajdzie się ona na mojej liście "must have", tym bardziej, że rolę jednej z głównych postaci "gra" tutaj znany mi z poprzedniej serii starszy sierżant Alan Berg, którego naprawdę szczerze polubiłam i dość mocno się z nim wtedy zżyłam.

Książkę ukończyłam wczoraj, praktycznie na jednym wdechu. Nie mogłam się od niej uwolnić. Trzy godziny czytania i było po wszystkim. Historia opisana w książce została zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami mającymi miejsce w nocy z 5 na 6 marca 2003 roku w Magdalence - śmierć poniosło wtedy dwóch funkcjonariuszy AT i wystrzelono 4500 sztuk amunicji. Sama autorka podkreśla, że historia nie jest wiernym odwzorowaniem tych wydarzeń, jest natomiast niejako ukłonem w stronę tych, którzy "każdego dnia wypełniają poprzez swoje działania, słowa policyjnej roty".

„Nim padnie pierwszy strzał” podpisany został nieznanym do tej pory nazwiskiem Katarzyny Żwirełło. Jest to prawdziwe nazwisko autorki cyklu „Między prawami”, który wydawała jako Vera Eikon.

W książce poznajemy wcześniejsze losy Alana Berga, policjanta, którego znamy już ze wspomnianej serii. Wydarzenia jednak tu przedstawione toczą się dużo wcześniej, w czasie gdy Alan był początkującym policjantem, członkiem zespołu rockowego i kawalerem, który właśnie w tym momencie ma poznać swoją przyszłą żonę. Pod tym względem to na pewno przyjemny smaczek dla fanów serii.

Książka jednak traktowana jest jako osobna powieść. Jest to zapis akcji policyjnej inspirowanej prawdziwymi wydarzeniami z 2003 roku, określonymi jako strzelanina w Magdalence. I faktycznie skupiamy się tu tylko na akcji i tylko tym jednym wydarzeniu. Całość na pewno pod względem przygotowania policji i całej akcji na pewno opisana jest solidnie, i ci, którzy właśnie czegoś takiego w książkach szukają, będą zadowoleni. Mnie jednak zabrakło tu głębi, odczuć bohaterów i dobrej zagadki. Powieści stricte sensacyjne mnie nie bawią, więc niestety i ta mnie nie zadowoliła. Przeczytałam do końca, więc nie było najgorzej, ale w mojej ocenie wypada dużo gorzej niż naprawdę świetna seria „Między prawami”. Na szczęście dobrze wiem na co stać tę autorkę, więc liczę, że w przyszłości dostarczy nam jeszcze wiele dobrych kryminałów!

Przedstawiam Wam dzisiaj świetnie napisany kryminał , taki od którego nie można się oderwać, po prostu nieodkładalny!!!
Autorka fenomenalnie kończy rozdziały. Po każdym ostatnim słownie chcesz tylko więcej i więcej i zatapiasz się w całej historii bez opamiętania.

Pierwszy strzał pojawia się bardzo szybko, na samym początku i już wtedy wpadamy w wir wszystkich zdarzeń.
Głównym bohaterem jest Alan Berg młody, bardzo ambitny policjant. Polubiłam go od samego początku. To nie tylko facet stojący na straży prawa, ale również ciepły człowiek, ceniący sobie przyjaźń, który po godzinach zajmuje się muzyką 😉 Co więcej nie tylko Proca, bo taki ma właśnie pseudonim owy policjant, został znakomicie wykreowany, każda postać pojawiająca się na stronach tej książki ma w sobie to coś 🙂

Choć głównym tematem jest akcja policji inspirowana zdarzeniami z 5 na 6 marca 2003 roku w Magdalence to nie chodzi tu tylko o to co wtedy się wydarzyło, ile amunicji zużyto, jakie problemy podczas tej nocnej operacji mieli policjanci. Przyznaję, że to w głównej mierze kryminał, ale autorka rewelacyjnie wplata wątki obyczajowe, które na moment rozluźniają cała fabułę, aby po chwili czytelnik powrócił do pełnego napięcia.
Dodatkowo autorka pisze tak, że miałam wrażenie, jakbym sama uczestniczyła we wszystkim i na chwilę przyodziała mundur policyjny.
To nie tylko historia z wartką akcją, ale dostrzeżecie w niej również przemyślenia bohaterów, bo w głowie policjantów dzieje...

„Nim padnie pierwszy strzał” to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i muszę przyznać, że wypadło ono bardzo dobrze! Pani Katarzyna ma lekkie piór, dzięki czemu książkę czytało mi się bardzo szybko i miło. Rozdziały są krótkie, a już od pierwszych stron bije niesamowite napięcie. Akcja jest dynamiczna i wcale nie zwalnia. Nawet jeżeli mamy do czynienia z wątkiem obyczajowym to w nim także nie ma miejsca na nudę. Na ogromny plus zasługuje fakt, że treść inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami, które swego czasu stanowiły moje dość duże źródło zainteresowania.

Bohaterowie zostali świetnie nakreśleni, a emocje od nich bijące są bardzo autentyczne. Ich portrety psychologiczne są złożone i odzwierciedlają przemyślania oraz życie wielu policjantów na czynnej służbie. Pani Katarzyna przedstawiła ich myśli zarówno w czasie akcji, jak i poza nią. Ukazała nam jasną i ciemną stronę służby. Byliśmy świadkami pragnień policjantów o prowadzeniu normalnego życia, założeniu rodziny i realizacji pasji. Jednak wcale nie jest to takie proste jak mogłoby się wydawać. Autorka niejednokrotnie podkreśla, że służba nie może czekać, a rozrywka musi poczekać. Ukazała prawdziwy obraz poświęceń, który jest mi bardzo dobrze znany. Realizacja marzeń, zainteresowania, przyjaciele, a także rodzina są sprawą drugorzędną. To służba jest najważniejsza powodując, że wielu mundurowym życie prywatne dosłownie się sypie. Jednak nie myślcie, że w książce znajdziecie obraz wyłącznie wychwal...

„Nim padnie pierwszy strzał” autorstwa Katarzyny Żwirełło swoją premierę miała 22 września. Przyznam szczerze, że dawno nie czytałam takiego typu książki. Miło zrobić sobie przerwę od romansów i zagłębić się w policyjny świat. Pierwsze spotkanie z autorką uważam za jak najbardziej udane. Lekki język, krótkie rozdziały i wartka akcja sprawiły, że spędziłam niezwykle przyjemny czas z lekturą.

Poznajemy historię Alana Berga, który zyskał przezwisko Proca dzięki swojej porywczości i zapałowi. Jest młodym policjantem kochającym muzykę i swoja pracę.
Przez całą książkę widzimy przygotowania policji do akcji, która początkowo wydaje się bardzo łatwa do przeprowadzenia. Jednakże to, co dzieje się podczas obławy zupełnie zaskakuje policjantów. To będzie ciężka noc.

Co mi się podobało w tej powieści to fakt, że autorka nie skupiła się tylko na samych działaniach policyjnych, ale także na relacjach między bohaterami i wątku romantycznym, który bardzo przyjemnie się czytało. Jednakże nie było ich na tyle aby przytłoczyły fabułę. Były świetnym oderwaniem od kryminalnego świata, ale równocześnie idealnym jego dopełnieniem. Sama książka wprowadziła mnie w działania policji, jak wyglądają przygotowania i sam przebieg tego typu akcji.
W pewnym momencie uroniłam kilka łez, zawładnęły mną emocje przez kilka scen z książki. Cała historia to świetnie wykreowani bohaterowie, ciekawy splot zdarzeń, jak i atmosfera muśnięta romantyzmem. Świetnie wywarzona i nieprzesadz...

Bezwzględni gangsterzy strzelający do policjantów? Od razu przed oczami stają mi zaułki Meksyku czy Kolumbii. Ale również w naszym wydawać by się mogło spokojnym kraju dochodzi do tak brutalnych ataków na policjantów jak ten w Inowrocławiu, czy w Magdalence. Właśnie ta obława z 2003 roku, która miała być rutynowym przejęciem groźnych przestępców stała się inspiracją najnowszej książki Katarzyny Żwirełło „Nim padnie pierwszy strzał”.

I jak się można domyślać nic nie idzie tak, jak zakładano. Ale sama akcja zajmuje jedynie część opowieści. Autorka pokazuje, od czego zaczęła się nieustępliwa obława na gangsterów. Kolejne działania Wydziału do Walki z Terrorem Kryminalnym nieprzynoszące spodziewanych skutków rodzą coraz bardziej uzasadnione podejrzenia, że wśród nich jest kret, który ostrzega przestępców.

Zmierzając do punktu kulminacyjnego, jakim jest sygnalizowana na początku akcja ujęcia dwóch poszukiwanych mężczyzn autorka sporo miejsca poświęca wątkowi obyczajowemu, ukazując życie osobiste policjantów, ich marzenia i obawy, ich emocje i dylematy. I tak naprawdę to te relacje zarówno z kolegami z pracy jak i w życiu prywatnym sprawiają, że zaczynamy żyć ich życiem i odczuwać wraz z nimi. Dlatego też tak trudno z niektórymi z nich się rozstać…

To powieść, którą mimo świadomości, że nie wszystko skończy się szczęśliwie, bo życie napisało już scenariusz, czyta się w narastającym napięciu, a podczas samej policyjnej akcji nie sposób głębiej odetchn...