Opinia na temat książki Czarna torebka

Czarna torebka to wszystko, co pozostało po Zofii Zmiałowskiej. Ukrywającej się Żydówce, która wywalczyła życie dla swojej córki, matki autorki. Niepozorny przedmiot wypełniony wszystkim, co miało zagwarantować przetrwanie (jak podrobione dokumenty czy obrazek Jezusa), ale i tym, co niosło pociechę (listy od córki przebywającej na kolonii oraz od męża z obozu). Rzeczy te stały się wszystkim, co po niej pozostało. Wymazana z pamięci rodziny, przetrwała jedynie z ich pomocą. Bo wspomnienia zbyt bolały córkę i męża. Bo Dela Przedborska skutecznie zacierała ślady.

Agata Tuszyńska słynie ze swoich reportaży i biografii o żydowskiej przeszłości wojennej oraz tekstów bardziej osobistych i poetyckich, które skupiają się na jej doświadczeniach. W „Czarnej torebce“ połączyła te dwa światy i zapisała strony domysłami oraz uczuciami odnośnie babki. Stworzyła nieco chaotycznie wniknięcie w życie osoby, po której nie zostało wiele śladów. Znalazła wszystko, co pewne na jej temat, a reszta... Reszta to poetyckie uczucia autorki. Bazując na swojej wiedzy pozwoliła wyobraźni snuć wizje, jakie są prawdopodobne, ale niepewne. Wydawnictwo Osnova natomiast zadbało, by całość wizualnie cieszyła oko, co stanowi ogromny walor tytułu.

Tuszyńska stworzyła kolejny ważny tekst. Pełen emocji i zgrabnego języka. Zabaw wyobraźnią. Rozpisany z momentami chaotyczną chronologią, co może stanowić wadę, ale znajduje usprawiedliwienie. Natomiast strona wizualna... Właśnie tak powinno wydawać się tego typu tytuły.