Gwiazdy Oriona

Na Śląsku kobiety giną z rąk brutalnego mordercy. Śledztwo prowadzone przez komisarza Grzesika stoi w miejscu. Sprawa staje na ostrzu noża, gdy ofiarą seryjnego mordercy jest bratanica premiera. Ludzi ogarnia psychoza, mnożą się plotki i domysły, media spekulują i podsycają strach. Jest źle. Sprawą ma się zająć nowa grupa operacyjna „Pająk”, składająca się z byłych milicjantów. Dołącza do niej Emil Stompor z Warszawy. Przed nim trudne zadanie i niebezpieczna rozgrywka z seriolem. Morderca jest nieuchwytny, zabija dalej i rozsmakowuje się w tym. Ma wszystko starannie przemyślane i przygotowane. Nie ma śladów, nie ma świadków, a ofiar przybywa. Stompor zaczyna tworzyć profil psychologiczny sprawcy
Akcja biegnie dwutorowo. Czytelnik śledzi działania „Pająka” i mordercy, towarzyszy mu, poznaje jego przeszłość i chorą osobowość. Sposób ukazania seriola może zaskoczyć, a jego brutalność zaszokować . Intryga kryminalna wciąga. Smaczka dodaje czas akcji osadzony u schyłku PRL-u i na początku III Rzeczpospolitej oraz zmiany ustrojowe kraju widoczne w charakterach bohaterów i sposobie ich działania. Rozwiązanie sprawy zaskakuje prawdą historyczną.
Autor jest policjantem i doskonale zna swój fach, techniki śledcze, umie wykorzystać profilowanie psychologiczne. Tworzenie spec grupy, narady i odprawy, zbieranie śladów na miejscu zbrodni, przesłuchania, typowanie przestępcy, nauka pracy w policji kryminalnej i profilowania, przypisywanie sobie czyichś zasług i podkopywanie dołków,...

„Gwiazdy Oriona” to jeden z bardziej interesujących kryminałów, jakie ostatnio czytałam. Artur Górski w bardzo intrygujący sposób opisuje powiązania policyjno-milicyjne i tajemnice tych służb, które nie mogą wyjść na jaw.
Na Śląsku ktoś morduje kobiety i okalecza je. Nie wiadomo dlaczego. Od dwóch lat sprawa pozostaje nierozwiązana, a sprawca uderza coraz częściej. Do pomocy zostaje oddelegowany młody policjant z Warszawy, który zna tajniki profilowania morderców. Nikt jednak nie potrafi zrozumieć jakim sposobem Emil, nie mając żadnych rodzinnych koneksji, zostaje zauważony i przydzielony do tak ważnej sprawy. Czy rzeczywiście ma pomóc rozwiązać sprawę? A może potrzebny jest kozioł ofiarny, na którego będzie można zrzucić winę za niepowodzenia?
Książkę czytałam z zapartym tchem przerażona tym, jak wiele można poświęcić aby tajemnice służb nie znalazły się niepowołanych rękach. Autor w niesamowity sposób buduje napięcie i podsuwa nam wiele tropów, z których większość okazuje się stanowić ślepe uliczki. Bez jego pomocy nigdy nie byłabym w stanie wskazać winnego i zrozumieć jego motywów. Zdecydowanie jest to jeden z lepszych kryminałów, z jakimi miałam do czynienia w ostatnim czasie. Polecam wszystkim, którzy lubią czytać o brudnych tajemnicach policji i dawnych służb oraz chcą wraz z policjantami znaleźć winnego okrutnych morderstw. Wbrew pozorom nie jest łatwo znaleźć powiązań pomiędzy ofiarami. Jedynym istotnym szczegółem wydaje się być kolor włosów. Dlaczego?
Ko...

Tyle osób dookoła polecało mi tę książkę, że musiałam jak najszybciej po nią sięgnąć i od razu muszę Wam powiedzieć, że ani trochę się nie rozczarowałam! Mocny i genialny kryminał, który nawet przez moment nie zwalnia. Do tego jeszcze bardziej przeraża, jak dowiecie się, że jest on oparty na faktach!
Jest to pierwsza część serii z policjantem Emilem Stomporem, który pojawiając się w tamtych latach w policji był prawdziwą zagadką i tajemnicą. Czemu? Jest osobą, która ma tworzyć portret psychologiczny mordercy, a jak wiadomo kiedyś do psychologii i psychiatrii aż takiej wagi się nie przykładało. I tak jak na początku każdy nim pogardza i ma gdzieś jego wywody, tak później dowiedzą się ile tak naprawdę były one warte i jak ważna przy śledztwie jest analiza psychologiczna!

Morderstwa, które pojawiają się w tej książce i które przez lata miały miejsce na południu polski na pewno Was przerażą! Autor nie szczędzi nam w słowach i są one naprawdę bardzo brutalne i okrutne. Do tego wszystkie są na kobietach. Niestety policja cały czas jest bezradna, a rudowłose kobiety chyba powinny przestać wychodzić na dwór, żeby czuć się chociaż odrobinę bezpieczniej. Nie mogą znaleźć żadnego schematu postępowania mordercy i połączyć ich ze sobą.

Książka ma dwa spojrzenia i tutaj akcja policji i jej postępowanie przelata się ze ... zwierzeniami mordercy! Widzimy powoli jakim jest on człowiekiem i co skłoniło go do takich czynów. Poznajemy jego rodziców, ciężkie dzieciństwo i...

"Gwiazdy Oriona" to bardzo dobry kryminał, który zaskakuje i wciąga! W dodatku akcja powieści oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, co na pewno zaliczam też za kolejny atut książki. Ale od początku – akcja powieści rozpoczyna się w 1989 roku, kiedy to na terenach Śląska zostaje zamordowana pierwsza ofiara „Pająka”. Śledztwo zostaje przydzielone do kapitana (za chwilę komisarza) Karola Grzesiaka. Niestety na przełomie dwóch lat padają kolejne ofiary, w tle zmienia się ustrój państwa, a komisarz Grzesiak ciągle nie posuwa się w sprawie o krok do przodu. W końcu ofiarą mordercy pada siostrzenica premiera, co jest powodem powstania specjalnej grupy śledczej, w skład której wchodzi między innymi młody policjant z prewencji Emil Stompor. Emil ma za sobą studia z psychiatrii, prawa i psychologii klinicznej, więc jego zadaniem jest stworzenie psychologicznego portretu mordercy. Co jest dosyć ciężkim zadaniem, kiedy to większość uczestników grupy nie chce z młodym policjantem współpracować. Emil jednak jest wytrwały i zna swoją wartość, co udowadnia na każdym kroku powieści. Czy uda mu się przekonać współpracowników? I najważniejsze – złapać mordercę?
Muszę przyznać, że autor mistrzowsko posługuje się słowem! Jego dialogi są żywe, dynamiczne, realistyczne i naprawdę wciągające. Dodajcie do tego jeszcze szczyptę uszczypliwego humoru i mamy pełny sukces w tym zakresie! Bohaterowie są ciekawi, ludzcy, nikt nie jest całkiem dobry ani całkiem zły. Wydarzenia z trwającego śledztwa pr...

📚GWIAZDY ORIONU 🖋 @aleksandersowa @wydawnictwolira 🚔🚔🚔🚔🚔🚔🚔🚔
Kiedy pierwszy raz czytałem opis książki Gwiazdy Oriona od razu wiedziałem, że będzie to właśnie to czego oczekuję od dobrego kryminału. Oczywiście nie zawiodłem się. Jeśli szukacie dobrego kryminału, który wciągnie Was bezgranicznie to zdecydowanie Gwiazdy Orionu powinny trafić w Wasze ręce. Cała fabuła książki jest mroczna, autor nie szczędzi gorzkich słów które opisują pracę służb mundurowych jak również wulgaryzmów które podkręcają całą akcję i jeszcze większą moc przekazu. Cała akcja rozgrywa się w latach 1989 - 1991. Są to czasy kiedy w Polsce dochodzi do wielu zmian. Słynna milicja zostaje zmieniona na policja. Stare prawa ścierają się z nowymi. W tych czasach ważniejsze od odkrycia prawdy było jej ukrycie. Narracja która jest ukazana w książce jest bardzo dobrze stworzona. W pierwszej narracji poznajemy mordercę, który opisuje swoje wspomnienia. Z każdą koleją stroną dowiadujemy się jak stacza się w otchłań zła oraz poznajemy powody które go do tego pchały. W trzecioosobowej narracji poznajemy pozostałych bohaterów oraz cały przebieg wydarzeń związanych z morderstwem. Przed młodym szeregowym Emilem Stomporem postawione jest duże wyzwanie. Jedną z ofiar jest siostrzenica premiera. Emil jednak ma przewagę nad swoimi kolegami. Ukończył studia z psychologii klinicznej z dobrze obronionym egzaminem z kryminalistyki. Nazywany przez kolegów Sierściuchem nie budzi wśród swoich współpracowników i przełożonych zauf...

„Wzbierało coś, czego nie umiałem wtedy nazwać, zrozumieć, ale czułem, że to jest we mnie. Słowa raniły boleśniej niż razy.

Akcja powieści rozgrywa się na początku lat dziewięćdziesiątych na Śląsku. Grasuje tam seryjny morderca, który zabija w brutalny sposób rudowłose kobiety. Przez dłuższy czas policja nie wpada na jego trop, więc powstaje specjalna grupa operacyjna mająca schwytać owego mordercę, której członkiem zostaje absolutny żółtodziób, ale jednocześnie „bystrzak” – Emil Stompor. Młodego policjanta czeka niezwykle trudne zadanie...

„Gwiazdy Oriona” to jeden z lepszych polskich kryminałów jakie przeczytałam, być może nawet najlepszy. Jest wciągający od samego początku do końca. Nie ma tutaj zbędnych opisów, niekończących się monologów i dłużyzn, a akcja idzie dosyć szybko i wiele się dzieje. Nie jest to być może lektura dla każdego. Mam tu na myśli wulgarny język i miejscami dosyć makabryczne opisy morderstw. Również tematyka SB, teczek, czy tajnych współpracowników SB nie każdemu przypadnie do gustu. Warto jednak sięgnąć po książkę Aleksandra Sowy.

Świat przedstawiony w „Gwiazdach Oriona” wydaje się bardzo realny, postacie mówią językiem zwykłych ludzi, których można spotkać na ulicy, a przedstawione sytuacje mogłyby się wydarzyć. Tego mógłby się uczyć od Aleksandra Sowy Remigiusz Mróz. Również świat policjantów tamtego okresu został przedstawiony bardzo rzetelnie, bez żadnego lukrowania i wybielania kogokolwiek, choć autor jest policjantem...

Lubię od czasu do czasu przeczytać dobry kryminał, ale taki którego zakończenia nie przewidzę aż do ostatniej kartki.
Emil Stompor na niepowtarzalną szansę wybić się w policji, niestety każdy rzuca mu kłody pod nogi bo nikt nie lubi jak ktoś niższy stopniem potrafi więcej, a mężczyzna ma nieprzeciętny umysł, chęć do pracy i czynienia dobra. "Grzesik nie traktował chłopaka poważnie, pomyślał za to, że w razie komplikacji Stompor może się przydać." Powoli krok po kroku próbuje stworzyć portret psychologiczny mordercy opierając się na wiedzy z książkach, kiedy prawie mu się to udaje jego koledzy łapią niewłaściwą osobę i uznają jego za winnego, niestety prawdziwy morderca wciąż jest na wolności, a jego nikt nie słucha że popełnili błąd. "Emil jak zwykle się nie odzywał. Nie zadawał pytań, nie brał udziału w dyskusji. Dopił kawę, czekając na właściwą chwilę."
Kiedy zaczynałam czytać obawiałam się że nie zrozumiem o co tutaj chodzi, było bardzo chaotycznie, wszystko zaczęło się układać kiedy do akcji wkroczył Emil Stompor. Ta postać pokazała nam że gdyby każdy policjant pracował jak on to wiele spraw rozwiązałoby się szybciej, niestety w obecnych czasach policja robi tak żeby się nie narobić, przez co przestępczość rośnie. Kiedy szeregowy Emil zaczyna małymi kroczkami poznawać morderce, nie podoba się to nikomu i starają się mu przeszkodzić zamiast mu pomóc, może gdyby to zrobili ofiar byłoby mniej.
Podoba mi się to że książka pisana jest z perspektywy policjanta, któr...

Gwiazdy Oriona Aleksandra Sowy to jeden z lepszych kryminałów, jakie ostatnio miałam okazję przeczytać. To dopiero pierwszy tom serii, a już nie mogę doczekać się kolejnych. Nie brak tu akcji, zagadek i wskazówek pozostawionych przez mordercę. Policja już od lat próbuje go dorwać, ale wciąż pozostaje bezsilna w starciu z przestępcą. Może nowy członek na pokładzie pomoże im rozwikłać tę sprawę.

Emil Stompor to postać, która zainteresowała mnie od pierwszego pojawienia się na kartach książki. Przeczuwałam, że będzie miał do odegrania ważną rolę i się nie myliłam. Nikt go nie traktuje poważnie, choć przez parę tygodni osiągnął więcej niż policja przez lata. Jest wytrwały, nie brak mu pomysłów i talentów przydatnych w tym fachu. Pewnie dlatego podjął się tego zadania.

Autor świetnie skonstruował fabułę. Raz patrzymy oczami mordercy, potem policjantów rozwiązujących sprawę, a kiedy indziej tylko Emila. Choć może się to wydawać pewnym chaosem, to trudno się tu pogubić. Zawsze wiadomo, o czym jest w danym momencie mowa.

Jedyne, co mi się nie spodobało, to ksiądz wysyłający kogoś do seminarium w ramach pokuty. Zostanie kapłanem powinno być sprawą powołania, a nie odbyciem kary. A poza tym nierealne jest też załatwianie komuś miejsca w seminarium.

Nie spodziewałam się, że ta lektura tak mnie wciągnie. Do ostatniej strony trudno przewidzieć, co się wydarzy. Na pewno jest to książka, której warto poświęcić wieczór i zagłębić się w świat mordercy o cie...

Książka ma niewątpliwie wydźwięk pesymistyczny. Nie chodzi tu o dokonane przestępstwa, ale o powiązania polityczne, które niewątpliwie żądzą światem. Koneksje rodzinne i powiązania ze światem przestępczym to "norma". Szokiem dla Czytelnika może być również to, że nie zawsze najważniejszym celem jest ustalenie sprawcy. Czasem dla "dobra sprawy" trzeba usunąć niewygodnych świadków. Naginanie faktów i efekt policyjnej fali to na komendzie chleb powszedni. Autor w książce zaprezentował całą prawdę, tworząc dla Czytelnika prawdziwą gratkę. Podawane szczątkowe informacje, mają na celu nakierować Nas na właściwie tory i odkryć sprawcę. Urywki rozmów, zwykłe spotkania, dodane o siebie dają pełen obraz sytuacji. Cała fabuła jest tajemnicza i dziwna, a komuś ewidentnie zależy, aby prawda nigdy nie wyszła na wierzch.

Książka odebrana za punkty w Czytampierwszy