Białe kłamstwa

Doskonały thiller, pełen napięcia i tajemnic. Mniej mroczny niż drugi tom, (który okazał się najlepszym z trylogii), ale intrygujący.
Wszystkie zagadki i tajemnice przeszłości znajdują wyjaśnienie. Zakończenie satysfakcjonujące. Nie zdołałam polubić Agaty, natomiast, ku memu zaskoczeniu, zaintrygowana, obdarzyłam sympatią Arturka Kamińskiego, genialnego manipulatora albo szalonego geniusza:)

Ostatnia część trylogii o Agacie Stenc za mną, po której spodziewałem się mocnego zakończenia jakie miałem nadzieje dostać od autora spinające wszystkie dotychczasowe wątki w finale. Byłem ciekawy i nie mogłem doczekać się poznania rozwiązania zagadki i poszczególnych wątków. Oczekując przy tym, że dostanę mroczne i mocne zakończenie samej historii i wiele zaskakujących zwrotów akcji. Dlatego chętnie sięgnąłem po ostatni trzeci tom przygód Agaty Stec mając nadzieje na świetny finał na końcu.
Po zabójstwie znanego biznesmena cień podejrzenia spada na Agatę Stec, która pozostaje w kręgu podejrzenia i zostaje zawieszona. Bez środków do życia jest zmuszona przyjąć pomoc brata Artura Kamińskiego. Nie podając się nadal prowadzi śledztwo mimo zawieszenia próbując dociec prawdy mimo problemów.

Ostatnia już część przygód Agaty Stec rozpoczyna się od mocnego uderzenia, kiedy zostaje zatrzymana w roli podejrzanej, gdzie śledczy chcą dociec jaki miała związek z poszukiwanym i znalezionym Jackiem Biernatem. Wszystko zaczyna się walić w jej życiu i zmuszona zostaje do wzięcia w grze, której stawką jest jej życie. Podejrzenia wobec brata i chęć poznania prawdy pchają ją do prowadzenia śledztwa w sposób nieoficjalny. Autor postanowił podać próbie bohaterkę, która chce wymierzyć sprawiedliwość za wszelką cenę nie oglądając się na nic. Ukazując przewrotność jeśli chodzi, ze Agata z łowcy staje się raptownie ofiarą manipulacji jakich dokonuje jej brat. Znów dostajemy zwroty ak...

Czas na trzeci i ostatni tom "Boskiej trylogii" czyli "Białe kłamstwa". Piotr Borlik nie zwalnia tempa, fundując nam kolejną jazdę bez trzymanki. Jego seria kryminałów z komisarz Agatą Stec jest ściśle ze sobą powiązana i radzę się trzymać kolejności.

Poprzednia część zakończyła się dla Agaty katastrofalnie, odkryła w końcu prawdę na temat poczynań swojego brata, pytanie: co zrobi z tą wiedzą? Na dodatek mogłaby bez wahania zacytować klasyka "jak do tego doszło, nie wiem", gdyż to właśnie ona staje się główną podejrzaną w sprawie serii głośnych morderstw, w tym śmierci bliskiego jej człowieka, znanego architekta Jacka Biernata. Mimo braku twardych dowodów trafia za kraty, a stan jej konta nie pozwala na wpłacenie horrendalnie wysokiej kaucji. Pozostał jej tylko brat, o którym dowiedziała się strasznych rzeczy, postanawia skorzystać z jego oferty i przy okazji wymierzyć mu sprawiedliwość, tylko czy jest w stanie przechytrzyć najlepszego znawcę ludzkich umysłów? Ale o tym musicie przekonać się sami 😉.

Już sam tytuł trzeciego tomu trylogii Piotra Borlika nasuwa skojarzenie z psychologią. Białe kłamstwo w skrócie to mówienie nieprawdy, aby oszczędzić komuś przykrości, nie urazić go. Choćby w sytuacji, kiedy koleżanka zmieniła fryzurę, a my uważamy, że wygląda niekorzystnie, to i tak powiemy jej komplement, żeby nie było jej przykro. Fabuła ostatniego tomu przygód Agaty Stec i Artura Kamińskiego opiera się właśnie na takim rodzaju kłamstwa, jednak kaliber jest znacznie większy niż fryzura czy styl ubierania się.

Tym razem startujemy z wysokiej półki. W toku śledztwa dotyczącego makabrycznej śmierci biznesmena Jacka Biernata główną podejrzaną zostaje Agata. Nie ma na to mocnych dowodów, jednak mimo to Stec trafia do aresztu. Bardzo wysoką kaucję wpłaca Artur, dzięki czemu kobieta wychodzi na wolność. To jednak nie oznacza, że jej kłopoty się kończą. Jest wręcz odwrotnie, o czym Agata szybko się przekonuje. Przede wszystkim dostrzega wreszcie coraz więcej elementów psychopatycznej układanki tworzonej przez słynnego psychologa. Postanawia podjąć wyzwanie i zagrać z bratem w jego chorą grę. Nawet się nie spodziewacie, co z tego wyniknie. Agata chyba również nie miała pojęcia o tym, co ją czeka i jakie mroczne tajemnice wyjdą na jaw.

Początkowo autor przybliża w skrócie kluczowe wątki z poprzednich dwóch tomów. To pomaga w usystematyzowaniu treści, chociaż ja akurat byłam na bieżąco, ponieważ postanowiłam czytać je...

Agata zostaje zatrzymana i ciąży na niej morderstwo. Kij, że ma alibi. Artur powoli odkrywa karty swojej gry przed Agatą. W składaniu wszystkiego w jedną całość Agacie pomaga pewna psycholog. Co Artur chce przekazać swojej siostrze?

Agata wreszcie zdała sobie sprawę z tego jakim manipulatorem jest jej brat. Chce go zdemaskować, chce by sprawiedliwości stało się zadość. Ale coś jej chyba umknęło. Stale powracają do niej poszarpane wspomnienia dzieciństwa. Kim naprawdę była? Dlaczego ma tak wypaczony charakter? Z każdym rozdziałem dostajemy odpowiedzi na pytania, które nas nurtują. Jakie było jej dzieciństwo? Co się takiego wydarzyło, że jej życie tak się właśnie potoczyło? Zagłębiamy sie, poszukujemy. Artur wszystko planował przez całe życie. Agata była jego jednym wielkim eksperymentem. Najcenniejszym okazem pośród pacjentów. To była naprawdę intrygująca podróż. Ale do jasnej cholery, ja nie cierpię jak są takie zakończenia! Zresztą zastanawiam się dlaczego zawsze darzę sympatią ludzi niezrównoważonych psychicznie? Swój do swego ciągnie czy co ;)

Proszę Państwa! To co się tutaj zadziało jest genialne! Cała trylogia trzymała w napięciu, ale to ta część zasługuje na miano najlepszej z całej trójki. Tutaj wszystko, dosłownie wszystko się wyjaśnia.

Po nudnym początku, ten tom okazał się być najlepszym z serii. Nie było tu wątku stricte kryminalnego (zabójstwo; śledztwo), za to pojawił się plot twist dotyczący dzieciństwa Agaty i Artura, na czym opierał się cały ten tom. I było to naprawdę ciekawe.
.
Między innymi zostało też wyjaśnione, dlaczego policjantka była az tak agresywna (i przerysowana w I tomie). Akceptuję to wytłumaczenie, ale... Dlaczego w pozostałych dwóch tomach nagle się uspokoiła??
.
Wydaje mi się, że gdyby od samego początku autor nie pokazał, kto stoi za wszystkimi morderstwami, zakończenie byłoby bardziej zaskakujące, bo niestety dało się go domyślić.