Bodaj Budka

"Wstała, ręce otrzepała,
Sukienkę ubrała,
Usiadła na kratę -
Kupiła se chatę"

Oj Budka, Budka, jakiż ja mam z tobą kłopot...
Trudno mi opisać swoje wrażenia, tak bardzo są niejednoznaczne.
Raz chciała bym napisać katygoryczne NIE, ale zaraz przypominam sobie fragmenty które do mnie przemówiły.
Gdyby autorka poszła w stronę duchowej nierealności i mistycznej ludowości, była bym zachwycona.
Opisy Pani Śmierci i jej łąki... to było naprawdę dobre i przemawiające do wyobraźni.

"W krzywym lesie, gdzie wiatr poniesie, z mokrych włości nie wstaną kości..."

Rozumiem też, że Natałka Babina przedstawia walkę opozycji z władzą jako walkę dobra ze złem, i że musi robić to tak by "umknąć cenzurze" Przełknęłam też jakoś gadającego kota, bo skoro "Kot w butach" może wydobywać z siebie ludzkie słowa, to czemu kot w powieści Babiny miał by tego nie robić? I nikt się temu nie dziwi, bo niby czemu miałby.

To wszystko było fajne, wplecione w tekst ukraińskie słowa - bardzo klimatyczne. I gdyby autorka na tym poprzestała, rozwijając wątek znachorek - wiedźm, było by to coś co lubię.
Niestety autorkę powiało w stronę groteski ( może powinnam napisać absurdu ) i ściągnęła do powieści spodek obcych i kontrolę umysłów.
Wspomniałam już o dziurach czasoprzestrzennych? Nie? No to wspominam.
Czy mi się podobało? - sama nie wiem.
Czy zrozumiałam przekaz? - nie do końca.
Jednak s...

Tytułowa Budka to lokalna nazwa domu przy kolei, zakupiona przez główną bohaterkę pięćdziesięcioletnią pisarkę Ałkę Bobylową. Bliskość torów, przyrody, zapach lasu i ziół przypomniał jej czasy dzieciństwa. Chciała mieć coś dla siebie i tylko dla siebie - miejsce, w którym mogłaby skończyć powieść - dlatego zdecydowała się na zakup nieruchomości, na którą nie było chętnych. Kamienny budynek z zabudowaniami gospodarskimi, bez dostępu do mediów, starym sadem i drewniana ławka służąca za miejsce obserwacyjne a wszystko to do generalnego remontu. Idą dokonać transakcji doznała wewnętrznego lęku.

Późniejsze wydarzenia pokazały, że jednak trzeba słuchać głosu intuicji. Nie dość, że na polu za domem chodziła Śmierć z pawiem i zbierała zioła do koszyka to jeszcze w okolicy pojawiły się zwłoki przeciętego na pół kota. Ze strony na stronę atmosfera się zagęszczała, robiło się coraz bardziej, mrocznie, tajemniczo i niebanalnie.

Dostałam coś, czego się absolutnie nie spodziewałam i nie chodzi tylko o zabójczą mieszankę literatury pięknej z fantastycznymi przemyśleniami Autorki. Książka, to też połączenie groteski, absurdu, horroru i science fiction. Byłam zaskoczona i muszę przyznać, że nie zawsze w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Nie przepadam za literaturą s-f, więc o ile wstawki z gadającym kotem były zabawne, to atak Antygomów, przepoławianie ludzi i wysysanie z nich kiszek to już jednak nie moja bajka.

Historię mimo wszystko czytało się dobrze, szybko...