Opinia na temat książki Dziewczynka, która wypiła księżyc

Urzekła mnie ta historia i na pewno sięgnę po inne pozycje tej autorki.

Powieść należy do gatunku fantasy, więc wszystko dzieje się w świecie, w którym nic nie działa tak, jak jesteśmy do tego przyzwyczajeni, ale działa logicznie i ma wewnętrzny sens. To już duży plus.

Poznajemy dwie główne rzeczywistości — zorganizowany coś jakby na kształt średniowiecznego grodziska gęsto zaludniony Protektorat (tak go sobie przynajmniej z opisu wyobraziłam), rządzony twardą ręką przez bezwzględną Starszyznę i wszechwiedzące siostry z Wieży oraz niedostępne Moczary, gdzie mieszka wiedźma Xan ze swoimi przyjaciółmi i podopiecznymi. Autorka w kolejnych rozdziałach przeplata perspektywę mieszkańców Protektoratu i wiedźmy, z trzecim wątkiem, w którym mama opowiada dziecku historie o wiedźmie i wyrządzanych przez nią krzywdach, co tworzy konstrukcyjnie taki zgrabny warkoczyk i pozwala czytelnikowi porównywać różne punkty widzenia na te same sytuacje.

Nie chcę spojlerować, więc nie napiszę więcej o fabule, ale książka jest bardzo klimatyczna, opisana ciekawym, inspirującym językiem i jak każda baśń po wielu dramatycznych perypetiach dobrze się kończy. Przynajmniej dla tych bohaterów, którzy zasługiwali na szczęśliwe zakończenie ;)

Rekomendowałabym ją dla dzieci 12+, ewentualnie dla dojrzalszych dziesięciolatków, z asystą rodzicielską, ze względu na drastyczne momentami sceny przemocy, o których warto by było móc z kimś pogadać.