Charles Street 44

To nie jest jedna z tych dobrych książek Steel, w której można by się rozsmakować na przestrzeni np 500 stron i podążać krętymi ścieżkami głównych bohaterów. Ktoś, kto trafia na tego typu historie w jej dorobku mógłby utwierdzić się w przekonaniu, że jest to pisarka niskich lotów, prostych historyjek, lekkich romansideł. A przecież słynie właśnie z prawdziwie dramatycznych opowieści, z mocno rozbudowanym tłem, gdzie prowadzi czytelnika czasem nawet przez 3 pokolenia kobiet. A tu jest zwyczajnie płasko, a do tego nużąco, bo i mało emocji wywołuje.
Historia nie dzieje się na przestrzeni lat, fabuła snuje się tu i teraz i pewnie dlatego wygląda to tak, a nie inaczej. Choć czy to oznacza, że powinno być tak ubogo w uczucia? Nie odczuwa się by bohaterowie przeżywali głębokie, prawdziwe emocje zawodu, rozczarowania rozstaniami, zmarnowanym czasem czy innymi zdarzeniami. Jest to tylko nakreślone przez autorkę, w ramach opisu, ale nie jako wyrażanie przeżyć. Poza tym, nawet sama konstrukcja opisu, tego co się dzieje oraz wyrażania myśli głównej bohaterki ma znamiona szkicowości i byle jakość.
Przeczyta się szybko, tylko w jakim celu? Do tej pory to najgorsza książka autorki, jaką przeczytałam.