"W "Uzasadnieniu metafizyki moralności" (1785) Kant zarysowuje ideę czysto racjonalnej dyscypliny filozoficznej, która tworzyłaby podstawę nauki o moralności, czyli szeroko rozumianej etyki, podobnie jak metafizyka przyrody stanowi aprioryczną podstawę nauki o przyrodzie, czyli szeroko pojmowanej fizyki. Ta metafizyka moralności jest w jego przekonaniu "niezbędnie konieczna, nie tylko dlatego, że skłania nas do tego potrzeba spekulacji, żeby zbadać źródło praktycznych zasad leżących a priori w naszym rozumie, ale także z tego powodu, że obyczaje same podlegają wszelkiemu zepsuciu, dopóki brak owej nici przewodniej i najwyższej normy trafnej ich oceny" (IV 389-390)..."