Agla. Aurora

“Agla.Aurora” to druga część najnowszej powieści Radka Raka i jestem przekonana, że zdecydujecie się po nią sięgnąć, jeśli oczarowała Was moc magii, alegorii i ciepło z jakim autor przedstawia wymyślony przez siebie świat w początkowym “Alefie”. Rak potrafi pięknie opowiadać, pisze sugestywnymi, działającymi na wyobraźnię obrazami. Blask przeplata z mrokiem, jego powieść pełna jest zmysłowości, wszystko tam żyje, pulsuje, przeistacza się..

Zmieniają się również głowni bohaterowie, Sofja i Tymian zmuszeni są szybko dorosnąć, oboje przechodzą złożone wewnętrzne metamorfozy – odmieniają się i zmieniają świat wokół siebie. W “Aurorze” autor zabiera czytelnika w mroźną podróż na obrzeża ziemskich krain, ale przede wszystkim do głębi własnych serc.

Sofja, zesłana na Daleką Północ, ze zdumieniem odkryję prawdę o dramatycznych losach ekspedycji naukowej swojego ojca. W rzeczywistości, w której liczy się przetrwanie, dziewczyna będzie musiała podjąć niełatwe próby i wyzwania. Czy w ich obliczu uda jej się zachować w sobie iskrę człowieczeństwa? Z kolei Tymian za wszelką cenę chce udowodnić, że nie jest tchórzem. Chłopak wyrusza w drogę, której konsekwencji nie przewidziałby nawet najbardziej szalony profeta. Oboje - Sofja i Tymian - zmuszeni będą przetrwać w świecie, w którym aż roi się od niebezpieczeństw, stając twarzą w twarz z własnymi demonami i pragnieniami.

Radek Rak przenosi czytelnika w realia ...

Gdy po pierwszym tomie znakomitej Agli beż zastanowienia sięgnęłam po drugi obawiałam się, że nie będzie już tak ciekawy i pełen pisarskiej wirtuozerii. Po kilku rozdziałach podczas których nie raz przewracałam oczami ze zdumienia stwierdziłam, że to kolejny przykład nieokiełznanej wyobraźni autora.

Na jednym końcu świata Tymian Drakow stający w objęciach matki rewolucji, na drugim Sofia Kluk zesłana do łagru, walczącą o przetrwanie, szukająca prawdy o ekspedycji ojca.
Znakomicie wykreowany świat przedstawiony sprawia, że czytelnik nie raz na własnej skórze dozna uczucia dojmujacego zimna dalekiej Północy, któremu towarzyszyć będzie także strach przed Carem i podległym mu urzędem bezpieczeństwa.
Bogactwo owadzich istot, golemów, drachów, goblinów w otoczeniu magii wskazują na niewyczerpalne pokłady fantazji autora.
Więcej tu brutalności i polityki, nieco mniej czarnego humoru niż w pierwszym tomie. Nie jest łatwo podążać za wydarzeniami i narzuconym tempem, niektóre fakty musimy samodzielnie poskładać, nadać im sens i znaczenie. Nie wszystkie będą pasować do całości. Nakreślona na ponad 700 stronach historia nie była w stanie w sposób ciagły utrzymać moją uwagę, zdarzały się momenty słabsze i mniej interesujące.

Warto również zaznaczyć, że nie jest to opowieść funkcjonująca samodzielnie, aby po nią sięgnąć niezbędna jest znajomość pierwszego tomu.