Zawód: powieściopisarz

Murakami o pisaniu, swoich książkach i mimochodem też o sobie. Lubię takie "niebiografie", bo pisarze interesują mnie przede wszystkim jako twórcy, a ich losy spisane w stylu: "w tym a tym roku był tam i robił to" - o ile te fakty nie mają przełożenia na ich twórczość - średnio mnie interesują. Właśnie takie "niebiografie" mówią o nich zdecydowanie więcej, co dobitnie potwierdza ten zbiór esejów Murakamiego.

Przyjemna rzecz. Najbardziej znany współczesny pisarz japoński opowiada o swoich doświadczeniach pisarskich, warsztacie, stosunku do odbiorcy, w tym do krytyki. Wyłania się z tych stron obraz skromnego, nie poszukującego rozgłosu człowieka traktującego pisanie jak przyjemność, ale też jako odpowiedzialną pracę, którą należy wykonywać systematycznie i uczciwie, z szacunkiem do czytelnika. Elementem oryginalnym, dotąd chyba nie napotkanym w żadnych zapiskach pisarza, jakie znam, jest podkreślenie znaczenia formy fizycznej dla pracy pisarskiej. Haruki Murakami jest bowiem wyznawcą zasady, że zdrowy pisarski duch powinien żyć w zdrowym pisarskim ciele. Rada dobra nawet jeśli nie zamierzasz być pisarzem - do zapamiętania.

Książka dla każdego, któremu jest bliska twórczość autora. Szukałam w tych esejach człowieka, a nie pisarza. Zresztą sam o sobie pisze , że jest to jego zawód, może specyficzny, ale tylko zawód. Zawód, który mu sprawia wiele radości. Opisuje w bardzo prostym językiem sposób myślenia i sposób pracy, a także koleje swojej twórczości. Czytałam te eseje z wielką przyjemnością odkrywając bardzo ciekawego i skromnego człowieka, który mówiąc, że pisze dla swojej przyjemności ma olbrzymi szacunek dla czytelnika.