Jak nie być spinką przy krawacie

Prawdziwa perełka z gatunku miksu powieści obyczajowej, romansu i kryminału z przymrużeniem oka i sporą dawką humoru słownego i sytuacyjnego.
Mała wieś, wokół Marceliny pojawiają się kolejni tajemniczy mężczyźni i dziwne sytuacje, coraz dziwniejsze.
Szczerze polecam jako lekarstwo na chandrę.

Wyśmienite czytadełko. Zaczyna się od mafiozów, składających wizytę i ofertę nie do odrzucenia znanemu adwokatowi, który chciał, nie chciał (raczej nie chciał, ale nie miał wyjścia) musi podjąć się obrony jednego z mafijnych cyngli. Niestety, serce adwokata nie wytrzymuje, nieszczęsny schodzi w sądzie, a na plan pierwszy wysuwa się jego żona, Marcelina. Do tej pory była dodatkiem do męża, tytułową spinką przy krawacie, zajmującą się domem, organizującą życie, a gdzieś tam na marginesie, uczącą w szkole. Teraz nagle zostaje wdową, przechodzi na emeryturę i ma problem, bo ciągle ktoś czegoś od niej chce, albo czegoś u niej szuka....
Spodobało mi się bardzo przedstawienie kobiet '60 letnich w taki sposób, jak zazwyczaj w literaturze przedstawiane są czterdziestolatki z odzysku, jako dynamicznych, wiedzących, czego chcą, ogarniętych, pełnych werwy i chęci życia, pasji i zainteresowań. Nareszcie nie opisano ich jako tych, których życie właściwie już się skończyło, albo bardzo ku temu chyli. W związku z powyższym ja chylę czoła przed autorką. :)

Powieść wielowymiarowa – o mafijnych porachunkach, o samotności w małżeństwie, o samorealizacji, pełnej goryczy zdradzie, ale też przyjaźni, lojalności, sile kobiet, i o tym, jak szukać szczęścia…

Marcelina Żurowska niespodziewanie zostaje wdową. Jest idealną żoną wziętego adwokata – przysłowiową spinką przy krawacie - bo to ona wydaje się mniej ważna, ona się stara, zabiega, rezygnuje z własnych potrzeb – aby tylko zadowolić męża. Jest uroczym dodatkiem do dominującego samca. Dlatego po jego śmierci, dosyć szybko dochodzi do siebie, ale niestety nie może spokojnie żyć – niedokończone sprawy męża mają ogromny wpływ na jej egzystencję…

Pomaga jej przyjaciółka, nieustannie przypominająca o tym, że jest jeszcze piękna, młoda, że ma pasje, nie musi martwić się o dochód, a przede wszystkim – o zdrowie! W pracy również może czuć się zrealizowana, jest polonistką, kochającą ten zawód, tuż przed emeryturą… A teraz przyszedł dla niej taki czas, że może robić wszystko, co chce! Czego pragnąć więcej? Tego, o czym marzy każdy – miłości!!!

Pomimo dramatycznych perypetii dotykających bohaterkę, ta powieść jest pełna optymizmu. Po każdej burzy przychodzi słońce, życie na emeryturze może być pełne emocji, w każdym człowieku tkwi ogromna siła – trzeba ją tylko odnaleźć, a przede wszystkim – wokół nas są dobrzy ludzie. Zawsze można pokonać zniechęcenie, gniew, zacząć o siebie walczyć, trzeba to sobie tylko uświadomić i podjąć zde...