Królowa Mroku i Powietrza

Doskonałe zakończenie cyklu Mroczne intrygi i rewelacyjna kontynuacja historii Nocnych Łowców. Nie ma co opisywać, trzeba przeczytać.

W książce bardzo podobało mi się to że autorka opisywała przygody każdego z bohaterów, nawet drugoplanowych. Znalazły się tam także postacie które pojawiały się bardzo rzadko w książce. Pomimo literówek książkę czytało się bardzo dobrze.

W pierwszej połowie "Królowej Mroku i Powietrza" moje serce skradli bohaterowie drugoplanowi. Dalej kibicowałam Emmie i Julianowi, ale to wątki Diany i Gwyna czy Marka, Kierana i Cristiny, czy Kita który próbuje się odnaleźć wśród Blackthornów i dzielnie wspiera Ty'a naprawdę mnie pochłaniały. To im kibicowałam, chociaż po pierwszym tomie jestem zaskoczona jak bardzo pokochałam te postacie. Pamiętam jak na samym początku historii o Blackthornach niektóre wątki i postacie troszkę mnie nudziły (chociaż nie Cristiny, ale na przykład nie widziałam nic ciekawego w Dianie czy Kieranie). Trzeba przyznać Clare, że stworzyła niezwykle ciekawą i różnorodną ekipę.

W drugiej połowie książki akcja znowu skupiła się bardziej na Emmie i Julianie, znowu zaangażowała mnie w zakazaną miłość tych dwojga parabatai. To co się wydarzyło pod koniec było kompletnie zaskakujące i naprawdę cudowne.

Jestem też pod wrażeniem ile emocji udało się autorce zawrzeć w pierwszych rozdziałach. Są one bezpośrednią kontynuacją wydarzeń z finału Władcy Cieni, i naprawdę, mimo że akcja jest tam spokojna, emocji jest wiele. Sama miałam problem z czytaniem tego wstępu, bo nie przygotowałam sobie wystarczającej ilości chusteczek, a nie mogłam powstrzymać łez.

Dalej akcja się rozkręca, bohaterowie zostają rozdzielni przez co mnoży się liczba wątków, ale to wszystko dodaje tylko dynamiki. To chyba najlepsza część ze wszystkich. Wątki w Faerie i w Al...