Gniew Północy

"Gniew północy" to druga część sagi o Wikingach. Tym razem Ragnar wraz z synami dokonują zemsty na królu Karolu Wielkim, podbijając Paryż. Chcą dokonać zemsty za najazd i atak na ziemie duńskie. Po wielkim zwycięstwie, na tarczach powracają na własną ziemię ze skrzyniami pełnymi złota i srebra, oraz zakładnikiem, jednym z synów króla. W tej części autor bardziej skupił się na Ivarze i jego strefie uczuciowej. Relacja z Amirą, coraz bardziej się zacieśnia, widać, że tych dwoje ma się ku sobie. Oczywiście nie zabraknie również rozlewu krwi i coraz większej rywalizacji pomiędzy braćmi, która zaognia się jeszcze bardziej.
.
Uwielbiam tę serię o Wikingach, ona czyta się sama, karta po kartce, rozdział, po rozdziale, aż do momentu zakończenia kolejnej trzymającej w napięciu części. A ta była pełna emocji, nie spodziewałam się, że autor będzie chciał uśmiercić jedną z ważniejszych osób i to tak szybko, a to była moja ulubiona postać🥺 Jeśli jeszcze nie znacie tej serii i nie czytaliście nic w podobnym klimacie, a zapewne tego nie robiliście, bo nie widziałam podobnej sagi o Wikingach na rynku wydawniczym, to koniecznie musicie ją sobie nadrobić. Z pewnością znajdą się osoby, które oglądały serial i będą porównywać go z książką, to może Was zgubić, bo oprócz postaci i niektórych wątków, to ta seria różni się bardzo od filmu. Relacje pomiędzy bohaterami, miejsca i zdarzenia występujące w powieści nie mają odzwierciedlenia tego, co pokazują na ekranie. Tym bardziej warto po...

Po pierwszej fascynującej części cyklu „Furii Wikingów” mój apetyt został na tyle rozbudzony, że nie czekając ani chwili chwyciłam kolejny tom „Gniew Północy”. I znowu znalazłam się w świecie bezwzględnych i brutalnych mężczyzn, dla których walka jest niemal całym życiem.

Niemal, bo sporo uwagi autor poświęca również emocjom, szczególnie dwóch braci, którzy odnaleźli szczęście u boku ukochanej kobiety. Ale i trzeciego, którego zżera zazdrość i chęć zemsty. Pojawia się też ciekawy wątek adoptowanego niepełnosprawnego syna Ragnara, którego prawdziwe pochodzenie będzie zaskoczeniem dla chłopaka, ale i może okazać się pomocne.

Przede wszystkim pogrążymy się jednak w krwawych walkach o Paryż, podczas których Wikingowie wykażą się umiejętnością planowania strategicznego, pokażą również ogrom swojej waleczności, ale i okrucieństwa. I to nie koniec emocji, bo przyjdzie zmierzyć nam się ze zdradą, która może na zawsze odmienić losy ludu Północy. Więzy krwi nie wystarczą, a dotychczasowe sojusze zaczną się chwiać w posadach. Ten kto nosił miano przyjaciela, zrzuci maskę ujawniając wrogie zamiary.

Druga część okazała się jeszcze bardziej emocjonująca i wciągająca, niż pierwsza. Pewnie dzięki przywiązaniu do bohaterów, w których losy ogromnie się zaangażowałam, ale i wartkiej, pełnej niespodziewanych zdarzeń fabule, przez którą pędzi się niczym langskip gnany północnymi wiatrami.

Po zakończeniu, któr...

"- Ulice Paryża spłyną krwią - dodał złowieszczo Ivar, a oczy zaświeciły mu się z podniecenia."

Wikingowie szykują się do odwetu na Karolu Wielkim, chcąc zdobyć Paryż. Miasto, którego umocnienia są nie do sforsowania, a każdy atak skazany na porażkę. Jednak w zderzeniu żądzą zemsty Ragnara nie ma żadnych szans obrony. Ivar Bezlistny zwany Demonem Śmierci obmyśla strategie godne największego taktyka. Zwycięzcy zdobywają chwałę i uznanie, pokazując, że nie warto z nimi zadzierać.

Gdy pierwszy raz wkroczyłam w srogie tereny Północy, zamieszkiwane przez nieustraszonych wojowników, czułam ciekawość i ekscytację. Miałam wrażenie, że czytam gotowy scenariusz filmu. Dość szybko wyciągnęłam się w losy legendarnego Ragnara i jego rodziny. Ponownie trafiamy w sam środek przemyślanych strategii, imponujących bitew i dalekich wypraw. To bezpośrednia kontynuacja Furii Wikingów. Dynamiczna akcja, która nie pozwala odłożyć książki, nawet na moment. Niespodziewane sojusze, walka o władzę, zdrada i miłość. Dzieje się sporo. Nie brakuje krwawych, brutalnych opisów, a także miłosnych rozterek. Postacie są świetnie wykreowane. Poznajemy bliżej synów Ragnara, a w szczególności Ivara, który doświadcza nowego uczucia i pokazuje się z innej strony.
Końcówka genialna, nie spodziewałam się takiego zakończenia i tym bardziej jestem ciekawa kolejnej części.
10/10

Daniel Komorowski jest miłośnikiem filmów i powieści historycznych. Jak nie trudno zauważyć wyjątkowym uczuciem zapałał do wikingów. Jak wielka jest moja radość, że ta fascynacja doprowadziła do powstania serii książek o tym walecznym ludzie.

Drugi tom serii w niczym nie ustępuje pierwszemu. Sporo się dzieje bo począwszy od wyprawy na Paryż a skończywszy na ogromnej stracie jednego z najwaleczniejszych. Nie będę ukrywać serce mi pękało.

Autor tak płynnie prowadzi opowieść, tak nakreśla każdą z postaci, że ja w czasie lektury przenoszę się do tego świata. Do miejsca gdzie rządzi siła, gdzie więzi rodzinne są ważne a jednocześnie to właśnie w rodzinach dochodzi do największych zdrad.

Jakież to było dobre, jak smaczne, idealnie doprawione albo jak kto woli niebiańsko słodkie. Ja przepadłam w tym świecie gdzie prawda historyczna miesza się z fikcją a miłość z nienawiścią. To tutaj zasady są proste a rządzi siła i upór. Fascynujące czasy, fascynujący ludzie i ja się kompletnie nie dziwię, że Pan Daniel miał ochotę ubrać to wszystko we własne słowa i pozwolić nam czytelnikom zanurzyć się w tych historiach.

Po skończeniu ,,Furii Wikingów’’ od razu zabrałam się za czytanie kontynuacji, aby dowiedzieć się jak Daniel Komorowski poprowadzi wielką wyprawę Ragnara na mury Paryża. Bo o tym w głównej mierze opowiada ta książka. O słynnym zdobyciu stolicy Francji przez wikingów oraz pewnej śmierci, która miała nami wstrząsnąć, ale coś autorowi nie wyszło.

Może przede wszystkim to, że chociaż mamy cały Gniew Północy został sprowadzony do Anglii... to zostaje on urwany, aby zostawić nas z mętlikiem w głowie.

Więcej w recenzji.

„Gniew Północy”, czyli ciąg dalszy „Furii wikingów”, w zasadzie niczym mnie nie zaskoczył. Jeżeli komuś spodobał się pierwszy tom, to czytając kolejną książkę Daniela Komorowskiego poczuje ten sam zachwyt i zew przygody. To lekka i dosyć prosta opowieść o wikingach, którzy tradycyjnie na zmianę plądrują i bawią się świętując zwycięstwa. To opowieść o rodzinie, a wiecie jak to z rodzinami bywa...

Podczas czytania serii autorstwa początkujących autorów najbardziej lubię obserwować zmianę jaka w nich zachodzi, która objawia się właśnie na kolejnych kartach wielotomowej powieści. Jest to zjawisko bardzo ciekawe i pozwala poznać, a dalej docenić autora o wiele lepiej niż cokolwiek innego.
Drugi tom „tej super serii o Wikingach” jest powieścią zupełnie inną niż jej poprzedniczka i różnice te widoczne są już od pierwszych stron książki.
W poprzednim tomie można być wyczuć, że autor trochę się miota. Jakby miał za dużo plasteliny do pracy i momentami nie wiedział co z tym zrobić. Ostatecznie wszystko zmieścił w 400 stronach „Furii Wikingów”. Tym razem jest to bardziej wyważone i ewidentnie nie miał już takiego problemu z porcjowaniem wątków na książkę.
To jest jedna z rzeczy, która wskazuje, że Komorowski z „chłopca z pasją i pomysłem” na etapie drugiego tomu zaczął twórczo dojrzewać i lepiej rozumieć swój talent i narzędzia, które ku temu ma.
Szczególnie podoba mi się lepsze rozwinięcie kwestii psychologicznych i socjologicznych w książce. To już nie jest głównie wojna. To jest wielowymiarowa powieść, która porwie każdego miłośnika mocnej literatury.
Chociaż nie lubię mówić o zakończeniach książek, to tym razem muszę. To co autor zrobił na ostatnich stronach książki to majstersztyk podkręcania czytelnika. Trochę mi brakowało w nim rozwinięcia tak an 5 dodatkowych stron, ale i tak było super.Nie powiem, moje serce krwawi z braku rozwiązania zagadki, ...

"Gniew Północy" to drugi tom pełnej walki i brutalności serii o wikingach 😁 Jest to bezpośrednia kontynuacja pierwszej części. Ragnar i jego synowie zdobywają coraz większą sławę, a ich potęga rośnie. Jednak wszystko ma swoją cenę, a gdy odchodzi szczególnie ważna postać na wojowniczej scenie, furia zemsty zalewa swoją falą kolejne ziemie...

Ten tom podobał mi się nawet bardziej niż pierwszy, który był swoistym wprowadzeniem do tego świata. Tutaj możemy z kolei w pełni oddać się codzienności, walkom, relacjom i intrygom pomiędzy wikingami i ich przyjaciółmi oraz wrogami, a szybkość zmiany strony wśród tych drugich zaskakiwała wielokrotnie. Było tu zdecydowanie więcej emocji, a także poszerzenia psychologii postaci. Podobało mi się, że mogłam lepiej poznać motywacje kierujące poszczególnymi postaciami, zwłaszcza, że nikt tu nie jest czarno-biały. Szczególnie Ivar, do tej pory wywołujący we mnie mieszane uczucia, zdobył więcej sympatii i respektu, jego rozwój tutaj wyjątkowo się wyróżniał.

Wielość zwrotów akcji zaskakuje i nie pozwala się oderwać od lektury. Autor świetnie wykorzystuje historyczny materiał źródłowy i bawi się formą, nadając drugie życie bohaterom i ich dziejom, nie zapominając o nordyckiej mitologii, której motywy bardzo lubię. W dodatku zakończenie to solidny "cliffhanger", przez co juz nie mogę się doczekać sięgnięcia po następna część 😄

Polecam szczególnie fanom powieści historycznych i Wikingów 🙃

Pierwszy tom bardzo mi się spodobał, więc gdy dostałam możliwość przeczytania drugiego nie zawahałam się ani razu. Byłam bardzo ciekawa co autor przyszykował dla nas w dalszych tomach.

O ile w "Furii wikingów" totalnie gubiłam się pomiędzy bohaterami i nie potrafiłam się odnaleźć w niektórych sytuacjach, tak z "Gniewem Północy" poszło mi o wiele lepiej. Jak dla mnie drugi tom jest zdecydowanie lepszy i mam wrażenie, że autor systematycznie będzie podnosił poprzeczkę z jednego tomu na kolejny.
I to jest akurat świetna wiadomość, widać że Daniel Komorowski nie staje w miejscu, tylko mknie do przodu, zapewniając nam wspaniałą rozrywkę przy jego książkach.

"Gniew Północy" pochłonął mnie bez reszty i nie potrafiłam się odciągnąć od czytania. Autor zapewnia nam mnóstwo, ale to naprawdę mnóstwo akcji, imponujących bitew i przemyślanych strategii, a co za tym idzie, waleczności bohaterów, ale również zawierania sojuszy i dopuszczenia się zdrady.
W poprzednim tomie mogłabym rzec, że moim ulubieńcem był Ragnar. Pomimo, że każdy bohater ma w sobie coś intrygującego, tym razem ogromnie zainteresowała mnie postać Ivara. Jestem bardzo ciekawa jak to wszystko potoczy się dalej.

A wy jeśli nadal nie jesteście pewni czy sięgnąć po twórczość Daniela Komorowskiego, to śmiało was do tego zachęcam. Warto dać szansę każdej książce, a może akurat ta niepewność jest bezpodstawna.

Ragnar z synami planują podbicie niezdobytej twierdzy w Paryżu. To na tej akcji i zdobyciu sojuszników skupia się większość fabuły. Jednak również pojawiają się wątki poboczne, które urozmaicają całą fabułę. Jak rozwijający się romans Ivara z księżniczką Amirą, zdobycie coraz lepszej pozycji Bjorna jako Kjatarda Czarnej Maski, czy dochodzenie do zdrowia oraz poznanie swojej tożsamości przez Aidana. Dostajemy odpowiedzi na pytania, które zostały zadane w pierwszym tomie, aby otrzymać ich jeszcze więcej czytając ostatnie strony Gniewu Północy.

Dla mnie przede wszystkim był to lepszy tom, bo.... było mniej akcji. Może brzmi to źle, ale w tej części otrzymujemy spokojnie zaplanowane wypady, przeplatane z życiem bohaterów. W końcu byłam na spokojnie w stanie sobie porozdzielać każdą postać i wiedziałam czego mogę się po niej spodziewać. W związku z tym, cały drugi tom był dla mnie o wiele lepiej napisany. Przez co napięcie rosło i czuć było tę moc wikingów, a raczej ich gniew!

Jak fanka, mogłabym się przyczepić niuansów, ale po co? Cała historia jest świetnie napisana, czytelnik nie może się oderwać. Chce widzieć co wydarzy się na kolejnych stronach i czyta je w napięciu. Dla mnie idealna książka i już się nie mogę doczekać co czeka nas w kolejnych tomach!

"Furia Wikingów" czyli pierwszy tom serii była moim zaznajomieniem się z tą tematyką. Do tej pory, nigdy nie miałam z nią do czynienia. Jak wiecie, początki okazały się udane, więc sięgnęłam po kolejną część. Między czasie obejrzałam jeden serial o Wikingach na Netflixie i uznałam, że jednak wolę czytać niż oglądać.

Tak więc, co czekało na mnie w "Gniewie północy?"

Kolejne wyprawy Ragnara udowadniające jego władze i potęgę.

Jeszcze więcej Ivara, który pomimo swojej brutalności przekonał mnie do siebie. Tym razem u jego boku stanie Amira.

Śmierć, zdradę i odkrywanie prawdy o przeszłości, która może zmienić wszystko.

Wartką akcję trzymającą w napięciu - to szczególnie tyczy się końcówki książki, a samego zakończenia nie mogę przeboleć. Jak tak można?!

Sytuacje, które w codziennym życiu wikingów nie miały by miejsca. Przyjaciel okaże się wrogiem, a wróg będzie w stanie zawiesić broń dla większej sprawy.

Jestem zdecydowanie na tak jeśli chodzi o pióro Daniela Komorowskiego. Dlatego jeśli jeszcze nie mieliście okazji czytać niczego z tej tematyki to zachęcam do rozpoczęcia swojej przygody z Wikingami, właśnie od tej serii.

Saga Daniela Komorowskiego o Wikingach podbija serca czytelników i wcale mnie to nie dziwi. W drugim tomie sagi autor krwawe jatki przetyka gorącymi namiętnymi scenami... Kto przeżywa gorące momenty? Kto czytał pierwszą część może mieć pewne podejrzenia 😁. Ponadto Ragnar postanowił odpłacić Karolowi Wielkiemu pięknym za nadobne. Po tym jak król Franków zapragnął zdobyć Hedeby i uciekł stamtąd w popłochu, Ragnar postanawia złożyć rewizytę. Tylko, że Paryż ma opinię miasta nie do zdobycia, czy walecznym Wikingom uda się dokonać niemożliwego? Niestety w stronę Paryża zerka ktoś jeszcze, ktoś, kto mówiąc najdelikatniej nie życzy dobrze królowi Wikingów.

"Gniew północy" jest pełen przygód i intryg, namiętności i walk. Nie pozwala czytelnikowi się nudzić. Po raz kolejny odznacza się prostym językiem, dzięki czemu czyta się łatwo i szybko. Może nawet za szybko, bo pozostawia czytelnika w zawieszeniu i z wielkim smakiem i niecierpliwością na dalsze przygody.

Wikingowie znów ruszają do walki.

Więcej o fabule nie powiem, bo to już drugi tom i nie chcę spoilerować.

Jak to się dobrze czytało! Pochłonęłam w dwa wieczory i nie mam dość 😊 Kreacja postaci w tej serii to jest po prostu majstersztyk. Budzą chyba wszystkie możliwe emocje. Naprawdę da się kogoś nie lubić i lubić za jednym zamachem. I za to kłaniam się autorowi w pas.

Jeśli chodzi o rozwój fabuły, to działo się tu sporo. Daniel Komorowski twierdzi, że to jest dość spokojny tom, jeśli chodzi o akcję. Powiem Wam, że jeśli to jest „spokojny tom”, to ja nie bardzo umiem sobie wyobrazić co będzie w kolejnych, bo tu się działo sporo. Koparę z ziemi zbierałam nie raz, a zakończenie dosłownie wbiło mnie w fotel.

Takie książki chcę czytać! I Was też zachęcam gorąco 😊