Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "pl i mayaz", znaleziono 82

Beth odważyła się wreszcie dotknąć drżącymi palcami klawiszy i w tym samym momencie zapomniała o całym strachu. Świat przestał dla niej istnieć - została tylko rozkosz muzyki, która była dla niej niczym głos najdroższego przyjaciela.
Pomimo młodych lat wiedziała, że się do cudzego serca nie można wdzierać przemocą i że trzeba czekać, aby się otworzyło z własnej chęci.
Ustalcie sobie stałe godziny pracy i zabawy, sprawcie by każdy dzień był zarazem użyteczny i przyjemny i udowodnijcie, że rozumiecie wartość czasu poprzez dobre wykorzystanie go. A wtedy młodość będzie cudowna, starość przyniesie niewiele żalu, a życie mimo biedy okaże się pięknym sukcesem.
Jedną z jej słabości było pragnienie, by dostać się do „najlepszych kręgów społecznych”, mimo że nie była pewna, jakie to właściwie kręgi są najlepsze.
Jestem kłująca jak oset i pewnie się nie zmienię (…), łatwiej mi jest ryzykować dla kogoś życie, niż być nagle miłą dla ludzi, jeśli wcale nie mam na to ochoty.
Być kochaną i wybraną przez dobrego człowieka to najlepsza i najsłodsza rzecz, jaka może spotkać kobietę (...).
Jesteśmy tacy młodzi, młode serca mamy,
Czemuż chłodno i z dala na się spoglądamy?
Pomimo młodych lat wiedziała, że się do cudzego serca nie można wdzierać przemocą i że trzeba czekać, aby się otworzyło z własnej chęci.
Gdy siedzę obok osoby z mojego pokolenia i mówię: "Czy pamiętasz to czy tamto?", słowa, których używam, dotykają pewnych wydarzeń w pamięci mojego sąsiada i powietrze między nami ożywa, zasłuchane i czujne. Kiedy zadaję to samo pytanie osobie z młodszego pokolenia, cała sytuacja przypomina rzucanie kamieniami w morze.
"Wiele mądrych i trafnych kazań słyszymy co dzień od bezwiednych kaznodziei: na ulicy, w szkole, w biurze lub domu, nawet czarodziejska bajka może posłużyć za ambonę, jeśli zawiera dobre i zbawienne nauki"
„Och moje dziewczęta, życzę Wam, żebyście w swoim jak najdłuższym życiu mogły być tak szczęśliwe, jak ja w tej chwili”
- Czy chcesz wiedzieć, co naprawdę o tobie myślę?
- Umieram z ciekawości.
- Otóż, gardzę tobą.
W rzeczywistości jednak ludzie rozwijają się na dobre lub na złe przez połykanie w całości innych ludzi, atmosfery, wydarzeń, miejsc – rozwijają się przez podziw. Często oczywiście nieświadomie. Jesteśmy tym, z kim trzymamy.
Nie jestem samotna – odparła Mary zgodnie z prawdą. Samotność, pomyślała, to pragnienie towarzystwa innych ludzi. Ale nie zdawała sobie sprawy, że przez brak towarzystwa samotność może niezauważalnie poczynić duchowe spustoszenie.
Począwszy od pewnego wieku – dla niektórych nadal bardzo młodego – nie ma już nowych ludzi, zwierząt, marzeń, twarzy, wydarzeń: wszystko działo się przedtem, wszystkich kiedyś już widziałam – w innych maskach, inaczej ubranych, należących do innych narodowości, o innym kolorze skóry, ale to ci sami, ciągle ci sami. Wszystko jest echem i powtórzeniem; nawet żal stanowi tylko nawrót czegoś dawno wyrzuconego z pamięci, co wyraża się niewiarygodnym bólem, przepłakanymi dniami, samotnością, świadomością zdrady.
Zawsze jest lepiej rządzić się dobrocią niż siłą.
(...) bo dorosła osoba, chociażby obdarzona była najżywszą wyobraźnią, nigdy nie zdoła wymyśleć tak zabawnych psot jak te, co się zrodzą w twórczych mózgownicach dzieci.
Tak łatwo jest uszczęśliwić dziecko, że aż żal się robi, iż w świecie tak pełnym słonecznych promieni i powabnych rzeczy mogą istnieć smutne twarzyczki, próżne rączęta lub tęskne serduszka.
Wierzę w skuteczność nagród, zwłaszcza dla młodzieży, bo chociaż z początku może pełnimy dobro tylko dla nagrody, jeżeli jest sprawiedliwie wymierzana, uczy nas miłować je dla niego samego.
Pierwszy Wśród Magów westchnął ciężko, pochylił się, oparł splecione dłonie na blacie i zmierzył Orso przeciągłym spojrzeniem spod na wpół przymkniętych powiek. To było westchnienie zaprawionego w bojach dyrektora szkoły, który po raz nie wiadomo który musi wyłożyć obowiązujące w szkole reguły nowemu rocznikowi tępaków.
– Wasza Wysokość, naszą rolą tutaj nie jest naprawianie wszystkich krzywd tego świata.
Orso wytrzeszczył oczy.
– A co nią jest, wobec tego?
Bayaz nie uśmiechnął się ani nie spochmurniał.
– Dopilnowanie, żebyśmy na nich skorzystali.
"tkwiła we mnie potrzeba dzielenia życia we dwoje. Zrozumiałam, ze najważniejsza dla siebie powinnam być ja sama, a nie ktoś inny. Czyjaś obecność może być tylko melodyjnym refrenem. Niepowtarzalne strofy życia trzeba przeżyć samotnie." (K. Enerlich "Kiedyś przy Błękitnym Księżycu") "I nagle zdałam sobie sprawę, że jestem calkiem sama. I zawsze bylam sama. Że to ja jestem swoim najlepszym przyjacielem. Ludzie przychodzą i odchodzą. Przechodzą przez trawnik mojej duszy. Zostawiają na nim ślady lub nieKobiety zbliżają sie i oddalają." (K. Enerlich "Kiedyś przy Błękitnym Księżycu")
Każdy, kto pracuje w mediach i pewnego dnia siada przed mikrofonem, kamerą albo klawiaturą komputera, jest bezczelnym megalomanem z parciem na szkło. Kocha tę robotę i niczego innego poza tym nie umie. Albo umie niewiele. I wszyscy, którzy mówią inaczej, bezczelnie dorabiając ideologię do bycia na świeczniku, łżą. Jak psy. Oczywiście, bywają wzniosłe momenty, kiedy naprawdę myślimy, że jesteśmy jak Batman połączony z Wołodyjowskim, MacGyverem i Iron Manem, pomagający ludzkości, ekosystemowi, i że walczymy o pokój na świecie i przyjaźń między narodami oraz o to, aby ludzie sprzątali po swoich psach. (...) Guzik prawda. I tak chodzi o to, aby inni dali się nabrać, a my i tak wiemy i robimy swoje. Chwalimy się sobą jak najlepsi piarowcy i sprzedajemy siebie trochę jak dobry alfons swój najlepszy towar. Taka jest prawda, która wcale nie jest bolesna, bo bywa dość często bardzo miło. I do tego jeszcze narzucamy innym swoją wizję świata tak skutecznie, że zdarza się, że widzicie świat naszymi oczami.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl