Dom

Trzydziestoośmioletnia prawniczka Sarah opiekuje się nie tylko prawnie, wiekowym Stanleyem, który uczynił z zarabiania pieniędzy swoje motto życiowe. Zgubił swoje miłości, nie miał dzieci, wnuków. Całe życie zarabiał pieniądze. W testamencie zapisuje Sarah pieniądze, które pozwalają jej na zakup jego ukochanego domu. Spadek otrzymuje w wyraźnym poleceniem - ma być szczęśliwa.
Sarah w sumie jest szczęśliwa. Sześćdziesiąt godzin tygodniowo w satysfakcjonującej pracy, w weekendy w związku z zabójczo przystojnym Philem, w małym mieszkanku, które choć może nie najładniejsze, lubi, a może się do niego przyzwyczaiła. Tyle, że pewnego dnia, w dzień śmierci Stanleya zaczyna jej znacznie mocniej niż dnia poprzedniego czegoś brakować. A kiedy Phil lekko odmawia jej kilku minut spotkania – bo to nie ich weekend, coś w niej zaczyna pękać.
Książkę, jak dla mnie czytało się ciężko. Głównie pewnie z powodu ciężkich, długich i niestety niejednokrotnie powtarzanych rozważań. A już rozważania w temacie Phila kręcą się wokół jednego. W sumie czasami miałam wrażenie, że czytam cały czas to samo, a bohaterka ma standardowy zestaw rozważań, którym raczy mnie co chwila. Miałam wrażenie przeładowania tekstu czynnościami dnia codziennego, które tutaj podane są jak w sprawozdaniu… Ciężko więc, aby wywoływały jakieś silniejsze odczucia czy emocje. Nawet kłótnie bohaterów, może pseudo kłótnie, podane są na tym samym talerzu. Monotonia życia, przeżyć i przemyśleń.
Denerwowało mnie nazywanie Sa...