Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów

Jeżeli ktoś chce wiedzieć, dlaczego tak niska ocena- niech sobie przeczyta recenzję @Rudolfiny. Zgadzam się z nią w 90%. Co gorsza ja też tę recenzję czytałam i obiecałam w komentarzu nie tykać Piotra Borlika, bo ostrzeżenia @Rudolfiny zwykle są w punkt. Niestety, było to prawie 2 lata temu i po prostu o tym zapomniałam. Na portalach czytelniczych powinna być półka „nie czytać!”. Książka uwierała mnie od pierwszych stron, te XIX- wieczne zwyczaje, bak odniesień do polskiej rzeczywistości i historii w książce dziejącej się współcześnie w naszym kraju! Wymęczyłam ją do końca, aby dowiedzieć się, jak autor wytłumaczy te głupoty. A on skwitował posiadanie fabryki i pałacu przez jedną rodzinę od 300 lat w Polsce (!) jednym zdaniem: kiedyś produkowano w niej broń i dlatego nie ruszyli jej Niemcy ani Ruscy. Naprawdę? To autor nie słyszał o nacjonalizacji w powojennej PRL? Nie było możliwości, aby jakakolwiek większa firma lub majątek ziemski pozostał w prywatnych rękach, zwłaszcza fabryka zbrojeniowa. Pomińmy głupoty w postaci zjaw pojawiających się bohaterowi w lustrze, które niby mają mu pomóc w prowadzeniu śledztwa, ale jakoś nie pomagają i akcja wlecze się jak flaki z olejem. Przejdźmy do samego bohatera, który jest nudny, świętoszkowaty i moralizatorski, choć sam ma swoje za uszami. Drewniany. Dla potwierdzenia tych słów pozwolę sobie dodać cytat: „Rozwód? Miałaś romans ze starszym, żonatym mężczyzną?....Samolubna, złośliwa kokietka…trudno było czuć do niej sympatię”. No i...

Powieść inna od wcześniejszych autorstwa Piotra Borlika. Co nie zmienia faktu, że jest niezmiernie intrygująca.

Razem z Hubertem Czarnym, detektywem, mężczyzną bardzo inteligentnym, a jednocześnie nie unikającym mordobicia, nie cofającym się żadnym w przypadku, krążymy wśród poszlak, kłamstw i tajemnic. Bo tajemnic i niezwykłych rzeczy w książce jest mnóstwo, kłamią chyba wszyscy i i w tej mamiącej mgle, razem z Hubertem, szukamy wyjaśnienia morderstwa, a także innych sekretów Do rozwiązania Czarny dochodzi drogą dedukcji, łączenia poszlak i analizy dostępnych informacji.

Powieść jest bardzo skomplikowana, nie tylko mnogość sekretów i wątków… przytłaczają czytelnika rozbudowane koligacje rodzinne. Lektura wymaga skupienia, wymusza stałą analizę dostarczanych informacji, bowiem każdy szczegół, każdy niuans niesie ze sobą informację i jest niezwykle istotny. Krok za krokiem dążymy do rozwikłania tego węzła gordyjskiego… Kilka razy zwątpiłam czy mi się uda… Nie udało się… źle wytypowałam mordercę.

Podziwiam Autora za zbudowanie tak misternej intrygi. Poprowadził ją i opanował po mistrzowsku. Dopięta została do najdrobniejszego szczegółu. Ta lektura była prawdziwym bojem umysłów.

Z książkami autora miałem już styczność przy trylogii, która okazała się ciekawa i dobrym thrillerem kryminalnym. Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów zainteresowała mnie możliwością dostania klasycznej powieści detektywistycznej, gdzie mamy wielu podejrzanych i każdy mógł być sprawcą. Dlatego postanowiłem kolejny raz sięgnąć po książkę autora oczekując dobrego kryminału.

W rodzinnej rezydencji rodziny Potockich zostaje popełnione morderstwa na jednym z członków rodziny. Policja szybko zamyka sprawę i nie prowadzi śledztwa w celu odnalezienia sprawcy. Do dochodzenia zostaje zwerbowany prywatny detektyw Hubert Czarny, który ma za zadanie poznać prawdę i odnaleźć mordercę. Jednak po przybyciu przekonuje się, że praca nie będzie taka łatwa, bo każdy miał sposobność popełnić zbrodnie. Mury rezydencji skrywają nie tylko tajemnice rodziny Potockich, ale również legendę dotyczącą wzgórza, na którym znajdują się trzy dęby.

Książka Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów jest klasycznym kryminałem z rodzinnymi tajemnicami, detektywem próbującym odkryć prawdę i zaplątanym w sieć intryg rodziny Potockich. Autor decydując się na taki krok pozbawia policyjnego śledztwa, bo nie mamy tutaj makabrycznych odkryć zwłok, badań miejsca zbrodni, przesłuchań przez policje i szukanie poszlak. Dochodzenie szybko zostaje zamknięte ze względu na wpływy Potockich i niechęć do zszargania swojej opinii budowanej przez lata. Do prowadzenia śledztwa zostaje zatrudniony Hubert ...

„Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów” Piotra Borlika jest zdecydowanie inną odsłoną kryminału, z którego do tej pory znaliśmy autora, gdyż opiera się na klasycznych założeniach tego gatunku. Fabuła powieści toczy się w jednej, dużej rezydencji, dotyczy jednego starego i dużego rodu, którego dziedzic właśnie został zamordowany. By odnaleźć winnego śmierci zatrudniony zostaje prywatny detektyw Hubert Czarny, który jest naprawdę pozytywną postacią tej książki – nie ma dla niego za trudnych wyzwań, wręcz im bardziej skomplikowane śledztwo, tym jego radość jest większa. Ma tu spore pole do popisu, bo rodzina pełna jest tajemnic, a do tego ciąży nad nimi klątwa… Historia jest naprawdę zgrabnie napisana, oparta na rozmowach, obserwacji i dedukcji, a sam język w jakim jest napisana, nie musi uciekać się do wulgaryzmów czy innych mocnych akcentów, by przyciągnąć uwagę czytelnika. Atmosfera jest przyjemnie ciekawa, dosyć tajemnicza, a postacie co chwilę pokazują inne twarze niż prezentowali na początku. Ja bardzo lubię takie klimaty, gdzie autor nie sili się na grozę i makabrę, a jego zagadka nie urąga inteligencji czytelnika. Jestem lekturą usatysfakcjonowana i cieszę się, że z głównym bohaterem spotkamy się jeszcze w przyszłości, co autor zapowiedział w posłowiu książki. To naprawdę dobra odskocznia od współczesnych, brutalnych kryminałów, które aktualnie zalewają nasz rynek.

Po książki Autora sięgam z przyjemnością, powiem więcej... na każdą premierę czekam z dziecięcą niecierpliwością. Zdecydowanie tak było i tym razem.

Hubert Czarny jest prywatnym detektywem. Pewnego razu dostaje zlecenie odnalezienia mordercy. Ginie jeden z członków rodziny Potockich. Bardzo szybko okazuje się, że to rodzina inna niż wszystkie. Każdy ma tam swoje tajemnice i każdy ma motyw. Na dodatek nikomu nie zależy na znalezieniu zabójcy.

Początkowe +-100 stron wciągnęło mnie na maksa. Czułam się zaintrygowana i zainteresowana całą historią. Niestety później poczułam się znurzona...
Irytował mnie brak zwrotów akcji, tajemnica w której przestałam czuć tajemnicę i nierealność całej sytuacji.

Oczywiście pisać Autor potrafi świetnie i całość ma swój styl, jest dbałość o szczegóły, piękny język. Jednak poczułam w tej historii jakiś rodzaj sztuczności, drętwości...
Czytam notki od Autorów, tak było również tym razem i wiem, że w tym wypadku Autor chciał zmierzyć się z czymś innym, ale niestety ja nie czuję się przekonana. Ta opowieść była dla mnie zbyt przegadana. Miałam trochę wrażenie, że potoki słów topią sedno całej historii. Jednak to tylko moje odczucia.

Czy sięgnę po dalsze losy Czarnego? Zdecydowanie tak, bo ta książka to trochę debiut Autora w całkiem nowej konwencji i ciekawa jestem jak się będzie w niej rozwijać.

„Jak to zwykle bywa, im więcej pieniędzy i władzy, tym więcej sekretów i kłamstw”.

Co tym razem ten Borlik wymyślił?

Autor zabiera nas w klimatyczną podróż do rezydencji rodziny Potockich na owiane legendą Wzgórze Trzech Dębów. To w tym tajemniczym miejscu, gdzie po oczach bije przepych, a domownicy.. to raczej snobistyczne towarzystwo – tradycja jest ważniejsza od zdrowego rozsądku. Potockich cechuje bezwzględność i wyrachowanie zarówno w interesach, jak i w sprawach osobistych. Od pokoleń przekonani są o swojej wyjątkowości i magii miejsca, w którym żyją.

Pewnego dnia w rezydencji dochodzi do zbrodni..

Winnego bark.

Jeden z członków rodziny zapragnął poznać mordercę i w tym celu sprowadził detektywa, by ten zdemaskował sprawcę, choćby miało to oznacza „wsadzenie kija w mrowisko”.

Hubert Czarny – prywatny detektyw o niemal nieposzlakowanej opinii, były podkomisarz policji, mistrz w swoim fachu. Fotograficzna pamięć, wyczulenie na szczegóły, perfekcjonizm, intelekt, zdrowy rozsądek i pasja – to tylko niektóre z jego zalet. To waśnie jemu będzie nam dane zaglądać przez ramię i układać tą niebanalną układankę.

Zagadka morderstwa jest dla niego wyzwaniem. Ale Czarny uwielbia celebrować swoją pracę, a jego nowe zlecenie ma wszystkie elementy, które powinno mieć:

- mnóstwo pytań,

- piętrzące się nie...

Wielopokoleniowa rodzina, morderstwo i tajemnice sięgające dalekiej przeszłości. Z tym zmierzy się detektyw Hubert Czarny.

Co tu się odborlikowało! Autor mnie kompletnie zaskoczył tą książką. To było tak inne od poprzednich powieści, że aż ciężko mi było uwierzyć, że to naprawdę Piotr Borlik.

Za dzieciaka oglądałam „Dynastię”. Potoccy jednak mogą Carringtonom buty czyścić, taka to rodzinka. Tajemnic mnóstwo, jeszcze więcej backstabbingu i intryg. Do tego wiele postaci i połączeń między nimi. I tu ogromne zaskoczenie, bo ja się w takich historiach zwykle gubię, ale autor jednak potrafi w uporządkowane historie i o żadnym gubieniu się mowy nie było. Wciągnęłam się od samego początku. Nie dość, że umierałam z ciekawości kto stoi za morderstwem, to jeszcze piałam z zachwytu nad klimatem, jaki stworzył Borlik. Atmosfera rezydencji Potockich była wybitnie nieprzyjemna, ale równie wybitnie przyciągała i nie pozwalała o sobie zapomnieć. No a już wisienką na torcie był sposób pracy Czarnego. Oj jakie to było fajne! Niech to ktoś przeniesie na ekran, bo ja chcę to zobaczyć!

Polecam gorąco wszystkim, którzy lubią niecodzienne historie kryminalne. Jeśli chodzi o pisarskie eksperymenty autora, ja jestem na TAK 😊