Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "takie teatr jako i", znaleziono 63

Polacy teatr mają we krwi.
Teatr od dzieciństwa był moim przeznaczeniem. Jako mała dziewczynka bawiłam się w teatr. Pierwszymi widzami były moje lalki.
Świat jest teatrem, lecz role są źle dobrane.
Literatura i teatr mają, zwłaszcza dzisiaj, wiele punktów wspólnych. Chciałbym, poprzez literackie, zdystansowane spojrzenie, próbować „odteatralnić” sam teatr.
Byłam jak scenarzysta za kurtyną, a one aktorkami w naszym teatrze.
Teatr to opętane miejsce, a nie rozkoszna kraina marzeń.
Dziwnie porządny ten maniak - powiedział. Ułożył te ciała jak w kolejce do teatru.
W poniedziałek był teatr, w czwartek leciała "Kobra", w niedzielę "Wielka Gra".
Moje życie to jeden wiel­ki teatr. Gdzie­kol­wiek po­szłam, tam gra­łam.
Teatr, sztuka, poezja, wielkie wartości ducha, nie ma w nich miejsca na małostkową zazdrość czy nienawiść.
Czuł potrzebę opuszczenia teatru. Nie pasował mu ten świat dekoracji, w którym wszystko było udawane. Tylko nieboszczyk okazał się prawdziwy.
Czas w teatrze mierzy się tym, co idzie na scenie. Zegar nie mówi nic. Nie ma minut, nie ma godzin, są numery i finały.
Teatr jest najważniejszą rzeczą na świecie, gdyż tam pokazuje się ludziom, jakimi mogliby być, jakimi pragnęliby być, choć nie mają na to odwagi, i jakimi są.
Teatr powinien dogryźć się własnej wizji rzeczywistości i przełożyć ją na sceniczny język. Dzisiaj tylko tacy się liczą.
Teatr może być nieczynny z powodu choroby aktora. Gorzej, jeśli jest nieczynny z powodu choroby widza. (Zofia Czerwińska).
Wojna to teatr, a ludzie są tylko bez własnej woli, na siłę wplątanymi w to przedstawienie aktorami. Każdy ma jakąś rolę...
Różnica między życie a teatrem jest taka, że życie jest sto razy nudniejsze, albo sto razy ciekawsze.
Literatura, zresztą film, teatr, obraz, rzeźba również media i prasa powinny być nośnikiem szeroko rozumianego dobra.
Kiedy otwierasz książkę, wkraczasz jakby do teatru: najpierw jest kurtyna, odsuwasz ją i przedstawienie się zaczyna." Cornelia Funke "Atramentowe serce
Życie uniwersyteckie nie toczyło się wyłącznie w ścianach uczelni, lecz wylewało na ulice, skupiając się w teatrze, w niektórych salonach, a nade wszystko w kawiarniach.
Całe życie jest teatrem, jakimś tanim przedstawieniem, w którym czasem wybieramy swoją rolę, a czasem zostaje nam ona przydzielona.
Patrzę na teatr z dystansu, jestem z nieco innej, literackiej bajki. Dlatego może uważam, że teatr powinien o wiele mocniej pokazywać rzeczywistość. Że nie powinien odcinać kuponów od pewnych konwencji, ale podobnie jak literatura zacząć kreować rzeczywistość, nazywać ją po imieniu. Odteatralnienie nazwałbym zerwaniem ze zbyt wygodną maską bycia aktorem.
Polacy mają w sobie wiele godności, upodobania do wysokiej kultury, ale w polityce przypominają aktorów w teatrze dramatycznym, którzy zawsze muszą odegrać wzniosłą rolę.
Najpierw minie nasza miłość,
potem to i dwieście lat,
potem znów będziemy razem:
komediantka i komediant,
ulubieńcy publiczności,
odegrają nas w teatrze.
Jesteśmy jak aktorzy w teatrze, każde z nas gra swoją rolę i nawet kiedy milczymy, ta chwila też coś znaczy, bo dla każdego z nas ma jakiś dalszy ciąg. Kto pisze scenariusz?
Najpierw minie nasza miłość,
potem sto i dwieście lat,
potem znów będziemy razem:
komediantka i komediant,
ulubieńcy publiczności, odegrają nas w teatrze.
Na co dzień na wyjście do restauracji trzeba było się zapisywać przynajmniej z tygodniowym, czasem nawet miesięcznym wyprzedzeniem, podobnie jak do kina, teatru i wszędzie tam, gdzie liczba miejsc była mocno ograniczona.
Rzęsiście oświetlone wejście przybrano zielonymi gałęziami, a po obu stronach bramy, zgodnie z tradycją teatrów ogródkowych, płonęły dwie wielkie pochodnie.
Raz na jakiś czas obostrzenia były luzowane, ale mimo to problematyczne było zapisanie się na wyjście do knajpy w większej grupie, zwłaszcza na dłużej. Wyjście do kina, teatru czy do muzeum było znacznie łatwiejsze.
Kiedy się pilnie obserwuje spsób reagowania publiczności teatralnej, można wiele powiedzieć o aktualnym stanie społeczeństwa. O nastrojach, o sytuacji ekonomicznej, o zainteresowaniach. O tym, czego ludzie szukają w teatrze.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl