Działa Imperium

Opinia na podstawie lektury oryginału.
Być może należę do ludzi niezwykle naiwnych, ale naprawdę liczyłem, że w czwartym tomie cyklu Django Wexlera pojawią się jakieś zupełnie nowe składniki i niespodzianki. No i pojawiły się, ale niekoniecznie miłe. Ogólnie rzecz biorąc autor dalej buduje fabułę ze znanych wcześniej elementów połączonych i opisanych w dokładnie w tym samym stylu. Czy to wada czy zaleta każdy czytelnik musi zdecydować samodzielnie; mnie zaczyna to już powoli nużyć i gdyby nie druga połowa książki musiałbym ocenić ją znacznie niżej niż poprzednie.
Powieść bezpośrednio kontynuuje wątki z poprzedniego tomu i opisuje losy wojny rozpętanej z premedytacją przez hrabiego Vhalnicha, jakoby w obronie królowej Vordanu przed zakusami jednego z odłamów lokalnego kościoła, zajmującego się głównie "walką" z demonami (tak naprawdę czarni kapłani zajmują się raczej kolekcjonowaniem demonów i wtłaczaniem ich w ciała ludzkich nosicieli w celu wykorzystania nadprzyrodzonych zdolności demonów). Głównymi bohaterami książki pozostają niezmienne członkowie armii hrabiego Vhalnicha, atakującej kraj, w którym znajduje się stolica kościoła kapłanów czerni, Elizjum. Marsz na północ i kolejne potyczki, zarówno z konwencjonalnymi wojskami jak i z demonicznymi Przekletymi Penitentami, nie wnoszą zbyt wielu nowych informacji do fabuły, chociaż zbliżamy się do rozwiązania zagadki motywów działania Vhalnicha przeciwko demonicznym kapłanom. Trudno jednak zgadnąć czy autor jedynie zwo...

Czwarty już tom cyklu, który czytam z prawdziwą przyjemnością. I nadal słychać szczęk rusznic, okrzyki bitewne, a wszystko przedstawione w interesujący sposób.

W tej części nadal śledzimy losy wojny, którą wywołał diaboliczny hrabia, podobno w obronie królowej. Duchowni, którzy niby stoją na straży i strzegą mieszkańców przed demonami, raczej starają się podporządkować je swoim celom niż zajmują się ich eliminacją.

Co do samej akcji, tom czwarty w sumie opowiada tą samą historię co części poprzednie. Czyli nierówna walka, próba ratowania królestwa, złowrogie demony i oślizgli duchowni. Brak zaskoczenia, jednak jeśli ktoś zaznajomił się z poprzednimi perypetiami bohaterów, zapewne sięgnie i po tą część.

Podsumowując, nadal jest to doskonała rozrywka. Świat tu przedstawiony przypomina XVIII-XIX wieczną Europę. Czyli początki rewolucji technicznej, z magią i zmagania z demonami w tle. Jedyny minus, to jak już nadmieniłem, taki, że autor nie serwuje nam żadnego zaskakującego zwrotu akcji, czy czegokolwiek innego. W zasadzie można się domyślić, jak to wszystko się rozwiąże. Ale nie psuje to radości z lektury, a to duży plus. Tak że polecam.

Podobieństwo do historii Napoleona ewidentne, ale to tylko surowiec, z którego autor wyrzeźbił własną opowieść.