Cukiernia pod Amorem. Hryciowie

Miałam długą przerwę pomiedzy tym a poprzednim tomem, ale to nie był problem. Szybko od nowa wkręciłam się w życie bohaterów. Mamy tutaj również okres wojenny. Ciekawie jest wszystko przedstawione. Lubię styl autorki.

Wszystkie trzy tomy "Cukierni..." bardzo mi się podobały, ale to pierwszy tom - "Zajezierscy" zdobył moje serce :) Rewelacja!

Wszystkie trzy tomy są rewelacyjne. Czyta się z zapartym tchem :) Polecam jak najbardziej.

Trzy grube książki, zasługują pewnie na coś obszerniejszego, ale nie tym razem. I na dodatek powiem o wszystkich od razu, bo tworzą całość i nie umiem myśleć o nich, jak o oddzielnych częściach.
To bardzo długa opowieść. Od polowy XIX wieku do współczesności, choć odniesienia do lat i wieków wcześniejszych pojawiają się w opowieściach bohaterów. Długa i pełna codziennych emocji historia życia ludzi, których los postawił na swojej drodze. Trzy rodziny o jakże innych korzeniach, patrzeniu na świat, potrzebach, marzeniach i celach. Fabuła prowadzona bardzo reporterskim okiem. Historia kilkunastu/kilkudziesięciu osób pisana z dystansem. Szybko, rzeczowo i na temat. Niemal bez emocji, niemal bez współczucia. Trochę oszukańczo, bo niczym zwierzę prowadzone na rzeź zaprowadziła autorka Barbarę Zajezierską na spotkanie z Toroszynem. Jednak z drugiej strony, nie można mieć wątpliwości po czyjej stronie była sympatia pisarki. I to nie ta wynikająca z płci czy sprawiedliwości.
Dla mnie najwięcej serca Gutowska włożyła oczywiście w Ginę Weylen. Świetnie jest nakreślona, nie wiem czy nie najlepiej z całej książki. Ze swoim prawem do szczęścia, wyrywaniem radości pazurami, uczciwością, miłością do ludzi i życia. Nawet można wybaczyć jej zdradę ukochanego mężczyzny. Prawda? Spora dawka przeciwstawnych emocji w moim przypadku się z nią wiązała. W sumie czy ją lubię czy nienawidzę, czy zasługuje na podziw czy wręcz przeciwnie? Bardzo ciekawie.
Nie przepadam za tego typu książkami....

Właśnie skończyłam czytanie i muszę powiedzieć , że nie czytam rodzimych autorów prócz Pani Szymborskiej, jakoś mi nie podchodzą i tym razem myślałam , ze też tak bedzie Pomyślałam sobie, że to pewnie jakieś smęty ala "Dom nad rozlewiskiem", ale ku zaskoczeniu pomyliłam sie, i tak....dwie części były super naprawdę nie mogłam sie oderwać, jesli chodzi o trzecią to już było gorzej i tak jak jotgol myliły mi sie postaci, ale mimo wszystko brnęłam do końca bo ciekawa byłam wyjaśnienia...... nie napiszę nic wiecj bo nie chce zdradzac chcącym przeczytać. Powiem tylko, że warto sięgnąć po te trzy tomy bo to naprawdę ciekawa historia.

Tom pierwszy i drugi trylogii Cukierni pod Amorem super. Natomiast trzeci tom czytało mi się trochę gorzej, momentami nie mogłam się skupić i gubiłam wątki. Mimo to przeczytałam do końca i nie żałuję. Polecam

Lektura ostatniego tomu to niezły prztyczek w nos dla mojej babskiej ciekawości:) Reszta w recenzji.

Jaka szkoda, że to już koniec sagi. Następna noc zarwana, ale warto było, oj warto:)

W sumie niezle się czyta, ale książka nie porywa tak, jak dwie wcześniejsze części.

Cudowna, cudowna, cudowna seria<3

REWELACJA !!