Niegrzeczne. Historie dzieci z ADHD, autyzmem i zespołem Aspergera

„Małą Martą chciał się zająć ksiądz eg­zor­cy­sta. Naro­dzi­ców awan­tu­ru­ją­ce­go się Piotr­ka są­sie­dzi na­sy­ła­ją po­li­cję ipomoc spo­łecz­ną. Matka au­ty­stycz­ne­go Ma­te­usza usły­sza­ła, że po­win­na go oddać do ośrod­ka. Aleś roz­ła­do­wu­je ener­gię, ści­ga­jąc się na ro­we­rze. Ta­ma­ra ma ADHD iświa­dec­twa zczer­wo­nym pa­skiem. Na­sto­let­ni Kac­per zze­spo­łem Asper­ge­ra był gnę­bio­ny wszko­le.“

Jacek Hołub tym razem wziął na siebie odrobinę zbyt dużo. Autyzm, ADHD czy zespół Aspergena (termin, którego dzisiaj już się nie używa) to punkty na ogromnym wykresie, dzięki któremu możemy łatwiej wyobrazić sobie nieneurotypowość. Każdy z bohaterów tego reportażu spotkał się z wyraźnymi objawami i sporymi problemami w odnalezieniu się w grupie (przemoc czy wykluczenie). Ich matki, opiekunowie czy psycholodzy opowiadali o tym, jak wyglądały pierwsze niepokojące sygnały czy diagnozowanie, a sporo było w tym gniewu na system, który nie działa i na pedagogów, którzy utrudniają. I tak jak uważam, że ich perspektywy są ważne, a Hołuba uwielbiam za oddawanie głosu rozmówcom, tak teraz mam wrażenie, że te setki stron tekstu nic mi nie dały. Ani nie było na nich faktycznych podstaw wiedzy na temat neuroróżnorodności, ani nie podpowiadały możliwości na szukanie odpowiednich placówek do diagnozowania/uczenia czy radzenia sobie z systemem, ani (niestety) nie przedstawiały pełnej skali oraz różnorodnych barw problemu. Nie mniej — tekst zwiększa świadomość i zachę...

Gorąco polecam ten reportaż. Został oddany głos różnym osobą, które mają kontakt z takimi dziećmi, a także tym co mają zaburzenia ze spektrum autyzmu. Bardzo doceniam możliwość spojrzenia z różnych punktów widzenia na poruszany temat... Bezsilność, brak zrozumienia, izolacja czy często brak wsparcia to z czym muszą mierzyć na co dzień takie rodziny. Nie rozumiem jak ktoś może powiedzieć drugiej osobie, którą widzi prawdopodobnie pierwszy raz w życiu, że jest złą matką albo coś w tym stylu na podstawie jednej sytuacji. Bogatsza o wiedzę, że nie zawsze brak reakcji jest brakiem reakcji ze strony rodziców. Dotknął mnie ten reportaż bardzo pod względem emocjonalnym.

Jeśli ktoś uważa, że osoby z autyzmem są agresywne, to się myli, bo tylko u części osób występują takie zachowanie. Jest to jeden z mitów dotyczących tego zaburzenia.

Chciałam odnieść się do słów padających w tym reportażu "Chłopaki nie płaczą, a on potrafił płakać", ponieważ nie mogę przejść obojętnie obok nich. Wyniku wzorca kulturowego postrzegania wrażliwości jako niemęskiej niektórzy chłopcy ukrywają ją za maskami. Ciekawe, kiedy społeczeństwo zda sprawę z tego, że jest to bullshit i zaczną uznawać, że wrażliwość jest naturalna i ją akceptować u innych. Wbrew pozorom wrażliwość to siła.

IG:ksiazki_wloczykija
Ważna i inspirująca książka, która rzuca światło na życie dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami, zwłaszcza w kontekście ADHD, autyzmu i zespołu Aspergera. Autor podchodzi do tej tematyki z wielką wrażliwością i empatią, a jego książka jest nie tylko źródłem wiedzy, ale także prawdziwym głosem dla tych, którzy zmagają się z tymi wyzwaniami.

Książka otwiera nasze oczy na to, że istnieje wiele różnych rodzajów niepełnosprawności, z którymi dzieci i młodzież mogą się zmagać, i że nie zawsze są one widoczne na pierwszy rzut oka. Jacek Hołub ukazuje, że dzieci z ADHD, autyzmem czy zespołem Aspergera nie są "niegrzeczne" w tradycyjnym sensie, ale raczej potrzebują specjalnego podejścia i zrozumienia ze strony rodziny, społeczeństwa oraz instytucji edukacyjnych.

Każde opowiedziane w książce przypadki dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami stanowią wzruszające i inspirujące historie. Autyzm, ADHD i zespół Aspergera to spektrum, które obejmuje różne zachowania i wyzwania, ale każde z tych dzieci ma swoje unikalne cechy i talenty. Autor ukazuje, że niepełnosprawność nie definiuje całej tożsamości tych młodych ludzi, a ich rodzice, opiekunowie i nauczyciele muszą dostrzegać ich potencjał oraz pomagać im rozwijać się i osiągać sukcesy.

Niezwykle ważnym elementem książki jest również krytyka sposobu, w jaki społeczeństwo często ocenia i reaguje na dzieci z niepełnosprawnościami. Autor ujawnia, że często występujące uprzedze...