Nie zostawiaj mnie. Iskra bogów

Właśnie skończyłam ostatni tom trylogii "Iskry bogów" Marah Woolf. Nie jest to wybitna lektura, ale ma w sobie to coś, że wciągnęła i chce się poznać dalsze losy bohaterów.

Dwie poprzednie części przeczytałam ekspresowo i tak też było tym razem. Wydaje mi się także, że "Nie zostawiaj mnie", czyli finałowa część podobała mi się najbardziej. Spowodowane jest to tym, że nie ma tu typowej teen dramy. Ponadto akcja skupia się bardziej na ostatecznej walce między tymi dobrymi a złymi bogami. W odstawkę odeszły również miłosne podboje Caydena, bo spełniło się to, czego najbardziej pragnął i teraz zależy mu tylko na Jess. Dziewczyna, choć coś do niego czuje, stara się opanować swoje emocje i poukładać w głowie to, co do tej pory się zadziało.

Oczywiście są momenty, gdzie można złapać się za głowę tak jak w przypadku samotnych podróży diafani na Olimp oraz to, że potężni bogowie w rzeczywistości nic nie robią, tylko czekają aż śmiertelniczka odwali za nich robotę i uratuje im tyłki. Nijak ma się to do naszego wyobrażenie greckich bogów i herosów. Największym minusem tej części jest jednak to, że autorka na sam koniec postanowiła wrzucić większość znanych nam z panteonu dodatkowych bogów. Do fabuły całkiem niepotrzebnie wrzuceni np. Afrodyta, Hades, Morfeusz czy Artemida. Nic nowego i odkrywczego nie wnoszą, a można się pogubić w natłoku nowych postaci.

Jeśli chodzi zaś o samo zakończenie, to muszę przyznać, że mnie zaskoczyło. Było zaskakujące, dynamicz...

Nie zastanawiałam się właściwie jaka jest docelowa grupa wiekowa czytelników serii "Iskra Bogów", pewnie zawyżam trochę średnią, ale to nie jest ważne, bo ja tę trylogię po prostu uwielbiam❤ Zafascynowała mnie już od pierwszego tomu, na który trafiłam całkowicie przypadkowo w Empiku.
Rzadko kiedy mi się to zdarza, ale dwie poprzednie części czytałam już po dwa razy i w dalszym ciągu wzbudzają we mnie te same emocje. To taki mój rozweselacz, po który sięgam zawsze wtedy, gdy potrzebuję się zagłębić w coś niezawodnego (zazwyczaj po dość kiepskich książkach😂).
Marah Woolf i tym razem mnie nie zawiodła, bo nie mogłam sobie wymarzyć lepszego zwieńczenie tej fantastycznej serii.
W tym tomie, oprócz znanych już z poprzednich części postaci, poznajemy również nowych bogów, których autorka przedstawia w całkiem innym świetle. Według mnie, jest to całkiem ciekawe posunięcie, bo stają się dzięki temu bardziej ludzcy. Ale bogowie bogami, mnie najbardziej interesowały burzliwe losy Jess i Caydena😁 Ta wybuchowa dwójka, która raz się przyciąga, raz odrzuca, jest tak nieprzewidywalna, że niczego nie mogłam bym pewna. Jest między nimi niezaprzeczalna chemia i ogromne przyciąganie. Cayden jako śmiertelnik starał się zawalczyć o Jess, a dziewczyna, z obawy przed kolejnym ciosem z jego strony, starała się trzymać go na dystans. W miłości jak na wojnie, wszystkie chwyty dozwolone, a przed nimi bój nie tylko o siebie i uczucie, które ich połączyło, ale także o panowanie na Olimpie...