Dzień prawdy

Niechcący trafiłam na prawdziwą perełkę z gatunku kryminału z przymrużeniem oka i sporą dawką humoru słownego i sytuacyjnego.

Wszystko bawi, począwszy od odwiecznej klątwy, po barwne życie w niezwykłej Wsi Małej, trochę romanse, trochę absurdy, kilku bandytów i psa Ryśka.

Szczerze polecam jako lekarstwo na chandrę.

Przyzwoita książka.
Lektura lekka, łatwa i przyjemna ale... Nie jestem do końca z niej zadowolona. Autorka zaczęła fajnie - przedstawiła wciągający i intrygujący prolog, w którym poznajemy historię Marii i Maryjki, babci i wnuczki. Autorka opisuje ich wiejskie życie - kobiety mieszkają same, w wiosce traktowane są jak lekarki, znachorki, niosą bezinteresowną pomoc. Wyczuwam tu inspirację "Znachorem" Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Prolog jest genezą klątwy, która wisi nad Wsią Małą, miejscowością, w której toczy się akcja tej książki. No i tu zaczynają się schody: po dobrym prologu przychodzi rozwinięcie książki, w którym niestety brak jakichkolwiek nawiązań do prologu. Autorka w żaden sposób nie rozwija historii przedstawionej na samym początku. Wiemy, że nad wsią wisi klątwa ale co dalej? Klątwa trwa przez jeden dzień w roku i tyle. Niestety autorka nie skupia się na wyjaśnieniu i rozwinięciu tego tematu. No nie podoba mi się to. Tak jakby prolog dosłownie urwał się z księżyca.
W dalszej części książki poznajemy rodzinę Nowaków: Annę i Marka, ich córkę Zuzannę oraz seniorkę rodu Joannę, matkę Marka. Prym w tej rodzinie i książce wiedzie babcia i wnuczka. Obserwujemy ich życie na wsi. Jest ono wesołe i pełne przygód. Całkiem przyjemna część obyczajowa.
Epilog też przyzwoity, humorystycznie napisany.
Dobra książka, ale jak to mówią... no, "głowy" nie urywa 😉 Powieść napisana bardzo lekkim, przyjemnym, lekko humorystycznym stylem - nie sposób się nie uśmiechną...

Kolejna komedia kryminalna z wątkiem obyczajowym w tle, po którą warto sięgnąć, aby się przekonać, że ten gatunek wcale nie jest dziwny czy przereklamowany. Można rozwiązać zagadkę bez ciężkiego, dusznego klimatu, a wręcz przeciwnie, nawet się uśmiać :)
Polecam, jest świetna!

Trafiłam na tę książkę kompletnym przypadkiem, a okazała się doskonałą rozrywką. Klątwa rzucona przez niesprawiedliwie skazaną za czary dziewczynę, aktywna nawet po 400 latach, jednego dnia w roku kompletnie dezorganizuje życie malowniczej wioski. A jest to klątwa nie byle jaka - przez ten jeden dzień nie wolno kłamać. Wydaje się, że to proste, każdy pomyśli "a cóż w tym trudnego?", ale okazuje się, że liczy się wszystko - nawet głupie słowa o zapodzianiu kluczyków od samochodu, kiedy się nie chce ruszyć tyłka z fotela, mogą się okazać przykre w skutkach.
Anna i Marek Nowakowie, nieświadomi klątwy, budują w wiosce dom, do którego wprowadzają się z córką Zuzanną i babcią Joanną. Początkowo są zachwyceni zarówno domem jak i okolicą, ale pierwszy "dzień prawdy" daje im się we znaki, postanawiają zatem wyjechać do Grecji. Zuzanna z babcią odmawiają uczestnictwa w wyprawie i pozostają w domu, co prowadzi do szeregu zabawnych oraz niebezpiecznych sytuacji, jako że w okolicy miały miejsce gangsterskie porachunki, a do domu obu pań trafia ich poszkodowany uczestnik.
Autorka napisała książkę przezabawną, pełną humoru słownego i sytuacyjnego, z plejadą bardzo sympatycznych bohaterów. Mam w planach także "Noc prawdy" i wielką nadzieję, że w innych książkach autorki jest równie udana atmosfera.

Lata temu, żyła sobie pena rodzina, w której kobiety miały niesamowity dar. Dzięki przekazywanej z pokolenia na pokolenie wiedzy, pomagały ludziom wyjść z choroby, za pomocą domowych praktyk i zielarstwa. Nie chciały pieniędzy. Wystarczały dary, które dostawały od wdzięcznych rodzin.
Niestety, podłość ludzka nie zna granic. Z przyczepioną łatką "czarownic" spłonęły na stosie, uprzednio rzuciajac klątwę na całą wioskę.

Mit? Legenda? A może bujda?

Moglibyście tak powiedzieć, lecz z pewnością nikt z przeklętej wioski nie przyznałby wam racji. Szczególnie w ten jeden dzień w roku.
Skłam, a nieszczęsny los pokaże ci do czego jest zdolny.

Choć Nowakowscy szukali wytchnienia w małej miejscowości, to szybko dezerteruja, poddając się przy pierwszych oznakach czaru, jaki unosi się nad nimi. I choć w magię nie wierzą, bo któż rozsądny dlaby temu wiarę, to nie czekając długo, opuszczają posiadłość, na której z uniesionymi głowami pozostają babcia i Zuzik.

Może być gorzej? A no może. Szczególnie, kiedy do gry zacznie wkradać się lokalna mafia, a w pobliskim lesie, zostaną odnalezione zwłoki...
Kim jest denat? Czy mafia da spokój mieszkańcom wioski? Czy Zuxikowi i Babci uda się zdjąć klątwę z wioski?

Że fantastyki nie lubię to wiecie. Za to uwielbiam klimat klątw, które roztaczają się nad jakimś miejscem. Tak, zdecydowanie @luckywydawnictwo trafiło w mój gust czytelniczy, oddając w ręce czytelników przezabawna powieść od @annam....

„Dzień Prawdy” to lekki kryminał społeczno-obyczajowy z przymrużeniem oka z ciekawym pomysłem na współczesną fabułę z czterowiekową klątwą w tle. Autorka delikatnie wytyka kłamstwa i kłamstewka oraz niewinne przejęzyczenia. Wyraźnie daje do zrozumienia, że trzeba mówić prawdę. Nie pochwala też plotek, ale traktuje je jak źródło wiedzy. Przy tym stawia na współpracę, pomaganie sobie i dobre stosunki dobrosąsiedzkie, rozwój wsi i zaangażowanie mieszkańców w lokalne przedsięwzięcia oraz rozwój własnego biznesu i talentów. Jednocześnie wprowadza atmosferę niepokoju i bawi intrygą kryminalną z gatunku mafijnych. Autorce udało mnie się wywieść w pole, i dobrze, bo czytelnik powinien być zaskoczony. Wiele tu różnych tematów zgrabnie połączonych w spójną całość, a między nimi zakwita miłość.

Miło spędziłam czas z tą lekturą, a uśmieszek błądził na mej twarzy, zwłaszcza gdy dowiadywałam się o kolejnej karze za kłamstwo i gdy głos zabierała pragmatyczna babcia. Jej powiedzonka były trafione w punkt. Spodobał mi się styl autorki i język, zwłaszcza „naleciałości” wiejskie w wypowiedziach niektórych postaci. Główne damskie bohaterki są urocze na swój sposób, a niektórzy mężczyźni bardzo dżentelmeńscy. Pojawia się też żona dla rolnika i rycerz na (mechanicznym) koniu. Uwagę przykuwają właściwie wszyscy bohaterowie, nawet ci z mafii czy ekip fotowoltaiki, oraz pies Rysiek. Pokochałam to mądre psisko.

Powieść ta jest z gatunku lekkich, łatwych i przyjemnych, tak na j...

Jeszcze nie czytałam tej pozycji, widzę jednak całą masę super opinii. Bardzo mnie kusi, aby ją zamówić. Polecacie?