Dysharmonia

Udało nam się ostatnio ustalić, że klątwa drugiego tomu to mit i nikt nawet nie wie, skąd on się wziął. Nie jestem więc wcale zdziwiona, że trafiłam na kolejny dowód, że znowu zachwycam się kontynuacją serii, która obiecująco się zaczęła i jej atrakcyjność tylko wzrasta. Bardziej zaskakujące jest dla mnie to, że Bartosz Szczygielski napisał następną powieść, w której wszystko mi zagrało. No prawie wszystko.

"Dysharmonia" to druga część cyklu z Alicją Mort. Myślę, że na upartego można ją czytać bez znajomości pierwszej, ale zdecydowanie to odradzam, bo "Asymetria" to świetna, świeża historia, której warto poświęcić czas. Tym bardziej, że w niej mamy zupełnie inną dynamikę i układ wątków. Wtedy autor postawił przede wszystkim na szeroko rozumianą psychologię, teraz za to zaserwował nam niezwykle wysublimowaną intrygę kryminalną.

To powieść z gatunku tych, od których ciężko się oderwać, a gdy trzeba, to myśli nieustannie wokół niej krążą. Bartosz Szczygielski dodatkowo podkręcił atmosferę konstrukcją, bo przeplata obecne wydarzenia z tymi sprzed kilku dni. Z każdą stroną byłam coraz bardziej ciekawa, co doprowadziło Alicję do miejsca, w którym znajdowała się obecnie, ale nigdy nie wpadłabym na taki przebieg zdarzeń. To, jak autor połączył niektóre wątki, jest naprawdę godne podziwu, gdyż przez większość fabuły nic nie wskazywało na to, że złożą się w całość.

To, co także warto podkreślić, to fakt jak oba tomy się ze sobą łączą. Najlepsze określ...

Dysharmonia to drugim tom serii a zarazem kontynuacja historii Alicji Mort - byłej policjantki. Wydaje się, że Alicja ułożyła sobie życie na nowo aż wszystko staje na głowie po odnalezieniu kapsuły czasu. Prócz pamiątek w kapsule znajduje się przerażająca "niespodzianka". Są to dłonie ośmioletniej dziewczynki która zaginęła wiele lat temu.
Po całej wstrząsającej sytuacji do Mort zgłasza się prokurator Kos, która zdjęła materiał genetyczny z dłoni, wielkim szokiem dla niej jest to, że należy on do mentora Alicji oraz do drugiej niezidentyfikowanej osoby. Prokuratorka nie daje za wygraną i próbuje przycisnąć do ściany byłą policjantkę ponieważ dziewczynki w okresie zaginięcia znały się a może nawet Alicja zna mordercę.
Mort postanawia na własną rękę odnaleźć mordercę chociaż nie ma zbyt wielu informacji z tamtego okresu, niestety angażując się w to śledztwo okazuje się, że to nie była jedyna jego ofiara.
Czy Alicji uda się odnaleźć mordercę?
Czy dociekliwość i instynkt Alicji pozwoli na dowiedzenie się co stało się z dziewczynkami?

Dysharmonia bezdyskusyjnie wciąga od pierwszych stron, jest to na prawdę dobry kryminał. O dziwo trzyma równy poziom i nie umywa się do pierwszej części. Historia opisana jest w dwóch liniach czasowych. W tym tomie poznajemy trochę lepiej Alicje która jest zdeterminowana i dążąco pomimo wszystko do celu, nie poddaje się co za tym idzie oddaje się sprawie cała a na tym cierpi jej małżeństwo. Zakończenie bardzo mnie zasko...

Dziś o poranku witam Was recenzją wyczekiwanej przeze mnie premiery. Myślę, że oprócz mnie jest wiele osób, które chciały wrócić do świata Alicji Mort. Dzięki uprzejmości @czwartastronakryminalu przeczytałam ją przedpremierowo i już zapewniam, że warto było czekać. Na szczęście nie czekaliśmy długo, premiera „Asymetrii” była w lutym.

Według mnie istotne jest, aby czytać tę serię w odpowiedniej kolejności. Poprzednią część oceniłam bardzo wysoko, bo 9/10, co nie zdarza mi się zbyt często, więc moje oczekiwania wobec kolejnego tomu były wysokie. Mówiąc krótko, zwięźle i na temat: jestem bardzo usatysfakcjonowana, Alicja trzyma poziom i już czekam na kolejną część 😃

Życie nie oszczędza głównej bohaterki, nie uporała się jeszcze ze swoimi bieżącymi sprawami, które są dla niej emocjonalnie trudne, a dochodzą inne trudności, z którymi Alicja stara się sobie poradzić. Jednak nie jest to łatwe, niektórzy zabrali swoje tajemnice do grobu, a inni nie są skorzy do tego, by się nimi dzielić..

Bardzo dobrze czytało mi się „Dysharmonię”, ciekawa i intrygująca warstwa kryminalna, prowadzona w dwóch perspektywach czasowych, a także mocno zarysowana warstwa obyczajowa. Emocje Alicji towarzyszą czytelnikowi przez całą powieść, a jej sytuacja osobista (relacje z mężem, matką) jest zbudowana w sposób nienachalny, a jednak przejmujący. Postać Alicji wykreowana jest według mnie idealnie, jest to kobieta, która jest teoretycznie „zw...

„Dysharmonia” to kontynuacja „Asymetrii”. Główna bohaterka to Alicja Mort, która w końcu poukładała swoje życie. Jednak jej spokój pęka jak mydlana bańka gdy pewnego dnia zostaje odkopana kapsuła czasu. Ten niezwykły przedmiot z licznymi pamiątkami zakopała 30 lat temu ona sama wraz z kolegami ze szkoły. Oprócz pamiątek znajdowała się w niej coś jeszcze. Coś co wiążę się z zaginioną przed laty dziewczynką. Co robi Alicja?

Główna bohaterka to postać, którą bardzo polubiłam. Nie jest ona prostolinijna. Posiada również dar wpakowywania się w różne kłopoty. I tak również było w tym razem. Jest to postać bardzo autentyczna. Ktoś kto nie tylko pracuje jako policjant, ale również ktoś kto ma swoje zmartwienia i problemy jak każdy z nas.

Akcja książki dzieje się na dwóch płaszczyznach czasów, co bardzo lubię w kryminałach. Nawet jeśli opisywane wydarzenia dzieli zaledwie 5 dni. Nie każdemu jednak taki zabieg udaje się. Czasami wkrada się chaos i czytelnik gubi się. Ale nie w tej książce. Autor wspaniale „żongluje czasem”. Nie znajdziemy tutaj również nużących opisów. Wszystko jest wyważone i przemyślane. Akcja jest dość dynamiczna. Nie za szybka, ale też nie za wolna. Taka jaką lubię.

Pan Bartosz Szczygielski posiada lekkie pióro, na co również zwracam uwagę podczas lektury. Dzięki czemu czyta się szybko i przyjemnie zarówno „Asymetrię” jak i „Dysharmonię”. Obie książki bardzo polecam. Można je czytać niezależnie od sie...