Furia wikingów

Pan Daniel to człowiek, który od dawna interesuje się średniowieczem, wojami i bitwami. Jednak Wikingowie fascynują go najbardziej, dlatego powstała ta oto książka. Wydawałoby się, że ta tematyka najbardziej przypadnie do gustu mężczyznom, ale ja tę książkę śmiało mogę polecieć wszystkim bez wyjątku. Wikingowie są przedstawiani jako dobrze zbudowani mężczyźni, gniewni oraz waleczni. Pochodzą oni z Północy, grabią, gwałcą, mordują oraz biorą w niewolę. Wierzą w wielu bogów a z chrześcijan kpią. Chcą zdobywać nowe tereny i bogacić się. Ich przywódcą jest Ragner, który chce wypełnić przepowiednię dotyczącą jego i jednego syna. Posiada potomstwo i to bardzo waleczne oraz zazdrosne o siebie. Ivar słynie z wielu okrucieństw i budzi strach, nikt nie chce wejść mu w drogę. To on zostawia krwawe znaki na podbitym terenie. 💓
💓
Książka bardzo ciekawa, od której ciężko się oderwać. Powiem wam, gdyby ktoś mi taką pozycję podrzucił w szkole to bym historię polubiła. Prosty, nieskomplikowany język powoduje to, że wszystko dokładnie zrozumiemy. Moim jedynym problemem były imiona, które różniły się tylko np. literką i trzeba było dokładnie się wczytać, żeby nie pomylić osoby. Bardzo dobrze odczuwa się klimat, jaki w niej panuje, autor pisze szczegółowo i bardzo się cieszę, że opisy są krwawe, ja akurat lubię. Napisana jest na bazie faktycznych wydarzeń. Kolejna część ma się pojawić niebawem i będzie nosić tytuł „Gniew Północy” ja jestem bardzo ciekawa co będzie dalej i czekam z n...

Jakie pierwsze skojarzenie przychodzi Ci na myśl, gdy słyszysz o Wikingach?

Zabieram Was dzisiaj w ekscytującą podróż w odległe czasy, w srogie rejony Północy zamieszkiwane przez nieustraszonych wojowników, dla których śmierć na polu bitwy była największą chwałą.
Ragnar legendarny przywódca wikingów marzy o dalekich wyprawach, by odkrywać nowe tereny i powiększyć bogactwo. W podróżach towarzyszą mu najstarsi synowie, którzy walczą o jego uznanie i względy. Brutalny najazd na klasztor Lindisfarne rozpoczyna podbój ziem brytyjskich. Jest krwawo, brutalnie i bez skrupułów. Szczególny strach wzbudza Ivar słynący z okrucieństwa, nie znający litości.

Pierwsze spotkanie ze światem wikingów skradło moje serce i oczarowało. Związałam się z bohaterami i dałam się porwać w wir walk, wręcz czując się uczestnikiem podbojów. Barwne opisy oddziaływają na wyobraźnię, a wartka akcja sprawia, że nie sposób nawet na moment oderwać się od lektury. Od razu spotykamy sie z akcją, bez zbędnych wprowadzeń, czy nudnych opisów.
To opowieść o fascynującym życiu, niesamowitych przygodach wojowniczych ludów północy nieustraszonych i okrutnych. Ceniących odwagę, lojalność i męstwo. Nie skupia się jednak tylko na wojnach i rozlewie krwi, ale pokazuje ogromną miłość rodzinną i przywiązanie do bliskich.
Również religia i bogowie stanowiły nieoderwalną część zwykłej codzienności i przebiegu życia wszystkich wikingów.
Autor bazuje na faktach historycznych, dzięki czemu mo...

Z czym kojarzą Wam się Wikingowie? Z brutalnością, nieokrzesaniem, bezwzględnością? A może od razu stają Wam przed oczami brodaci bohaterowie znanego serialu? Te same nazwiska (w końcu to postaci historyczne) pojawiają się w cyklu „Furia Wikingów” Daniela Komorowskiego. I przyznam, że spodziewałam się wszystkiego – brutalnych walk, bezwzględnych podbojów, dalekich wypraw, ale nie aż tak dobrej rozrywki!

Wierzcie mi, że fabuła wciąga niesamowicie, a akcja pędzi do przodu nie pozwalając na chwilę nudy. Wyraziści bohaterowie dają nam się poznać z odmiennych stron, zarówno jako nieustraszeni, brutalni wojownicy, jak i targani emocjami, cierpiący i szukający miłości ludzie.

Wśród cięć mieczem, rzucania toporem, czy broczenia krwią jest miejsce na przyjaźń, miłość czy marzenia. Sięgające dalej niż śmierci w walce, by dostać się do Walhalii. Jest też miejsce na zazdrość, obłudę, nienawiść i zdradę. Nie tylko ze strony wrogów.

Pierwsza część obfituje w brutalne walki zarówno obronne, jak i wyprawy łupieżcze, nastawione na grabienie, gwałcenie i wzbudzanie grozy.

Autor nie zanudza nas szczegółami z życia Wikingów, skupiając się na ludziach i wartkiej akcji, jednak znakomicie oddaje również klimat surowego ludu Północy. Czasem tylko czytając elokwentne dialogi można zapomnieć, że toczą go Wikingowie. Autor przedstawia ich nie jako bezmyślnych osiłków, ale również znających języki świetnych strategó...

Od razu po przeczytanie mojego ulubionego cyklu o wikingach Cornwella zapragnąłem czytać dalej o tych nieustraszonych wojownikach. Wybór padł na naszego rodzimego pisarza Daniela Komorowskiego i jego debiutancką powieść "Furia wikingów". Niestety, był to wybór chybiony. Książka jest po prostu słaba i daleko jej do tych pisanych przez Cornwella, Igguldena czy wielu innych. Czyta się ją jakby została napisana przez nastolatka, który naoglądał się serialu "Wikingowie" i próbuje to, co obejrzał, zaserwować w formie pisanej. Dialogi toporne jak z telenoweli. W jednej części język rodem z gimnazjum, a za chwilę próba stylizacji na ówczesny. Do tego autor próbuje nam każdą myśl, czy pomysł bohatera tłumaczyć łopatologicznie, żebyśmy wszystko dobrze zrozumieli. Postacie płaskie i bez charakteru. Główny bohater, Ivar, łączy w sobie cechy wszystkich superbohaterów. Jest przebiegły, walczy jak nikt inny, jest świetnym dowódcą i planistą. Chyba tylko latać nie potrafi ;) Opisy bitew czy pojedynków wypadają słabo i są do poprawy. Mistrzowi w temacie, jakim jest Cornwell, może Komorowski na razie czyścić buty. Dodatkowo brak tu jakichś ciekawych zwrotów akcji, spisków, intryg, knowań. W pierwszej połowie akcja wlecze się strasznie ślamazarnie. Wieje wręcz nudą. W drugiej połowie przyspiesza mocno do przodu i to ratuje całą powieść przed totalną katastrofą. Choć logiki w tym wszystkim ciężko się doszukać.
Podsumowując, słaba powieść, choć nie skreślam autora do końca i może jeszcze...

Wikingowie – gniewni wojownicy z surowej Północy przybyli, by palić, grabić i gwałcić, ale przede wszystkim, żeby okryć się wiekopomną chwałą zdobywców i zapewnić sobie miejsce w Valhalli.
Chcą odkrywać nowe tereny, nowe przestrzenie pod łupieżcze wyprawy. Ich przywódca Ragnar, którego oczy kierują się na Zachód, zrobi wszystko, aby wypełnić przepowiednię dotyczącą jego samego oraz jednego z synów.
O rosnącą sławę władcy z Północy staje się zazdrosny sam Karol Wielki. Pragnie go pokonać i ostatecznie utrwalić swój przydomek i hegemonię.
Jeden z synów Ragnara, Ivar, pozostawia na nowych ziemiach krwawe ślady. Chce zasiać strach w sercach ich mieszkańców, którzy mają drżeć na samą myśl o wojownikach z Północy.

Powiedzcie sami, czy nie brzmi to intrygująco? Właściwe to ten opis i tak nawet w połowie nie oddaje tego, co możecie znaleźć w tej książce. Myślę, że autor nasączył czymś kartki mojego egzemplarza recenzenckiego...bo jak inaczej wyjaśnić fakt, że padłam, przepadałam, uzależniłam się od tej historii w trybie natychmiastowym? Ledwo wzięłam ją do ręki i wiedziałam, że nie wypuszczę póki nie skończę czytać. A skończyłam zdecydowanie za szybko! Ja nie wiem czemu ta historia nie ma dwa razy więcej stron?! Przecież to jest istny hit, sztos, ogień w szopie i mój prywatny bestseller. Klimat, fabuła, akcja, pióro pisarza - perfecto w każdym calu! Ile emocji, niezapomnianych wrażeń! Do tej pory mam ciarki na całym ciele. @daniel.komorowski.autor
jeśli ...

"Furia wikingów" to pierwszy tom cyklu poświęconego tym pełnym furii wojownikom, bazujący na faktach historycznych. Znani z dziejów słynni władcy Północy walczą i zdobywają kolejne ziemie, aby zapewnić sobie miejsce w rajskiej Valhalli.

Muszę przyznać, że jest to jedna z tych książek, które im dłużej się czyta, tym bardziej wciągają. Początkowo aż byłam nieco przytłoczona obszernością liczby postaci i zdarzeń, ale stopniowo wdrożyłam się w klimat, każdy z bohaterów czymś się odznaczał i wyróżniał, więc i stopniowo zapadali w pamięć, a i swoich ulubieńców już wybrałam, jak dzielnego Ragnara, czy, na razie mało jeszcze poznaną, ale już ciekawie zarysowaną księżniczkę Amirę. Autor świetnie wykorzystuje inspiracje postaciami historycznymi, dając im nowe życie i nowego ducha w książkowych przygodach, sprawiając, że aż chce się o nich dowiedzieć czegoś więcej i nie są już tylko kolejnym nazwiskiem do zapamiętania z podręcznika do historii 😊

Podobała mi się konsekwentna i bezpardonowa jatka - w końcu Wikingowie, to powinno być krwawo. W dodatku autorowi udało się nawet najbrutalniejsze sceny opisać w interesujący i zróżnicowany sposób (co nie jest takie wcale proste jak pokazują niektóre książki przepełnione na jedno kopyto wylewającymi się wnetrzosciami - tu to wszystko miało sens i ikrę). Ponadto tak, jak nie jestem wielką fanką opisów walki, tak tu chętnie śledziłam kolejne pola bitewne - zwłaszcza, jak do walki wkroczył berserker, co było mega, bo to dotyc...

Niezbyt często sięgam po powieści oparte na wydarzeniach historycznych. Wynika to z mojej obawy, że autor stworzy swoją własną wersję wydarzeń, która będzie bardzo daleka tej prawdziwej. I o ile rozumiem fikcję literacką o tyle nie jestem w stanie przełknąć braku logiki.
Sięgając po "Furię Wikingów" miałam podobne obawy, jednak okazało się, że były całkowicie bezsensowne.
Książka jest bogata w wydarzenia, które już od pierwszych stron nadają jej szybkie tempo i nie ma szans żeby się od niej oderwać. "Jeszcze jeden rozdział" to słowa często powtarzane przy tej lekturze.
W posłowiu autor zaznacza, że książka fabularnie odbiega nieco od faktów historycznych i faktycznie tak jest, jednak jeżeli podejdzie się do niej z dystansem nie jest to rażące. Pomimo kilku zmian książka tworzy spójną i logiczną całość. Bardzo dużym plusem jest tutaj to, że autor nie dodaje od siebie elementów, których tam nie powinno być, niezgodnych z charakterystyką epoki. Klimat dla czasów, w których osadzono powieść, został świetnie zachowany, zarówno pod kątem opisów, jak i zachowania samych bohaterów.
Autor zastosował lekki i przystępny język, zarówno w treści jako takiej, jak i przy dialogach. Nie próbował na siłę w tej kwestii iść w stronę opisywanych czasów. Uważam, że jest to bardzo dobry zabieg, bo dzięki temu książkę czyta się lekko i szybko.
Z całego serduszka polecam sięgnąć po tę lekturę. Jestem pewna, że nie zawiedziecie się.

"Furia Wikingów" jest to książka opowiadająca historię Ragnara, króla Danii i jego rodziny.
Mówiąc o historii mam na myśli jego podboje, które zaczyna od napadu na angielski klasztor na wyspie Lindisfarne.
W książce znajdziemy dużo opisów bitew, szybkich zwrotów akcji i dużo, ale to dużo krwi 🩸

Czytając miałam wrażenie, że w sumie, tylko o to chodziło Wikingom - żeby zabijać.
Jednak Wikingowie mają też inny cel - dla nich było ważne żeby podbić nowe kraje i pokazać swoją siłę.

Jednak nie mogę nie oddać autorowi, że świetnie przedstawił całą historię, bo tak, książka jest oparta na prawdzie z elementami fikcji albo fikcją z elementami prawdy 🤣 nie zmienia to faktu, że jest świetna ! 😍

Co najbardziej mi się podobało w książce, to to, że czytając czułam się jakbym sama uczestniczyła w danych wydarzeniach,
jakbym stała obok i wszytko obserwowała, a nie o tym tylko czytała.

"Furia Wikingów" jest świetna dla każdego kto uwielbia wikingów, mitologie nordycką, bitwie i dużo, dużo krwi 🩸

Powieść jest dla mnie za prosta, akcja toczy się jednotorowo, niektóre rzeczy wyjaśnione są wręcz łopatologicznie. Nie mogłam się nijak w to zaangażować, postacie były dla mnie papierowe, świat przedstawiony nie miał głębi i nie był wiarygodny. Przypominało mi to trochę zabawę dziecka lalkami o twarzach wikingów, gdzie najważniejsze są ich potyczki, sama rozgrywka, gdzie nikt się nie przejmuje obyczajowością, dawną kulturą, czasem nawet logiką. Wiem, że to porównanie jest brutalne, ale według mnie dobrze oddaje to, co się dzieje w "Furii...".