Esesmanka

Wydawnictwo Filia zafundowało mi wycieczkę poza moją strefę komfortu, ofiarowując mi jako książkę niespodziankę "Esesmankę" Jarosława Molendy.

Z historiami na faktach bywa różnie, a wszystko zależy od piszącego. Nawet najciekawsze życie nieumiejętnie opowiedziane nie wybrzmi, jak powinno, nie poruszy, nie wzbudzi emocji, gdy zawiedzie język i styl.
A jak było w tym przypadku?
Moje obawy okazały się bezpodstawne, bowiem opowiedzenia historii Hildegard Lächert podjął się Polski pisarz i publicysta Jarosław Molenda, autor specjalizujący się w powieściach na faktach.

Wysoko cenię książki o czasach wojny, uważam, że są ważne i potrzebne, sprawiają, że pamięć o ofiarach jest wciąż żywa.Jednak z powodu przynależności do WWO zaczęłam ich unikać, bowiem ich lektura kosztuje mnie zbyt wiele emocji i zdrowia — przeważnie kończy się długotrwałą migreną. Wśród tych powieści tylko jedna traktowała o życiu obozu i tak bardzo mną wstrząsnęła, że zdecydowałam nigdy więcej po takowe nie sięgać. Wiedziałam więc, że czeka mnie prawdziwa przeprawa.

Książka została wzbogacona dużą ilością zdjęć a całość spisana rzeczowym, reporterskim językiem, który spowodował u mnie tak duży natłok negatywnych emocji, że pojawił się bunt: dlaczego czytam o bestii, podczas gdy tyle jej ofiar pozostaje bezimiennych?!

Hildegard Lächert "Krwawa Brygida", "Tygrysica" bezwzględna strażniczka obozowa. Bestia w ludzkiej skórze.

O zbrodniarzach wojennych napisano i powiedziano już chyba właściwie wszystko. Wiele przeczytanych z tej tematyki książek utwierdziły mnie w przekonaniu, że i moja wiedza w tym obszarze do najmniejszych nie należy. Mimo tego, sięgając po kolejny reportaż Jarosława Molendy, znowu przecierałem oczy ze zdumienia, będąc całkowicie zszokowany jego treścią.

„Esesmanka” to kolejna już w dorobku autora pozycja, której główną „bohaterką” jest jedna ze strażniczek w obozach zagłady. Hildegard Lächert zwana także „Krwawa Brygidą” swoją obozową karierę obozową rozpoczęła w Ravensbrück, ale dopiero na Majdanku pokazała całkowity repertuar swego okrucieństwa i bestialstwa wobec osadzonych, pozbawiając wielu z nich życia przy jednoczesnym obdzieraniu z resztek godności ludzkiej, co właściwie nie mieści się absolutnie w głowie nikogo z nas.

Jarosław Molenda po raz kolejny z dziennikarską dociekliwością prześledził życie Hildegard w trakcie wojny, jak i to po jej zakończeniu, by ukazać nam obraz kobiety mogącej uchodzić za definicję zła w najczystszej postaci. Reportaż ten szokuje, co z racji oczywistej tematyki nikogo dziwić nie powinno. Przeznaczony jest dla ludzi o stalowych nerwach i wyjątkowo odpornych żołądkach, ukazujący niewyobrażalne zło. Zadziwiającym natomiast był fakt, iż „Krwawa Brygida” z taką upartością walczyła o swoje życie, czcząc je jako najwyższą wartość przy jednoczesnym pozbawianiu go swoich ofiar z taką bezdusznością. Świetny reportaż, ale to już ...