Arystokrata

Czy syn księcia może się zakochać w zwyczajnej dziewczynie? Oczywiście, że tak, ale czy taki związek ma przyszłość, gdy cała rodzina jest mu przeciwna? Wydawałoby się, że w dzisiejszych czasach pojęcie mezaliansu już nie istnieje, a jednak...

Felicity i Leo zakochują się od pierwszego wejrzenia. On jest nie tylko cholernie seksownym przystojniakiem, jest też uroczy, mądry i czuły — po prostu ideał! Gdyby nie jego pochodzenie, które wyklucza dziewczynę, jaką jest Felicity, córkę narkomanki wychowaną przez rodziny zastępcze.

"Arystokrata" Penelope Ward to współczesna bajka o Kopciuszku z prawdziwym księciem w roli głównej. Mimo że motyw jest stary jak świat, to zawsze z ogromną przyjemnością sięgam po bajki, tym razem w wersji dla dorosłych. Początkowo książka zdawała mi się zbyt infantylna na wiek, w którym są bohaterowie — ona ucząca się na panią prawnik 24-latka, on pochodzący z wyższych sfer 28-letni kawaler do wzięcia. To nie są już przecież głupie i naiwne dzieciaki, ale dorośli ludzie gotowi, żeby zbudować związek i założyć rodzinę, a ja często miałam wrażenie, jakbym czytała o przygodach niedojrzałych nastolatków. Sytuację zdecydowanie poprawia druga część, która ma miejsce pięć lat później. Tutaj pojawia się i akcja, i emocje, których tak bardzo oczekiwałam.

Lubię mieć możliwość lepszego poznania głównych bohaterów dzięki naprzemiennej narracji. Lubię też obserwować początek i rozkwit związku, gdy wszystko jest takie świeże, nieznane i e...

Felicity to silna kobieta, która przywykła do tego, że nie należy się do nikogo przywiązywać. Wychowana w różnych rodzinach zastępczych, dopiero w wieku nastoletnim odnalazła kobietę, która stworzyła jej prawdziwy dom. Kocha planować każdy kolejny dzień w najmniejszym szczególe, chętnie pomaga innym, a zawodowo pragnie spełniać się jako prawniczka. Marzy o prawdziwej miłości i mieszkaniu w wielkim mieście. Wszystko w swoim życiu traktuje poważnie, także związki, więc nie dla niej jest jakikolwiek letni romans.

Leo to mężczyzna, że ściśle zaplanowaną przyszłością. Ma poprowadzić rodzinny interes, przynosić chlubę swojemu nazwisku, przedłużyć ród, a także ożenić się z kobietą z wyższych sfer. W młodości chętnie korzystał ze wszelkich uciech, obecnie jednak jest już zmęczony takim życiem, a wizja stabilizacji mu nie przeszkadza. Nie spotkał kobiety, która zawładnęłaby jego sercem, więc ślub z rozsądku niespecjalnie go odstrasza. To honorowy, lojalny i oddany swoim obowiązkom człowiek, który nigdy nie sprzeciwiłby się woli rodziców. Nawet w imię prawdziwej miłości.

„Arystokrata” to jedna z tych książek, po którą zwyczajnie bałam się sięgnąć, a wszystko z uwagi na to, że czytałam o niej naprawdę skrajne opinie. Choć kocham twórczość Penelope Ward całym sercem i mam wobec niej ogromny sentyment to doskonale wiem, że zdarzają się jej naprawdę słabe pozycje. Jednak ku mojemu jakże pozytywnemu zaskoczeniu, ta książka, przynajmniej w mojej opinii, do nich nie nal...

Felicity przyjeżdża do domu, po długiej nieobecności, ale chce spędzić wakacje w domu, który uważa za swój dom i z kobietą, która ją wychowała i jest niezwykle bliska jej sercu..
Leo, przystojniak .. syn księcia, na jego barkach od zawsze spoczywają określone obowiązki i zachowania, jest obserwowany i oceniany na każdym kroku... te wakacje, to dla niego ostatnia szansa na poczucie się jak zwykły mężczyzna w jego wieku... by później wrócić do domu i przejąć obowiązki..
Felicity postanawia podziwiać ptaki ze swojego pokoju.. I w taki oto sposób ... "poznaje" Leo, i to w momencie gdy mężczyzna bierze prysznic... Potem wpadają na siebie, i zaczynają w zasadzie wspólne wakacje.. Oboje z początku są ostrożni, nie chcą siebie skrzywdzić... Jednak przyciąganie robi swoje, zbliżają się do siebie,choć wiedzą, że wspólne życie nie jest dla nich.. Gdy nadchodzi koniec wakacji pożegnanie jest naprawdę trudne...

Jejku, ta książka jest zdecydowanie idealna na letni czas, dlatego polecam Wam szybciutko pędzić do sklepu po swój egzemplarz! Byłam przekonana, że to będzie romans jakich wiele, a tutaj mamy lato, piękne widoki, romans, przyjaźń, trudne historie, które ukształtowały te osoby i dwoje mądrych dojrzałych ludzi, którzy mimo wszystko chcą kochać .. Dostałam tutaj też ogrom pięknych emocji, wzruszeń i zdecydowanie trudnych przeżyć.. Ta dwójka próbowała chronić siebie jak najdłużej, ale serca i prawdziwej miłości nie oszukasz... nie ma opcji.. Styl Autorki jest bard...

Do pierwszego spotkanie Felicity i Leo doszło w dość niecodziennych okolicznościach. Zazwyczaj odbywa się to w ubraniu czyż nie? Nie w ich przypadku. Tak czy inaczej okazało się to początkiem bardzo obiecującej znajomości, która mimo wszystko będzie musiała zakończyć się po kilku tygodniach. Leo, jako następca swojego ojca nie mógł związać się z kobietą spoza swoich stref. Felicity całkiem odbiega od norm które są do zaakceptowania przez jego rodzinę. Nie przeszkadza im to jednak w tym, by cieszyć się swoją obecnością przez dany im czas. Oboje wiedzą również że każde z nich wyjdzie z tej relacji z pięknymi wspomnieniami, aczkolwiek ze złamanym sercem i pustką. Czy miłość jest w stanie pokonać każdą przeszkodę?

To była przepiękna historia o prawdziwej miłości, która jest na tyle silna by przetrwać rozłąkę na lata. Zakochałam się w tej książce, w jej prostocie, szczerości bohaterów, sposobu w jaki ze sobą rozmawiali, z jakim szacunkiem się do siebie odnosili. To był związek idealny, z nie idealną przyszłością. Nie obyło się bez wylanych łez co chyba zdarza mi się przy każdej książce tej autorki.
Dużo radości sprawiła mi obecność przyjaciela Leo, który wprowadzał dużą dawkę humoru, dość często sprośnego swoją drogą ale taki już był, dzięki czemu idealnie kontrastował z Leo. Jego przekomarzanie się z Felicity było zabawne i wywoływało uśmiech na twarzy.
"Arystokrata" to opowieść o wakacyjnej miłości, która jest w stanie połączyć dwoje ludzi bardzo silnym...

Powieść choć jest trochę przewidywalna to wcale nie jest nudna.Dzięki wielu zaskakującym momentom pojawia sie uśmiech na twarzy podczas jej czytania.Świetnie bawiłam sie podczas poznawania historii bohaterów.Rozmowy pomiędzy Leo a Sigmund’em opiewały humorem i sarkazmem.Jednak dało to lekturze lekkości powodujac,że atmosfera robi się zabawna.
Sama początkowo relacja bohaterów jest rozbudowana dzięki czemu poznajemy ich bardzo dokładnie.Poznane zdarzenia obrazują czytelnikowi,że arystokrata to zwykły,normalny człowiek,który pragnie spokoju i normalności.Zasady dziedziczenia oraz brak wyboru przyczynia się do tego,że osoby majętne pragną prawdomównych osób w swoim życiu.

Książkę czyta się bardzo lekko i przyjemnie.Historię można porównać do współczesnego Kopciuszka,który spotyka swojego księcia.Niestety nie mogą być ze sobą,ponieważ boją podjąć się odważnej decyzji,aby nie wywołać skandalu.

Pozytywnie zaskoczyła mnie druga część książki,która opisywała wydarzenia po pięciu latach.Było to szalone i nieprzewidywalne.Samo zakończenie bardzo mi się podobało.Udawadnia,że warto wierzyć w miłość i walczyć o nią pomimo narastających problemów.Bo w życiu miłość to dar,którego nie można zastąpić.A kochać kogoś to najlepsza nagroda jaka możemy otrzymać od losu.

Jeśli szukacie książki,która swoją historią rozśmieszy,poruszy i wzruszy to ta powieść zawiera wszystkie te cechy.Ja gorąco polecam