Alicja po drugiej stronie przyjemności

Nie, poddaję się. Robiłam dwa podejścia, mam dość. Powieść jest mało wiarygodna, nieciekawa, pikantna? Nie, raczej mdła. Najgorsza w tym wszystkim jest główna bohaterka, która obraziła się na cały świat, kradnie, bo nie podoba jej się, że jej rodzina jest bogata, do tego dziewczyna jest pyskata, niedojrzała, niemiła. Jak ją lubić? Nie da się. Dlaczego pan D. w ogóle się nią interesuje i nie odpuszcza pomimo jej wrednego charakteru? Nie ma pojęcia.

Z książką próbowałam się zapoznać w formie audiobooka, którego lektorką jest Monika Chrzanowska. Czyta wspaniale, wie, jak zinterpretować poszczególne sceny, niestety tylko w minimalnym stopniu ratuje to mój odbiór całości. Po tytuł sięgnęłam, bo byłam ciekawa nawiązań do "Alicji w Krainie Czarów", nie mam jednak tyle cierpliwości, żeby poznać je wszystkie.

Polecam tylko zatwardziałym miłośnikom i miłośniczkom erotyków i romansów.

STAŁA SIĘ ZABAWKĘ W JEGO RĘKACH, KUKIEŁKĄ BIORĄCĄ UDZIAŁ W MROCZNYM PRZEDSTAWIENIU

Tajemnicza Alicja pojawiła się już kiedyś gościnnie i drugoplanowo w dwóch wcześniejszych książkach Anny Langner: WSZYSTKO CZEGO PRAGNĘ W TE ŚWIĘTA oraz ZAKRES OBOWIĄZKÓW. Czytelniczki były zafascynowane bohaterką i dlatego Autorka postanowiła napisać osobną historię poświęconą tej postaci. Nie jest to kontynuacja jej losów, ale wszystko to co wydarzyło się wcześniej w jej życiu, jako wyjaśnienie dlaczego stała się tym kim jest teraz. Po ALICJĘ. PO DRUGIEJ STRONIE PRZYJEMNOŚCI śmiało można sięgać bez znajomości dwóch wymienionych tytułów.

Książka pisana w dwóch Aktach: ALICJA WPADA DO KRÓLICZEJ NORY i ALICJA PRZECHODZI NA DRUGĄ STRONĘ LUSTRA. W PROLOGU poznajemy Alicję jako nastolatkę, która opisuje swoje kontakty z rodzicami i życie w domu rodzinnym. Później akcja przenosi się do czasu gdy Alicja jest już dorosłą kobietą i postanawia w życiu radzić sobie sama. Specjalizuje się w kradzieżach. Pewnego dnia na ulicy kradnie portfel mężczyźnie. Zadowolona z łupu, chowa się w zakamarkach ulicy. Właściciel szybko ją odnajduje, jednak nie wzywa policji, ale ma dla dziewczyny pewną propozycję. Tak Alicja trafia do świata Pana D. – pełnego tajemnic, niedopowiedzeń, gdzie jawa miesza się ze snem. Mężczyzna jest biznesmenem i właścicielem dużej rezydencji otoczonej ogrodem. Jednak Alicji pod żadnym pozorem nie wolno do niego wejść. Czy dziewczyna dotrzyma ob...

"Alicja. Po drugiej stronie przyjemności" to moje kolejne podejście do twórczości Anny Langner. Muszę przyznać, że mam lekki problem z tą autorką, gdyż opisy znajdujące się z tyłu książki oraz sama okładka zawsze mnie zachwycają. Natomiast gdy zaczynam czytać jej publikację, okazuje się, że jednak spodziewałam się zdecydowanie czegoś innego.

A jak było w przypadku "Alicji"?

Już sam tytuł sugeruje, że książka będzie mocno inspirowana "Alicją w krainie czarów" i z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że tak właśnie jest. W dziele Anny Langner znajduje się bardzo dużo nawiązań, cytatów i klimatów rodem z powieści Lewisa Carrolla, które zostały sprytnie wplecione w losy Alicji i tajemniczego pana D.

Główna bohaterka jak na prawdziwą buntowniczkę przystało, wyprowadza się z rodzinnego domu pełnego przepychu, rozpoczynając swoje nowe, niezbyt uczciwe życie. Pewnego dnia sięga do kieszeni zamożnego mężczyzny, kradnąc mu portfel. Dziewczyna jest przekonana, że nie została zauważona, więc szybko ulatnia się z miejsca swojego występku. Niestety tym razem została przyłapana na kradzieży, a przystojny mężczyzna, którego obrabowała, odnajduje ją w pobliskiej alejce i postanawia sam wymierzyć jej karę. Mężczyzna pakuje ją więc do swojego samochodu i zabiera do siedziby firmy, którą prowadzi.

Tajemniczy mężczyzna przedstawia się jako pan D. i proponuje dziewczynie pracę. W pralni. Chociaż Alicja nie jest zadowolona z propozycji, jaką otrzymała, po kilk...

Książki autorki nie są mi obce. Znam i lubię. I gdy zobaczyłam kolejna Zapowiedź i okładkę, która mnie zauroczyła, wiedziałam, że książkę muszę mieć i przeczytać.

Problem z książką zaczął się u mnie już po paru rozdziałach. Bardzo dużo opisów, które mi się dłużyły, a bohater tylko mnie wkurzał. Plus dla bohaterki była waleczna, pyskata i wszystko robiła po swojemu.

Akt 1 czytałam, bo czytałam, były momenty, gdzie miałam ochotę odłożyć książkę. Fabuła mnie nie zainteresowała, lecz tajemniczy ogród już bardzo.

Akt 2 czytałam już z większym zainteresowaniem. Pojawili się tajemniczy bohaterowie, którzy zbudzili wielkie zainteresowanie u mnie. I myślę, że dzięki temu ogrodowi skończyłam czytać książkę.

Magia, wszystko się wydawało na początku takie nie realne, magiczne, ale później idzie się połapać, że książka ma psychiczną stronę, stronę intryg i planu.

Książka bardzo mnie zaskoczyła, myślałam, że ciężko książkę będzie mi skończyć, a udało się z wielkim szokiem ją zakończyć.
Autorka kolejny raz miło mnie zaskoczyła.

Polecam się nie zniechęcać, nawet jak początki męczą i nie zadowalają to później, może być tylko lepiej.

Alicja w krainie czarów nie była raczej moją faworytką wśród bajek i dlatego podchodziłam do retellingu Anny Langner ostrożnie. Mogę Wam śmiało powiedzieć że książka bardzo przypadła mi do gustu i o wiele bardziej wolę ją od oryginału. To co łączy książkę z oryginałem to pewna doza niepewności co tak naprawdę dzieję się, a co jest tylko wymysłem wyobraźni. Bardzo spodobała mi się postać pana D choć czasami nie byłam jego pewna. Czytając czułam dreszczyk emocji, a motyw zakazanego ogrodu naprawdę mnie zaciekawił. Książkę przeczytałam właściwie na raz i zdecydowanie sięgnę po inne książki autorki.