Innymi słowy: patrzymy na treść poprzez pryzmat własnych doświadczeń :) Ta sama treść po 20 latach odkrywa przed nami inne emocje. Czasem nawet dziwimy się, że kiedyś ta czy inna powieść robiła na nas ogromne wrażenie, a teraz podchodzimy do wydarzeń na chłodno.
Odbieram te słowa podobnie. Nasza osobowość, przeżycia, to jak zostaliśmy wychowano, to wszystko ma wpływ na to, w jaki sposób odbieramy daną książkę, czy jak oceniamy jej bohaterów i ich zachowania.
Mi się zawsze wydawało, że w tym cytacie chodzi bardziej o odbiór książki - wiesz, na przykład, jako nastolatka w ,,Cierpieniach młodego Wertera'' zobaczysz piękną historię miłosną, która Cię porwie, bo akurat dobrze koresponduje z Twoją wrażliwością. Ale minie kilka(naście) lat, przerobisz prawdziwe związki, nie daj borze szumiący, przypałęta się jakiś pseudowerter, który postraszy samobójstwem, jeśli wciąż nie będziesz chciała się z nim umówić/do niego wrócić i wtedy ponowna lektura Goethego będzie faktycznie cierpieniem, ale Twoim, bo zrozumiesz, że ten ,,wrażliwy'' Werter był tak naprawdę niestabilnym emocjonalnie manipulantem. :)
× 4
@wybrana84 · ponad 3 lata temu
@Chassefierre tez masz rację - każdy w danej książce może poczuć się jakby pisano o nim. Każdy czytający daną książkę jest inną osobą i każdy odbierze ją inaczej.
Zgadzam się, że każdą książkę odbieramy przez własną wrażliwość. Możemy też poznać sytuacje, zachowanie ludzi i ich sposób przeżywania w sytuacjach, które nie dane nam było przeżyć. Przykładem może być książka "Klaśnięcie jednej dłoni". Czytając książkę staram się być chłodnym obserwatorem i zadaję sobie pytanie "Dlaczego?" .
