Nasze drzewa są jeszcze młode

„Nasze drzewa są jeszcze młode” to już trzeci tom Opowieści Warmińskiej. Przyznam szczerze, że ja w tej serii zakochałam się już od pierwszego tomu! To jak emocjonalnie autorka pisze, jak bardzo przeżywam przedstawioną przez nią historię, dosłownie jest nie opisania słowami.

Cała seria przybliża nam historię uczucia Lizki oraz Franza, którym przyszło się zmierzyć z trudnymi czasami, w jakich żyli. Lizka przebywa w Hohenbruch, w obozie koncentracyjnym, gdzie przeżywa najgorsze chwile swego życia. Kobieta mimo traumatycznych wydarzeń jakie widziała, a także których sama doświadczyła, żyje nadzieją powrotu do życia u boku Franza. Autorka pokazuje czytelnikowi traktowanie więźniów przez okupantów, ich bezwzględność i okrucieństwo. Czytając niejednokrotnie płakałam, nie mogłam powstrzymać łez, które same cisnęły się do oczu! W tej części dostrzegamy jednak również nieco sprawiedliwości, która dosięga powoli rodziny Reiterów.

Zdecydowanie mogę powiedzieć, że jest to jedna z piękniejszych i bardziej poruszających serii jakie miałam okazje czytać. Już nie mogę doczekać się kolejnej części, którą z wielką przyjemnością planuję przeczytać. Ale w tym przypadku zdecydowanie polecam zachować kolejność, bo czytając nie po kolei zdecydowanie wiele stracimy!

Książka, którą bardzo serdecznie polecam! Emocjonalna, poruszająca, wywołująca smutek, ale dająca nadzieję. Wspaniała historia, obok której nie można przejść obojętnie.
...

Dzisiaj coś dla fanów książek z historią w tle. „Nasze drzewa są jeszcze młode” to 3 tom „Opowieści Warmińskich”. To książka o pięknej miłości Niemca i Polki. Miłości, która nigdy nie powinna wydarzyć się w czasach II Wojny Światowej. I rzadko się zdarza, ale myślę, że ten tom jest najlepszy ze wszystkich. Dostarcza wielu emocji i nie jeden raz ściśnie Was za serce.

Lizka nadal przebywa w obozie, w którym panuje głód, brud i choroby. Tylko dzięki miłości i nadziei, że jeszcze spotka ukochanego i dzięki Bognie, która wierzyła, że jeszcze nie pora umierać, że jeszcze nie urosły drzewa, z których zrobione będą ich trumny, Lizka przetrwała to piekło. W obozowych warunkach jedna z kobiet rodzi synka. Porodu jednak nie przeżywa i to Lizka przy pomocy paru innych więźniów ucieka z dzieckiem. Jednak czym jest wolność, gdy wszędzie jest niebezpiecznie i jest się skrajnie wycieńczonym?

Jestem pod wielkim wrażeniem tej lektury. Dostarczyła mi ona wielu emocji. Od złości na brata Franza i jego matkę, którą próbowałam zrozumieć, wzruszenie podczas narodzin małego człowieczka w tak nieludzkich warunkach, po nadzieję, że jeszcze los uśmiechnie się do Lizki.

Autorka bardzo dokładnie oddała to co naprawdę wydarzyło się na Warmi, które w czasie II Wojny Światowej były Prusami Wschodnimi. To jak traktowano księży w obozie, szczuto psami ludzi i bito ich 20 razy po gołym ciele podczas przyjmowania. Brak opieki medycznej i warunków...

Prusy Wschodnie. Drugą wojna światowa.

Lizka na co dzień widzi śmierć przebywając w Hohenburch. Nie da się uciec od tego mroku i okropieństwa wojny. Jak przetrwać w takich czasach? Jedyna silą jest dla niej wiara.

Wiara, że to co obiecali sobie z Franzem jeszcze kiedyś się spełni. Że kiedyś będzie lepiej.

W takich czasach gdy ludzie życie zdaje się być tak kruche, bardziej docenia się te drobne rzeczy, go co naprawdę cenne. I choć może wydawać się to trudne, w takich czasach także można znaleźć przyjaźń. Taka jak ta Lizki i Bogny.

Ona na piękną wiarę. Wiarę, że nie pora jeszcze umierać, że dopiero zaczną żyć i kochać, a drzewa z których kiedyś zostaną zrobione ich trumny, są jeszcze młoda. To naprawdę piękne.

Tymczasem Franz robi co może aby uwolnić Lizke, tej z pomocą innych udaje się uciec wraz z dzieckiem jednej z więźniarek. Ucieczka to jednak dopiero połowa sukcesu, bo droga do domu wydaje się być niezwykle wyboista.

W tej historii jest wielu bohaterów po różnych stronach. Poznajemy także braci Reiterow, którzy byli zadecydowanie po stronie Trzeciej Rzeszy, a teraz okazuje się że los karze im zapalić za zbrodnie.

Zakazana miłość. Nadzieja w mroku wojny. To historia ludzkich istnieć w takich ciężkich czasach, wzruszające, danego do myślenia, pokazujące to, co w życiu nauce niego. Pięknie napisana.