Recepta na zamknięcie w czterech ścianach

Przeżyjesz johnson. Madrosć ludowa mowi, ze zlego diabli nie biorą :)

najbardziej straszą pustki - wszędzie - i zamknięte drzwi większości placówek, sklepów... cukierni, lodziarni, które teraz już powinny prężnie działać i serwować przepyszne lody... nic. wszystko zamarło. zatrzymało się w czasie. to jest najgorsze w tym czasie

ale dobre jest to, że ludzie wreszcie - OBY - przemyśleli swoje życia, zachowania, aspiracje i cele. Bo konsumpcja na każdym rogu była już MANIAKALNĄ. zakupy i zakupy - siaty ze wszystkim co potrzebne i niepotrzebne. można było wyczuć, że tak dalej nie może być. Przerażała ślepota ludzi i ich bezmyślność. każdy jak król, moje-mojsze… może czas izolacji będzie wreszcie czasem do zadumy...

Mnie również kwarantanna nie przeszkadza. Cieszę się książkami, opiekuję się kicią, dbam o dom, a jak pogoda pozwala wyciągam sobie na zewnątrz fotel i wygrzewam kości w wiosennych promykach.

@maczek89 bo wreszcie jest czas na wszystko, co się lubi;) mam to samo

Same here!

U mnie to samo ;(

Z ust mi to wyjęliście. Zastanawiam się od dłuższego czasu kto ma teraz mniej pracy niż zwykle, bo ja mam dwa razy więcej, a spora część mojej pracy polega na prowadzeniu dokumentacji i udowadnianiu, że coś robię i nie leżę do góry brzuchem. Łudziłam się, że jak nie będę tracić kilku godzin dziennie na dojazdy do pracy i do domu to przeczytam tyle książek, że głowa mała. A tymczasem (jak pisałam już pod innym artykułem) od ponad 3 tygodni przeczytałam ok. 15 stron. Takiej suszy czytelniczej dawno u mnie nie było.
Co do pasji i innych takich, udało mi się wczoraj zamówić puzzle na 3000 elementów i liczę na to, że w święta nie będę musiała pracować tylko zajmę się czymś przyjemnym. Wczoraj odniosłam wrażenie, że nagle wszyscy przypomnieli sobie o puzzlach, bo strasznie trudno było znaleźć to czego szukałam i tak naprawdę kupiłam tylko jeden zestaw a miałam w planach kupić trzy. Najczęściej powtarzającym się motywem jest: brak w magazynie albo towar niedostępny :(

@Edyta, no właśnie, jeszcze straszą, że jak nie udowodnisz, że pracujesz, to po pensji pojadą.

Edyta... w 100% mam tak samo jak Ty...

Również myślałam, że pracując z własnego mieszkania zaoszczędzę czas. A jestem bardziej zmęczona i mam wrażenie, że robota się nie kończy.

Kiedyś nie byłam zatrudniona (czytaj - w teorii nie miałam pracy, no i nie zarabiałam). W efekcie ukułam takie powiedzenie "Nie mam czasu na nic, odkąd nie pracuję". Ale faktem jests, że udawadnianie ze się nie jest wielbłądem, raportowanie i inne - nikomu nie potrzebne rzeczy - strasznie dużo czasu zabierają. Dziewczyny trzymajcie się. I nie dajcie się raportom !

@ziellona, łatwo powiedzieć, jak ministry straszo! Ale będziemy się trzymać :)

@martyna.153 - haha - będzie wysyp literatury wysokich "lotów" - bez lądowań;)

Dla mnie zmienilo się dużo, ale... rok temu.
Kiedy mój psiur przestał chodzić na spacerki (15 lat, operacja, nerki i watroba w rozsypce). Moj ukochany weterynarz powiedział - Dbaj o komfort życia psa, bo już nic nie zmienisz. No to spakowałam kompa służbowego, psa i trochę książek i wyprowadziłam się na wieś (bo tu moja Zuzka miała łatwość wychodzenia - 5 schodków, a 60 w Krakowie, to jednak różnica). I za tą możliwość (pracy zdalnej dla psa) kocham i wielbię mojego szefa.
I przez tą moją sukę :) z nieprawdopodobnie ruchliwej kobiety, ekstrawertyka w wersji hard, niepotrafiącej usiedzieć na miejscu, przemianowałam się na matkę psa, siedzącą na szczycie góry, na wsi bez sklepu, policji, koscioła. Z ilością mieszkańców oscylującą wokół stu sztuk (w 4 przysiółkach) . Zuzie skończył się komfort życia na początku zimy i odeszła. A potem nadszedł COVID, więc domowe zamknięcie wydłużyło się z innych powodów. Też mam dość, zwłaszcza ze Zuzka mi nie chrapie na kolanach, ale robie rozne dziwne rzeczy typu: w wieku lat 40-stu zaczęłam się uczyć greckiego (ja wiem, że się nie nauczę, ale co tam). Czasem mam przesyt czytania, to fakt, ale w necie jest mnostwo dziwnych możliwości - np. prowadze swoją stronę (teraz jest już potężna, ale tego okrutnego języka oprogramowania nauczyłam się siama, kilkanaście lat temu, przy poprzednim zamknięciu (z innych powodów) - teraz jest jak znalazł. Przymierzam się do kursów, które teraz są możliwe za darmo, a wcześniej kosztowały ciężkie monety. Zatem - w dobie internetu nie da się nudzić. A jak już to nastąpi... to biorę druty, szydełko i straszną kupę włóczki i dziergam :)
OK - mam lepiej, niż Ci zamknięci w miastach. Nie przeczę. Ale niewymownie mnie denerwuje, ze do ogrodka moge wyjść, ale poza ogrodek już nie (ilość cherlających na wsi jest duża, i nikt nie wie czy to kaszel palacza, czy co, a ostatnio po raz pierwszy, odkąd pamiętam (a na wsi istniejemy od moich urodzin, co oznacza 40 lat) przyjechała straż pożarna z informacją "rozejść się i zostańcie w domu". Zatem - zostańmy w domu, postarajmy się nie zwariować. Dżuma minęła, cholera minęła, to i Covid minie. Howgh

Dla mnie najgorsze co ostatnio słyszę to fakt, że zamknięcie w domach sprzyja rozwojowi przemocy domowej. Że bezradność ofiar zostaje zamknięta w czterech ścianach. Wiadomo, przemoc różne oblicza ma, ale fakt jej szerzenia w mieszkaniach jest chyba na równi zły, jak sam wirus. To mnie boli.

@aga.kusi_poczta.fm Mnie boli podejście do tego problemu społeczeństwa w osobach sąsiadów: jak zadzwonisz i zgłosisz przemoc dziejącą się za ścianą, to stajesz się w oczach otoczenia wścibskim konfidentem i donosicielem. Z kolei jak nie zgłosisz, to dostajesz łatkę zimnego ch...ja nieczułego na krzywdę dziejącą się drugiemu człowiekowi.

To chyba kochana, nie widziałaś, co przed zamknięciem bulwarów działo się w Warszawie nad Wisłą. Tłumy ludzi, grupy nastolatków z piwskiem, młodzi, starzy, dzieci. Gdybyśmy się od początku dostosowali do wytycznych, nie trzeba by było wprowadzać tak drastycznych obostrzeń. Jak widać, na nic się zdały wcześniejsze apele i zalecenia. Dopiero zakaz na niektórych podziałał. Za chwilę będziemy biegać po parkach, lasach, skwerkach i bulwarach. Trzeba po prostu przeczekać i obyśmy dożyli w zdrowiu do tego czasu, czego sobie i wam życzę.

.