Harry Potter i przeklęte dziecko

Dla zagorzałych potteromaniaków ta książka to prawie skarb, J.K. Rowling pozwoliła zajrzeć im ponownie do świata Harry'ego Pottera jak do kuferka pełnego bezcennych wspomnień. Jak jednak ocenić ją ma ktoś, kto potteromanii nie doświadczył nigdy?

Nie jestem jakąś specjalną fanką serii, ale czytanie poprzednich części było przyjemnością, więc z ciekawością zabrałam się do tego scenariusza. Już sama forma nie jest specjalną zaletą tego tworu, Rowling we wcześniejszych odsłonach serii tworzyła bogatą historię o przyjaźni i nie tylko, a tutaj wszystko jest takie... suche i okrojone. Szybko i na temat, tylko magii trochę brak. Kto zaprzyjaźnił się z Harrym, Hermioną i Ronem może być trochę zagubiony, bo nagle wszyscy są dorośli, mają dorosłe i pospolite problemy takie jak wychowywanie dzieci - gdzie tam przygody z młodości, momentami miałam wrażenie, że tylko moherowych czapek i sztucznych szczęk im brakuje.

Żeby zbytnio nie spoilerować dodam tylko, że sam pomysł na "efekt motyla w Hogwarcie" dla mnie jest nietrafiony, trochę jak odgrzewany kotlet, bo pojawi się cała plejada gwiazd, a część z nich raczej nie powinna już powrócić. Opowieść czyta się błyskawicznie i bezboleśnie - może nawet aż zbyt szybko. Mi też trochę "nowy" starszy Harry nie leży, ale kto wie jacy my będziemy za naście lat, może też zdziadziejemy?

Jedni będą rozżaleni, inni zachwyceni i ten przekrój ocen zupełnie mnie nie dziwi. Nigdy nie szukam teorii spiskowych i "skoków na kasę", ale ...

Miło było spotkać się ze starymi przyjaciółmi ale bez tego spotkania świat by się nie zawalił. Ja wiem, że to scenariusz, wiedziałam zanim zaczęłam czytać więc wielkiego rozczarowania nie było. Fajerwerków też nie, niestety. Nie podobał mi się dorosły Harry, za to zapałałam sympatią do dorosłego Draco :) Dziwne, czyż nie? Dziwni są nasi dorośli bohaterowie, ja zdecydowanie wolę ich w nastoletniej odsłonie.
Nie uważam czasu przeznaczonego na książkę za zmarnowany, uważam tylko, że nie wniosła ona nic nowego do historii moich ulubionych bohaterów.

Powieści o Harrym Potterze nie były nigdy moimi ulubionymi książkami, ale wspominam je jako dobrą rozrywkę, przy której z lekka zażenowany byłem faktem, że podobają mi się książki dla dzieci. Skoro jednak podobają się one tysiącom dorosłych na świecie to chyba nie muszę się tym przejmować. Dlatego też zdecydowałem się przeczytać nową sztukę o synu Harry'ego w oryginale, jako przerywnik w trakcie lektury sążnistej, kilkusetstronicowej space opery, która solidnie mnie już wymęczyła. Była to dobra decyzja. Nowa książka J.K. Rowling (& Co.) jest równie dobrą lekturą jak wszystkie poprzednie. Zmiana formy utworu nie przeszkadza przy czytaniu, bo minimalizm opisów scenograficznych i konieczna w sztuce teatralnej dynamika dialogów sprawiają, że całość czyta się szybko i naprawdę przyjemnie.
Sztuka ta stanowi podsumowanie i uzupełnienie poprzednich książek a nawet w pewnym sensie pokazuje alternatywny przebieg wydarzeń. Głównymi bohaterami są dwaj chłopcy: Albus Potter, syn Harry'ego, umiarkowanie uzdolniony czarodziej i dość niespodziewanie członek Slytherinu oraz jego najlepszy przyjaciel z tego samego domu, Scorpius Malfoy. Ich nieoczekiwana (zarówno dla czytelników jak i dla ich rodziców) przyjaźń doprowadziła do serii burzliwych wydarzeń, w których, obok nowego zagrożenia, powróciły przeróżne upiory przeszłości, włącznie z tymi, których nikt się już nie spodziewał, bo nie miały prawa powrócić. Wszystko jednak stało się możliwe gdy sprytni chłopcy zdobyli nowoczesną wersję p...

#harrypotteriprzeklętedziecko to książka, której akcja toczy się 19 lat później od ostatniej części czyli #harrypotteriinsygniaśmierci #jkrowling .
Harry jest urzędnikiem Ministerstwa Magii, ożenił się z Giny i mają troje dzieci. Niestety ciężko mu się dogadać z najmłodszym synem Albusem. Najmłodszy syn Harrego wierząc, że robi dobrze chce ocalić życie Cedrikowi i przenosi się w czasie, nie zdając sobie sprawy jakie to niesie za sobą konsekwencje.
W sumie nie wiem czemu ale przeczytanie tej książki, odkładałam i odkładałam. Koniec, końców gdy po nią sięgnęłam, przeczytałam ją niemalże za jednym razem. Po pierwsze że względu na formę, iż jest to scenariusz, więc czyta się bardzo szybko, a po drugie cały czas coś się dzieje, a ciekawość nie pozwala odłożyć książki na bok.

Cudownie było znów stać się dzieckiem. Z wypiekami czekałam, aż będę mogła znów wrócić do świata magii. Obiecałam dawkować sobie przyjemność i nie przeczytać wszystkiego na jednym oddechu, ale ta moja słaba wola. "Harry Potter i Przeklęte Dziecko" to scenariusz sztuki teatralnej. Lata minęły, a życie ciągle jest tak samo trudne. Zło się czai, a do tego własne dzieci przeżywają bunt. Harry Potter, który jest dorosły stracił nieco z magii dzieciństwa, ale ciągle jest cudowny. I nie żałuję, że ta książka została wydana, nie żałuję, że ją kupiłam i nie żałuję zarwanej nocy.

Ta książka ma swoje plusy i minusy. Z jednej strony, miło jest wrócić do świata magii, który się tak kocha i obserwować przygody najmłodszego pokolenia. Jest parę postaci, które naprawdę polubiłam, chociażby Albusa Pottera i Scorpiusa Malfoya. Z drugiej jednak strony czy jest sens przeciągać coś w nieskończoność? Nawet jeśli historia jest naprawdę dobra, trzeba wiedzieć kiedy ją zakończyć. A w takiej sytuacji możemy sobie zadawać pytanie, czy nie jest to przypadkiem stworzone tylko i wyłącznie dla pieniędzy.

Nie jestem fanką Harry'ego Pottera i nie czytałam poprzednich tomów (obejrzałam tylko filmy), ale postanowiłam tę książkę przeczytać. Nie jest to powieść, tylko scenariusz sztuki. Fabuła była bardzo ciekawa i kompletnie się takiej nie spodziewałam. Była bardziej jak z "Powrotu do przyszłości, niż z "Harry'ego Pottera". Ale to jest tylko plus dla tej książki.

Świetna książka ! Powrót do przeszłości z Harrym Potterem ;) było przyjemnie. Świetnie i szybko się czyta. Spoiler ! Zmieniacz czasu - genialny motyw.Znowu mogliśmy wrócić do uśmierconych bohaterów. Szybki, treściwy i bogaty obrót zdarzeń! Polecam fanom Harrego Pottera ! ;)

Świetna historia, szkoda tylko, żexw formie scebariusza a nie powieści- ale przynqjmnirj jest to jakiś powiew świeżości .