1Q84 (3/3)

I co ja mam począć z Murakamim? Nie do końca mnie satysfakcjonuje zakończenie trylogii. Czego nie rozumiałam, dalej nie rozumiem. Kwestia rozmiaru piersi głównej bohaterki oraz - podobnie jak w "Śmierci Komandora" - zapłodnienie na odległość wywołały u mnie już tylko ciężkie westchnienia. A jednak, co tu ukrywać, po prostu nie mogłam się oderwać. Nie mogłam i już...

W trzeciej części już nie zerkałam tak często za okno aby sprawdzić ile jest księżyców. Postać Ushikawe powodowała dłużyzny i mało wnosiła. Podkreślała tylko olbrzymią samotność bohaterów. Ciekawą rzecz zaobserwowałam w tych paru książkach Murakami, które przeczytałam. Kobiety walczą, działają, mają jakiś plan, który starają się urzeczywistnić, natomiast mężczyźni są niesieni nurtem rzeki, nie wykazują inicjatywy, ale podporządkowują się rzeczywistości. Jest to teza, którą sprawdzę w innych książkach. Świat Murakami są fantastycznymi światami, w które się warto zanurzyć.

''Czasu tylko z tego świata może nie wystarczyć''

Przyznaję że i mnie jak i wielu innych czytelników ta trzecia, ostatnia, wyczekana część lekko rozczarowała. Rzeczywiście ja również liczyłam na rozwiązanie, a przynajmniej wytłumaczenie kilku kwestii, w tym tej najważniejszej kto to są i po co się pojawiają Little People. Może to tylko symbol czegoś czego tym razem niestety nie dostrzegłam?

Irytował mnie też niesamowicie Ushikawa który chyba był jakimś jasnowidzem, a któremu na pewno zazdroszczę intuicji która w jego przypadku nigdy się nie myliła, chociaż nie jest kobietą, wszak to podobno kobiety mają intuicję rozwiniętą lepiej niż panowie. Chyba że w kraju Kwitnącej Wiśni jest zupełnie inaczej.

W ogóle ja mam jakąś awersję do nie mylących się ludzi i ''jedynie słusznych poglądów''. Za to rozbawił mnie wątek ojca Tengo, który leżąc w łóżku w szpitalu pogrążony w śpiączce, nadal chodził po mieszkaniach i zbierał opłaty RTV ? Pomyślałam sobie że kiedy u nas w końcu tacy osobnicy zaczną chodzić po domach, najpierw powinni przeczytać tą część 1q84, by wiedzieć jak być naprawdę upierdliwymi.

Wygląda na to że w Japonii też mają z tym wielki problem .:) Swoją drogą też nie bardzo rozumiem po co autor wmontował ten wątek w fabułę książki. Ta ostatnia część jawi mi się jako bardziej chaotyczna od pozostałych dwóch. Coś tak jakby Murakami sam nie był pewny i długo się wahał które wątki zakończyć, które dodać i porzucić, a które nie kończyć, zo...