8 rzeczy, których nigdy nie zrozumiem w świecie moli książkowych!

Punkt 2 ( brawo za wstawienie go) bo już myślałam że tylko mnie drażni.
Ileż to razy na grupie książkowej, czytając post " kochani co mam przeczytać", aż mnie kusi żeby napisać "książkę" 😂
Starczy się rozejrzeć i poczytać recenzje by wybrać coś dla siebie, ale nie - gwiazdeczka chciała popisać się wstawianiem postów... grrr

Co mnie denerwuje:

1. Ocenianie człowieka na podstawie książek, które czyta. Wedlug mnie każdy ma prawo czytać to co chce i lubi.
2. Ocenianie książki bez jej przeczytania. Przeczytaj a potem oceniaj. Przekartkowanie w księgarni nie czyni z ciebie eksperta.
3.Recenzje typu: fajna książka ma ładną okładkę. Naprawdę nic więcej nie można napisać.

Jeśli chodzi o pytanie, czego u moli nie rozumiemy, to ja nie rozumiem jednej rzeczy. To nie dotyczy Na kanapie, ale LubimyCzytać, ale powiem o problemie, nie osobie. Wiemy, że jeden czyta to, a drugi tamto. Jeden ambitne książki, a drugi czytadła. Różny jest poziom kompetnecji czytelniczej, chociaż to, że ktoś czyta lekkie książki, nie znaczy, że nie rozumie tych naukowych, czasami po prostu woli rozrywkę. Rozumiemy to. Ale mówię o sytuacji, gdy ktoś mówi o sobie, że nie rozumie trudnych książek, to czyta dla fabuły, lekkie. OK. Rozumiemy to. Nikt mu albo jej nie wytyka palcami tego, bo są gusty i guściki. Ale nie pojmuję tego, że taka osoba tysiąc razy podkreśla, że inni mówią, że to co czyta jest lekkie, czy proste, czy mało ambitne. I to też rozumiem, choć nie do końca, bo nikt nikomu nic nie wytyka, zresztą i na te lekkie jest wielki popyt. Ale już nie rozumiem, że ktoś, kto rozumie, że czytadło nie jest tym samym o Proust musi tysiąc razy się tej osobie tłumaczyć, żeby tamta się czasem nie obraziła. I tego nie rozumiem. Bo dwa tysiące razy ktoś wymusza, żeby przyznać mu albo jej, że czytadło jest arcydziełem, choc nim nie jest. Może być fajne, nawet jeśli temu ambitnemu się wydaje, że nie jest, ale nie jest arcydziełem. Wróbel nigdy nie zostanie orłem, żeby ile nad nim stać. To tylko możliwe jest w polityce.
I w sumie to ten mądrzejszy musi się tłumaczyć i jest mu głupio, chociaż nawet mrugnięciem oka nie obraził tej osoby. I tego nie rozumiem.

Mnie najbardziej irytują recenzenci, którzy sami nie potrafią poprawnie składać zdań, a biorą się za krytykowanie powieści. Całe szczęście, że tu przynajmniej można skrytykować taką "recenzję".

Nie rozumiem moli książkowych. A teraz już nawet nie rozumiem, czego nie rozumiem :) No bo jest tak:

1) nie pojmuję jak można kolekcjonować (kupować) książki i nie przeczytać ich niejako od razu. --> ale odkąd babcia scedowała na mnie wszystkie swoje książki, a jej przyjaciółki również uznały, że jestem odpowiednim opiekunem dla ich zbiorów... mam więcej nieprzeczytanych niż przeczytanych. No i skoro już nie mogę twierdzić że wszystkie książki posiadane, również przeczytałam, no to... tak jakby niekontrolowane zakupy książkowe stały się niemal codziennością.

2) Nigdy, przenigdy nie rozumiałam jak można traktować pisarza, autora powieści, za guru i autorytet. --> dopóki nie przeczytałam Chmielewskiej :)

3) Nigdy nie rozumiałam po co "mole książkowe" chcą się spotykać z "ulubionymi autorami", przecież większość rzeczy, które chcieli przekazać, napisali w swoich książkach. --> od jakiś 10 lat marzę o spotkaniu z Ivanem Coloviciem. Choć nawet moja wyobraźnia nie daje rady w wyobrażeniu sobie jak ja się z nim dogadam :)
Że o potajemnym, najlepiej, spotkaniu z Karolem Darwinem na Galapagos... dobra, mogę odpuścić Galapagos.

4) Nie rozumiem wycieczek śladami autorów, czy postaci z danej książki --> ale gdybym wygrała w totka, natychmiast ruszyłabym śladami Malinowskiego (Bronisława, tego od Argonautów zachodniego pacyfiku i Życia seksualnego dzikich)

5) nie rozumiem miłośniczek romansów (to nie hejt, to brak zrozumienia z mojej strony) --> dopóki po raz kolejny nie przeczytałam Sagi o Ludziach Lodu. Wypadek przy pracy, mowilam. A potem potrzebowałam książki z gatunku pocieszających i tak sięgnęłam po Harlequin. Miłośniczką sie nie stałam, ale coraz częściej sięgam :)

6) I kwestia miłości wielkiej i niespełnionej :) - to akurat jestem w stanie zrozumieć, a nawet doskonale rozumiem, u młodych osób, pełnych pozytywnego nastawienia do świata. Skoro stara prukwa (znaczy ja) oświadczyła publicznie, że po lekturze Polski egzotycznej zakochała się w autorze... no to chyba młodszym też można wybaczyć :) - chyba że mnie nikt tych oświadczyn nie wybaczył, wtedy nie :)

7) Nie rozumiem, jak można się zakochać w postaci fikcyjnej --> ale skoro oficjalnie, jako nastka podkochiwałam się w Wołodyjowskim (a konkretniej kreacji niezapomnianego Tadeusza Łomnickiego), równolegle z Georgem Harrisonem (z Beatlesów). (to znaczy ja podkochiwałam się w obu, a nie Harrison podkochiwał się w Łomnickim) to chyba powinnam być i w tej kwestii bardziej wyrozumiała :)

1. Jestem w stanie zrozumieć bycie w jakimś "teamie", jeżeli osoba potrafi konkretnie uzasadnić, dlaczego akurat ta postać jest lepsza, jeśli nie jest to zwykłe: bo tak jest. Każdy zwraca uwagę na inne aspekty w książce i dzięki dyskusjom o postaciach można odkryć coś, czego się podczas własnego czytania nie zauważyło. Jeżeli nie jest to obsesja na punkcie jakiegoś bohatera, to ja w pełni popieram.
2. Nie jestem w stanie zrozumieć. Jeżeli już coś kupuje, to są to zawsze książki, które chcę przeczytać i ich zakup był decyzją dokładnie przemyślaną, więc pytanie się kogoś, którą przeczytać jako pierwszą jest trochę nielogiczne. Są jednak osoby, które podążają za "modą" czytelniczą, bo chcą być na bieżąco, a wtedy może się sporo tytułów nazbierać, a czasu mało, wtedy jestem w stanie zrozumieć, że można prosić innych o pomoc.
3. Sama mogę nie lubić niektórych autorów, ale to nie powód, żeby szerzyć nienawiść. Po prostu ignoruję ich książki i nie interesuję się nimi. Dowartościowywanie się poprzez hejtowanie innych jest po prostu niedojrzałe.
4. Muszę przyznać, że mam problem z ocenianiem książek, więc w tym temacie nie mogę się wypowiedzieć dokładnie. Ale jeżeli nastawiam się na "gniota", a książka mnie zaskoczy, potrafię ocenić ją na równi z książką niezaprzeczalnie dobrą, ale nietrafiającą w mój gust czytelniczy i nie czuję z tego powodu wyrzutów sumienia.
5. No ja recenzje na yt lubię, bo często puszczam sobie w tle podczas robienia lekcji, a ile z nich wyciągam, to inna sprawa
6. Każde zdanie jest potrzebne, sama bywam często przeciw niektórym tytułom i lubię podyskutować, pod warunkiem, że się da. Bo niektórzy obrońcy autorów są przerażający.
7. Żadna książka sama w sobie nie jest zła, chociaż bywa szkodliwa, ważne jest, co z nich wyciągamy. Takie jest moje zdanie.
8. Nie każdy musi czytać, byleby ludzie nie uważali czytania za coś dziwnego ( a z takimi ludźmi się spotkałam).

I w sumie, chciałabym mieć na polskim tyle do powiedzenia, jak teraz 😂

Mnie irytuje ten podział na literaturę "lekką" i "ambitną". Każdy ma inny gust i niby wszyscy o tym wiedzą, ale czasami mam wrażenie, że niektórzy zapominają. Według mnie każdy może uznać jakąś książkę za "gniota", a ktoś inny za "arcydzieło". Każdy zwróci uwagę na coś innego, coś innego z książki wyniesie, trochę inaczej coś zrozumie, inaczej zinterpretuje i tyle.

Uśmiałam się :D trochę z siebie bo czasem okrutnie się potrafię zacietrzewic że komuś się podoba książka która w mojej opinii jest gniotem :D

U mnie często jest tak, że książki uważane za bestsellery, są dla mnie średnie bądź przeciętne. Często więc, nie sięgam po nie od razu. Albo nie sięgam, chyba, że coś bardzo mnie zaintryguje. To jednak dotyczy najczęściej fantasy.

O tym hejcie i grupach to rozumiem, że to aluzja do Mroza?

Tutaj bym polecił http://swiatlekarza.pl/do-psychiatry-jak-do-lekarza-pierwszego-kontaktu/

Pozostaje mi szczerze życzyć trafienia na książki/autorów, których polubisz - wtedy zrozumiesz. W drugą stronę też to tak może zadziałać, jeśli na sercu leży Ci świat czytelniczy. Poza tym tak jest w każdej dziedzinie życia społecznego człowieka, socjalizowania się. Są kluby piłkarskie i ich wierni kibice (nawet pseudo ;) ), są fani marek samochodów, czy inne filmowe fora wysławiające talenta reżyserskie czy aktorskie. Polecam przeczytać kilka książek, z różnych dziedzin, być może i Tobie się udzieli.

oraz

Zdradzę Ci sekret. Każdy ocenia indywidualnie wobec siebie.

Chyba mi jeszcze kawa nie weszła, bo nie zrozumiałem tego zdania.

Co do ostatniego 8 punktu jak najbardziej się zgodzę, każdy lubi czytać to co lubi, ja również raz lepiej raz gorzej, ogólnie ostatecznie ma to być rozrywka, plus jakieś ćwiczenie dla mózgu. Jednak możemy się chyba wypowiadać "uważam, że książka X nie powinna być wydrukowana, jest gniotem" i nie jest to przecież obraza czytelników tejże, li tylko wyrażenie opinii.

Wychodzę z założenia, że każdy z nas - czytelników - jest inny. Każdy lubi coś "swojego". Jeden sięga po biografie uznając je za jedyne wyjątkowe pozycje warte czytania, inni po fantasy, inni po romanse, bo nie wyobrażają sobie życia bez nich. Każdy łapie to, co lubi, co daje mu wytchnienie, co go pasjonuje czy ot, po prostu lubi coś bez wszelakich uzasadnień. I basta - mówię.
Fajnie, że jesteśmy tak różnorodni. Przecież o to chodzi. Możemy potem rozmawiać o książkach i wzajemnie się nakręcać, inspirować... Sami dla siebie też przecież czytamy. Rozwijamy się, zdobywamy nową widzę, a i czerpiemy spokój z zabieganego świata.
I chwała, że sięgamy po książki.

Ja podzielam wszystkie Twoje 10 niezrozumień. ;) Pozwól, że się odniosę do każdego punktu po kolei. ;)

1. Tutaj brak mi słów.
2. Czasami mam wrażenie, że to zwykłe kolekcjonerstwo / zbieractwo. Żeby poszczycić się bogatą biblioteką. A jaką część się tej biblioteki przeczyta, to już inna bajka. To tak jak z kobietami, które mają kilka szafek butów, bo "musiały" je mieć, ale gdyby je spytać o każdą parę, to okazałoby się, że są wśród nich takie, której nigdy nie miały na nogach. ;)
3. Tu się nie ma nad czym zastanawiać. Zwykłe lizusostwo... Bo: książki za darmo i można się koleżaneczkom pochwalić, że się zna pisarkę X czy Y...
4. Mnie czasami też te oceny dziwią. Sama oceniam książki w skali 1-6 na swoim blogu, ale te oceny traktuję "roboczo" dosyć. I sama nie raz mam dylemat jak ocenić jakąś książkę. Bo też każdy gatunek oceniam nieco inaczej... Trudno tak wszystko do jednego wora wrzucić. Ale staram się, żeby było to w miarę spójne i również mnie nie raz bawią recenzje, w których czytam jaki to był straszny gniot, a później widzę 5/10.
5. Też podchodzę do nich trochę jak "pies do jeża", ale uważam, że słuchane recenzje mają swój sens, tylko trzeba umieć je zrobić. Niektórzy potrafią. Są osoby, którym lepiej wychodzi wypowiedź ustna niż pisemna, a mają naprawdę coś ciekawego do przekazania. :)
6. Mam tak samo i do dziś myślałam, że jestem jedyna. Fajnie, że nie. :) Nie rozgryzłam jeszcze na czym ten fenomen polega.
7. Gusta różne. Ale niektórzy podchodzą do książek bardzo emocjonalnie. Ja np. I zawsze powtarzam, że recenzje są subiektywne. Jeśli jakaś mnie wkurzy, to nie mam oporów, by zmieszać ją z błotem. Jeśli zachwyci, to się zachwycam. Staram się jednak zawsze podkreślać, że to są wyłącznie moje odczucia i jeśli ktoś ma inne, to nie widzę problemu.
8. Mam wrażenie, że w dzisiejszym społeczeństwie i w dzisiejszej kulturze książki są w mentalności ogółu społeczeństwa czymś nieco passe jednak. To hobby na swój sposób egzotyczne. A co do doboru gatunków... Co kto lubi. :)

A u mnie sprawy mają się tak :) :
Wybierając książkę najczęściej sugeruję się opisem wydawcy, mam też swoich autorów, po których książki sięgam w ciemno. Czasem pomaga mi w wyborze opinia kogoś znajomego, a do recenzji zaglądam rzadko.
Po skończonej lekturze piszę co mi w duszy gra na temat przeczytanej książki i staram się to robić w sposób przemyślany i możliwie bezbłędny. Czasem zdarzy się jakiś "kwiatek" w postaci literówki, interpunkcji, albo po prostu edytor sprawi mi psikusa. Staram się sprawdzać to co publikuję, choć mam świadomość, że zdarza mi się coś przeoczyć. Sama nie cierpię błędów (szczególnie tych wynikających z niechlujstwa), byle jak przeprowadzonej korekty w książkach, a już błędy logiczne doprowadzają mnie do szału. W końcu nasz tekst to nasza wizytówka, a książka to wizytówka wydawnictwa.

A wiecie kiedy czytam recenzje?... Zazwyczaj wtedy, gdy opublikuję swoją. Ciekawi mnie wówczas jakie inni mieli wrażenia z lektury właśnie tej konkretnej książki. I powiem Wam, że naprawdę można się zdziwić. :)

Zgadzam się całkowicie z punktem 4 i 7. Fala hejtu od zawsze towarzyszy w mojej rodzinie. Był czas gdzie czytałam kryminały to wszystko było ok , później przerzuciłam się na romans / erotyk to zderzyłam się z negatywnymi ocenami. Romans / erotyk to nie książka słyszałam , jestem zdania, że każdy ma prawo czytać co chce i kiedy chce i nikomu nic do tego... to mój czas i spędzam go tak jak chce.
Z ocenianiem książki zawsze mam problem i staram się być obiektywna .

Nie tak znowu dawno temu sama byłam na etapie: "On to mój mąż. I tamten też."
W sumie mam ci ja tych mężów kilku, więc kilka z wymienionych punktów jestem w stanie rozumieć.
A z moim stosunkiem do romansów - Tak, jestem kontra świat.

A ja jestem w stanie zrozumieć niektóre z tych ośmiu rzeczy. Są też takie, których tu nie wymieniono, a ja ich nie rozumiem.

"Książkowy mąż" to dla mnie zupełnie niepojęta figura! Rozumiem, nastolatki zakochują się w bohaterach filmów, seriali, książek,a nawet gier - i to jest naturalny etap, ale większość recenzentek to już dorosłe kobiety. I tu mój światopogląd wybałusza oczy ze zdumienia, że można, w dorosłości "zakochać się" w postaci do tego stopnia, że się ją nazywa "mężem".
Czego nie rozumiem?
Hejtu związanego z tym, co ktoś czyta. Mamy wśród nas ludzi, którzy lubią śledzie i takich, którzy wolą maliny. To jeat normalne! Jeszcze nie słyszałam, by nienawiść lała się strumieniami z powodu preferencji żywieniowych. Dlaczego z książkami jest inaczej?

Ja na blogu nie oceniam, bo poprostu nie lubię wkładać książek do jednego worka. Na pytania: czy książka dobra? Odpowiadam np. że mi się podobała lub nie, ale zachęcam do przeczytania, by się samemu o tym przekonać, bo gusta są różne :)

Co do beletrystyki, nie przejmuj się też tak mam, a ilekroć ktoś mnie zobaczy z książką typowo naukową albo podręcznikiem, słyszę gratulacje bo "w końcu zmądrzałaś" lub wyrzuty typu "oczadziałaś?!". Bądź tu mądry i lep wazoniki...

Punkt szósty to cała ja. Non stop podobają mi się książki, które innym się nie podobają, albo odwrotnie. Przykładem jest chociażby "First last kiss", czyli książka, którą szczerze nie lubię.

Hmm... ktoś, kto najpierw nakupi książek, a potem pyta "co czytać?" (pkt. 2) to żaden "mól książkowy". Co najwyżej mocno początkujaca larwa mola.