das Hammelfleich

Genialna książka, nie mam pojęcia, czemu ma taką niską ocenę.

Powieść (a w zasadzie długie opowiadanie osadzone w realiach wydawniczych Fabryki Słów) wpływająca na czytelnika niczym wchłonięcie stertki suszonych psychoaktywnych. Po skończeniu lektury nie można się pozbyć spod powiek obrazu zmasakrowanych zwłok maści wszelakiej.

Dobra książka. Nie można powiedzieć, że lekka, ale jak już się przebrnie to nic tylko miło wspominać ;)

No, lepsza niż poprzednia. Mimo że teoretycznie powinnam być za stara na takie książki [sic!], całkiem mi się podobała. Jedyna uwaga... czemu ta Opal zawsze zmartwychwstaje? Czemu?! To się staje nudne. I zanosi się na to, że w następnej części też pokrzyżuje plany Artemisowi.

Mimo iż lektura, książka przypadła mi faktycznie do gustu. Rzeczywiście czyta się szybko (może o to chodziło osobie, która nazwała ją "lekką"), ale sama treść jest wyjątkowo życiowa i przemawiająca do czytelnika.

Uch. Ach. Moja Piramida Wartości przeżyła właśnie atak zmutowanych robotników-amatorów o błyszczących oczyskach, których celem było zmieszanie bloków skalnych z nalepką "Stephenie Meyer to Zło Ostateczne" z błockiem wylewającego właśnie Nilu Konsternacji. Stało się to za sprawą niejakiego Intruza, powieści, która wbrew pozorom (mowa tu głównie o Zm...

Zgadzam się z przedmówczynią :) Co by nie mówić, świetna atmosfera. PS. Zrozumiałam większość, ale to chyba kwestia zrytego "ja".

Pytanie: czy książka jest lepsza od filmu? Ekranizację oglądałam, ale jakoś specjalnie mnie nie ruszyła. Czy warto chociaż tykać powieść?

Jedna z pierwszych książek w życiu Panny Ewy. Nigdy nie zapomnę przerażenia, jakim napełniał mnie "pieczarowy" fragment poświęcony Gollumowi.

Nie trawię tematyki "złowrogie acz piękne et seksowne wampiry, bezmyślna nastolatka i niebezpieczna miłość na wieczność". Ale czymś trzeba upuścić krew po Zmierzchu. Obym przeżyła zabieg.

Świetny dramat. Za każdym przeczytaniem interpretuje się inaczej :)

Przerażała mnie za każdym razem, jak się do niej zabierałam. Zmora z przeszłości. W sumie nawet nie wiem, dlaczego. Ot, taka niewinna awersja.

Zastanawiam się, czy w ogóle warto...ale chyba się poświęcę. Dla dobra nauki! :)

Bardzo lekka książka, szbko się czyta. Sympatyczna, muszę dobrać się do pozostałych części :)

Ugh, średnio. Na mojej liście widnieje gdzieś pomiędzy pozycjami "Na jagody" oraz "Pamiętnik księżniczki". W sumie wyż. wym. "Zmierzch" to swoista fuzja obu.

Cytaty z Pana Ibrahima zwalają z nóg.

Kyrie, książka, przez którą zawaliła się moja sławetna Piramida Wartości (nie, nie ma się co martwić, upada ona jakieś średnio naście razy w tygodniu, da się przywyknąć). Nie podobała mi się do tego stopnia, że sięgnęłam po drugą część. Masochizm w pełnej krasie.

Mam zamiar przeczytać, lubię takie klimaty.

GENIALNA. Od niej rozpoczęła się moja przygoda z psychodelicznymi urojeniami pana P.

Po Zmierzchu spoodziewałam się jeszcze większego zakalca, ale druga część sagi pani Meyer nie lada mnie zaskoczyła - była w niej Akcja. Wprawdzie tylko przez kilka stron (i to dość skrzętnie zawoalowana przemyśleniami panny B), ale lepszy rydz niż nic. Mowa tu głównie o wątku złowieszczej grypy żołądkowej.

Wspaniała, mądra książka. Wzrusza.

Bardzo dobra książka, ze szczegółami opisane życie w Starożytnym Egipcie. Wciąga :)

Piękna książka, polecam gorąco. Pierwsza, przy której tak długo płakałam :)