Name: Jadąc do Babadag. Nowe wydanie
Rating: 7.83 (23 reviews)
ISBN: 9788375360387

Jadąc do Babadag. Nowe wydanie

Andrzej Stasiuk

7.8 /10

Ocena 7.8 na 10 możliwych
Na podstawie 23 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

7.8 /10

Ocena 7.8 na 10 możliwych
Na podstawie 23 ocen kanapowiczów

Opis

Książka o podróży przez zapomnianą Europę. Polska, Słowacja, Węgry, Rumunia, Słowenia, Albania, Mołdawia - przez te kraje wiedzie trasa. Samochodem, autostopem, pociągiem. Ale jednocześnie jest to podróż w głąb świadomości mieszkańca tej części Europy, która zawsze była uważana za gorszą, zapóźnioną, prymitywną i zacofaną.

Data wydania: 2008-01-01

ISBN: 978-83-7536-038-7, 9788375360387

Wydawnictwo: CZARNE

Kategorie: Literatura podróżnicza, Literatura przygodowa

Stron: 324

Mamy 6 innych wydań tej książki

Autor

Andrzej Stasiuk

Urodzony 25 września 1960 roku w Polsce (Warszawa)

Polski prozaik, poeta, dramaturg, eseista, publicysta i wydawca, laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1995), Nagrody Literackiej „Nike” (2005) i Nagrody Literackiej Gdynia. We wczesnych latach 80. zaangażowany w działalność Ruchu Wolność i Po...

Pozostałe książki:

Noc. Słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna

Wszystkie książki Andrzej Stasiuk

Recenzje

Coś mi się wydaje, że książka Jadąc do Babadag. Nowe wydanie aż się prosi o Twoją recenzję. Chyba jej nie odmówisz?

️ Napisz pierwszą recenzje

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@jatymyoni

2020-06-14

7 /10

Przeczytane L. polska Reportarz i dokument Audiobook

Miałam dwa podejścia do tej książki, ale jestem chyba zbyt nerwowa i niecierpliwa, do powolnej narracji Stasiuka. Pożyczyłam audiobook w wykonaniu Jacka Kissa. Wtedy zauroczyła mnie ta powolna gawęda przy kawie. Rozważanie w drodze i o drodze . Rozważania o ludziach spotykanych i o sobie samym. Często pędzimy do celu zapominając, że to droga jest najważniejsza i ludzie na niej spotkani. Nie lubię porównywać, każde miejsce ma swój własny i niepowtarzalny klimat. Czy to będą Ustrzyki Górne, lub Sól z knajpą dla wozaków, czy to będzie Garmisch , gdzie spokojne przez rondo w centrum idzie sobie chłop z krową na postronku, a wokół czuć „przyjemny” zapach gnojowicy. Stasiuk mnie urzekł byciem tu i teraz w danym miejscu i tak plastycznym przedstawieniu tych miejsc, że prawie czułam smak wódki i zapachy, a jednocześnie, że nawet wśród brzydoty można odnaleźć piękno.
Wszystkim tym, którzy mają ochotę na powolną gawędę o miejscach bliższych lub dalszych i przeżyć duchową przygodę polecam.

× 4 | link |

@SYSTEM

2007-06-13

10 /10

Przeczytane

"Jadąc do Babadag" zabrałam w podróż z Gdańska do Tromso. Podczas gdy fizyczne ciało przebywało w monotonnie zmieniającej się scenerii Bałtyku, Cieśnin Duńskich, Morza Północnego i wreszcie Atlantyku - dusza pognała na południe.Stasiuk swoje wędrówki rozpoczyna w Beskidzie Niskim - gdzie mieszka od lat i gdzie "wymyśla" swoje podróże. Przedstawia nam również swoisty proces wykluwania się celów a czasem bez-celów kolejnych wypraw - na które składają się lektury, fotografie i mapy konkretnych miejsc, czasem stary bilet i tęsknota... Ze swojego domu na prowincji wyrusza do innych miasteczek, wsi. Na prowincjonalne szlaki centralnej Europy: Ukrainy, Słowacji, Rumunii, Węgier, Albanii, Mołdawii i takich zapomnianych krain jak Naddniestrze czy Gagałuzja.Narracja z początku wydała mi się chaotyczna - przyczyn czego doszukiwałam się w tym, że książka złożona jest z odrębnych opowieści i wielu wątków. Jednak podczas zagłębiania się w treść zrozumiałam, że właśnie taki obraz tworzą te niezależne i indywidualne części interioru Starego Kontynentu - obraz niespójny, różnorodny, wielowarstwowy i trudny do uogólnienia... I właśnie za takimi krajobrazami, wielością zapachów, kolorów i języków zatęskniłam - tam, w chłodnej (mimo środka czerwca), skandynawskiej, bezludnej prawie rzeczywistości.Książka zdobyła nagrodę NIKE w roku 2005 (Najlepsza książka 2004 roku)

× 1 | link |

@aagula

2008-01-20

Chcę przeczytać

Mam tą książkę nawet na własność i już wielokrotnie do niej sięgałam, ale jeszcze nie skończyłam. Tylko ...hmmm ...nie wiem od czego to zależy, bo z jednej strony czytając "Jadąc..." przenoszę się w te wspaniałe miejsca opisywane przez Stasiuka i czuję ich klimat, ale wystarczy, że na chwilę odłożę książkę już nie potrafię do niej wrócić. Tak sobie na nią teraz spoglądam...może za parę dni kolejne podejście?

| link |