Wiesz, tak sobie myślę, że wiek to tylko liczba. Liczy się osobowość, zainteresowania i to,co lubisz. Pewnie, że wiek/doświadczenie/wiedza ułatwiają odbiór niektórych książek. Sama się na tym łapię, wracając do lektur sprzed lat. Nie zgodzę się ze stwierdzeniem, że po 30-tce, 40-tce czy innej dziesiątce nie można/nie wypada czytać tego czy innego. Jeśli komuś nie pasuje co lubisz czytać, to jego problem. Nie przejmuj się, większym powodem do wstydu jest fakt, że się nie czyta książek...
Bądź sobą!

Fajnie, że poruszyłaś ten temat. Lubię poważną literaturę. W tym roku kilkakrotnie sięgnęłam po literaturę obozową, którą jest tak pełną cierpienia i nienawiści a jednak zarazem jest w niej ogrom nadziei. Jestem już osobą 40 I delikatne "+", czytam młodzieżowe książki z kilku powodów: można się przy nich zrelaksować, po prostu mi się podobają no i chyba najważniejszy aspekt - muszę aby ocenić czy jest ona odpowiednią dla mojego 11- letniego syna. Dlaczego ludzie je czytają? Bo po to się ukazują? Bo mają taką potrzebę? Bo właśniektoś je napisał, ktoś wydał żeby przeczytał ktoś. Bo właśnie po to są. A skoro są to dlaczego po nie nie sięgnąć?