Nikt nie może wejść

Weronika zmienia wszystko: pracę, wygląd i miasto. Przeprowadza się do małej wioski, gdzie łatwiej ukryć jej swoje mroczne sekrety.

Usiadłam do tej książki wieczorem, z myślą, że przeczytam kilka stron. Skończyło się tak, że przeczytałam całą za jednym zamachem. To nie jest gruba książka, ale jeśli chodzi o fabułę, to było grubo! I to jak!

Powiem tak - siedziałam non stop z napiętymi mięśniami podczas czytania. Nie potrafiłam się rozluźnić. Gęsta, duszna i pełna niepokoju atmosfera pokoju na poddaszu dosłownie mnie oblepiła. Nieprzyjemne, a z drugiej strony tak dobre! Nie wiem jak Ina jacht to robi, że niby nic się nie dzieje, a czytelnik świruje z nerwów. Ja się kłaniam w pas!

Ostatnio przechwalałam się, jak to trudno mnie zaskoczyć. Tiaaaa… Autorka mnie zrobiła na szaro koncertowo. Nabrałam się na wszystko, co podstawiła mi pod nos. Mówię Wam, to jest thriller cacuszko! Idealny na jesienny wieczór. Przeczytajcie i dajcie znać czy daliście się oszukać.

Lubicie otwarte zakończenia w książkach?

Weronika całkowicie odcina się od przeszłości. Wyprowadza się do małej wioski, położonej w malowniczym terenie Ślężańskiego Parku Krajobrazowego i zamieszkuje w małym domku na uboczu. Zmienia swój wygląd i podejmuje pracę lekarki w miejskiej przychodni.
Weronika ma również swoje sekrety, które skrywa w maleńkim pokoiku na poddaszu.
Przed czym ucieka?
Co sprawiło, że z dnia na dzień zmienila całe dotychczasowe życie?

Już od pierwszych stron oplata nas aura tajemniczości. Z każdą stroną w mojej głowie pojawiało się coraz więcej pytajników. Zaintrygowana tworzyłam w głowie mnóstwo różnych scenariuszy.
Jednak po świetnym początku napięcie trochę opadło i miałam wrażenie, że zaraz zrobi sie zwyczajny, przewidywalny romans.
Ale nie! Im bliżej zakończenia, autorka serwuje nam całą gamę emocji. I w tym momencie zachwytom nie było by końca, ale zabrakło mi dosłownie dwóch stron, przysłowiowej kropki nad i.

To moje pierwsze spotkanie z autorką i zdecydowanie nie ostatnie. To co najbardziej mnie urzekło to klimat, nieprzewidywalność i pomysłowość. Muszę też wspomnieć o genialnej okładce, która skutecznie przyciąga wzrok.
Planujecie przeczytać? Jestem ciekawa Waszych opinii.

Dziękuję wydawnictwu za egzemplarz.

Weronika to młoda kobieta, która zmuszona jest zmienić całe swoje życie.

Zmienia wygląd, pracę, miejsce zamieszkania i swoje priorytety.

Zagubiona, zmęczona i zrezygnowana ma tylko jeden cel: chronić swoją tajemnicę, którą skrzętnie ukrywa na poddaszu małej chatki.

Mroczne, nieoczywiste, pełne niespodziewanych zwrotów akcji thrillery to moja ogromna słabość. Uwielbiam ten dreszczyk emocji, powiew niepokoju, odczuwalny gdzieś na karku i kotłujące myśli. Jeśli dodatkowo, nie jestem w stanie przewidzieć, co wydarzy się w kolejnym rozdziale, czy nawet w kolejnym akapicie to jest to znak, że absolutnie przepadłam w czytanej historii.

Tak właśnie było z “Nikt nie może wejść”. Autorka fenomenalnie zbudowała napięcie, przesiąknięte do granic tajemnicą, ozdobione zawiłościami, niedopowiedzeniami i pokaźną liczbą “plot twistów”, które rozbiły w drobny mak moje przypuszczenia/yh jakiekolwiek podejrzenia co do dalszego ciągu fabuły.

Powieść napisana jest w narracji pierwszoosobowej z perspektywy głównej bohaterki Weroniki. Nie będę ukrywać, że thrillery najbardziej lubię czytać, kiedy przez tekst prowadzi mnie narrator wszechwiedzący, mam wtedy możliwość, widzieć i doświadczać mocnej i więcej, niż bohaterzy. Jednak jeśli chodzi o książkę, która jest przedmiotem tej recenzji narracja pierwszoosobowa, pasuje idealnie. Pokuszę nawet o stwierdzenie, że to strzał w dziesiątkę, ponieważ fakt,...

Ale ta książka strasznie mi się podobała! Aż żałowałam, że koniec nastąpił tak szybko. Takie książki mogę czytać w nieskończoność, aż oczy pokryje mi kurz przeczytanych stron, a kurze łapki ozdobią każdy zakamarek mojej rozciągniętej skóry. Wiem, że się rozczulam, a to jest thriller, więc powinnam być raczej przestraszona, lecz nic nie poradzę na to, że sceny smutku również tutaj zastałam. Jedną z nich były czas, kiedy główna bohaterka zwierzała nam się, że jej narzeczony nigdy nie powiedział do niej kochanie, ani nawet nie użył zdrobnienia jej imienia. Zawsze tylko była Weroniką, bez względu co robił z sobą, bądź nią. Ona i tak go kochała, choć ten smutek gdzieś w niej tam tkwił. Dodatkowo kolejna scena, kiedy słyszała delikatny chłopięcy głosik, który wyzwalał w niej wielką falę czułych uczuć. One przewijały się przez całą książkę, jakby podkreślały, że tak bardzo brakowało jej prawdziwej bliskości i czułości, jakby chciała być kochana nie tylko słowami, ale i ciałem oraz duszą. Nawet dotyk kobiecych dłoni sprawiał, że przez jej ciało przechodziła fala, którą tłumiła, gdyż z jakiś powodów nie chciała, by się z niej wydostała. To była dla mnie smutna część książki. Później natomiast historia przeobrażała się w opisy pożądania, lecz delikatnie opisane, bez wulgarności, przekleństw nie liczę, gdyż były ale bardzo rzadko użyte. Dreszcze strachu natomiast przechodziły mnie w momencie, kiedy ona podziwiała swoją urodę w lustrze, którą musiała poprawiać odpowiednimi specyfika...

Weronika Lichocka była niegdyś genetykiem, z pasją i marzeniami, aby zmieniać świat. Teraz zmieniła swoje życie, wygląd i pracę na rzecz tajemnicy, którą skrywa w jednym z niewielkim domków u podnóża Masywu Ślęży. Nowe otoczenie, wizerunek, mają służyć nie tylko jej. Jaki sekret kryje się w małym pokoiku na poddaszu podniszczonej chatki? Co kobieta ukrywa w czterech ścianach swojego domostwa?

Książka długo czekała w kolejce, na moim stosiku, jednak, gdy się już za nią zabrałam pochłonęła mnie bez reszty. Rozdziały podzielone są na teraźniejszość i przeszłość z życia Weroniki, które przeplatają się płynnie ze sobą i bez problemu możemy się odnaleźć w wydarzeniach jakie mają w nich miejsce.

Autorka zabiera czytelnika w niezwykle tajemniczy świat, w którym już od pierwszej strony pojawia się mnóstwo pytań. Każdy kolejny rozdział dostarcza tyle samo odpowiedzi, co kolejnych niewiadomych więc od początku tej powieści rośnie poczucie niewiedzy i olbrzymiej ciekawości o co chodzi w całej tej historii. Czytelnik nie może jednoznacznie ocenić tego co się dzieje więc strona za strona pochłania tę pozycję. Emocjonalność tej książki jest niezwykła. Gdy śledzimy losy głównej bohaterki, możemy bez problemu wczuć się w jej emocje - poczuć zarówno ból, smutek jak i jej złość. To niezwykle złożona postać, którą trudno jednoznacznie ocenić. Relacja Weroniki i Osy dostarcza uśmiechu, wzruszenia, a kilka scen między nimi wywoła rumieniec na policzkach...

Dużo tutaj się dzieje, bo mamy przedstawione dwa czasy. Jeden teraźniejszy, kiedy to młoda lekarka wynajmuje dom na wsi koło Wrocławia i pracuje jako lekarz rodzinny. Mieszka z nią pewna tajemnicza osoba, którą ukrywa przed światem. Momentami przenosimy się do czasu przeszłego, kiedy to Weronika pracowała w laboratorium genetycznym i miała narzeczonego, cenionego prawnika. Mało tego, bohaterka wspomina również swoje dzieciństwo, siostrę, która miała problemy psychiczne i jej relację z rodzicami. Ostrzegałam, że będzie się działo☺️
.
Niestety najmniej podobał mi się wątek obyczajowy z Osą, podstarzałym rockmanem i adoratorem Weroniki. Opisy ich życia erotycznego, jak dla mnie były zbędne i niepotrzebne. Nie czytam erotyków, a jeśli już gdzieś trafi się fragment o zabarwieniu erotycznym, to go po prostu omijam. Słuchając audiobooka byłam zmuszona, aby przesłuchać wszystko. Uszy mnie kilka razy zabolały, kiedy słyszałam padające wulgaryzmy ze strony kochanków🙉 Całe szczęście, że były to tylko pojedyncze sceny.
.
Czuję pewien niedosyt, bo czytając thriller psychologiczny, oczekuję napięcia, mrocznego klimatu, a tutaj mi tego zabrakło. Początek książki był bardzo ciekawy, wkręciłam się w historię od razu, później ten środek trochę mi się ciągnął. Z kolei na koniec znowu wróciliśmy na te prawidłowe tory i już było tylko lepiej. Przejście przez tę historię było jak podróż z wybojami, raz się jechało lepiej, a raz gorzej, ale ogólnie było przyjemnie. Ogólnie ksią...