Nóż

Lubię takie zwroty akcji.. Lubię gdy sytuacja, która była uporządkowana, ugłaskana, taka pozornie idealna wali się i wywraca. Fakt, lubię to w książkach i serialach bo wtedy wiem, że będzie się dziać i z pewnością nuda nie grozi. Tak właśnie jest w dwunastym tomie z serii o Harry'm Holu.

Harry nie jest już przykładnym mężem i ojcem oraz wykładowcą w szkole policyjnej. Znowu pije, Rakel wyrzuciła go z domu a jego obecne życie to mrok i białe plamy. A gdy pewnego dnia budzi się w zakrwawionym ubraniu zaczyna docierać do niego, że coś się stało i to coś takiego, co wywróci na drugą stronę cały świat.

,,Nóż" nie jest może wybitnie oryginalny. Sporo błędnych tropów, fałszywych podejrzanych, którzy po kolei są eliminowani by na koniec zupełnie z niczego odsłonić prawdziwego sprawcę, który się duuużym zaskoczeniem. I chociaż fabuła trąci trochę schematami, może i jest naciągana, może trochę wydumana by podkreślić to jakim superhero jest Harry Hole ale chyba w tym tkwi siła tej serii. Wracamy do zapijaczonego, pogmatwanego Harry'ego, do jego pochrzanionego świata, gdzie nie wszystko jest białe czy czarne, by czekać na ten błysk talentu. I dokładnie jest tutaj nagłe zwroty akcji, mrok, pijacki bełkot i na koniec błysk by potem odejść jak na prawdziwego macho przystało w cień.

Za każdym razem, gdy wydaje się że Harry nie będzie już mógł znieść więcej okazuje się że jednak może. A Harry to nie jest typ osoby, która zrobi lemoniadę z cytryn, które daje mu życie. Harry zatraca się w alkoholu, w swoim szaleństwie i rozpaczy. Tym razem jego cierpienie przechodzi ludzkie granice. Nesbo zrobił zagrywkę w stylu Gry o tron i uśmiercił jedną z najważniejszych postaci całego cyklu. Harry, aby „utrzymać się na powierzchni” musi rozwiązać zagadkę tego morderstwa. Jak zwykle autor wodzi czytelnika za nos z każdą kolejną kartką książki. Do tego już nas z resztą przyzwyczaił, że gdy tylko myślimy że rozwiązaliśmy sprawę to jednak nie mamy racji. I za to kochamy Nesbo - to jeden z nielicznych autorów u których nie można domyślić się rozwiązania w trakcie książki. W „Nożu” akcja co prawda nie pędzi na łeb na szyję, ale napięcie trzyma do samego końca, głównie za sprawą mrocznych rozterek głównego bohatera. Szczerze mówiąc myślałam, że po takiej tragedii autor będzie chciał zakończyć serię, ale jednak pozostawił sobie otwartą furtkę do jej kontynuowania. Jak narazie poziom jest utrzymany, ale jak będzie z następną częścią...?

Ta książka to majstersztyk gatunku. Harry Hole znowu jest sobą... Jest na dnie... i traci ukochaną osobę.
Intryga wciągająca, wielowątkowa, zakręcona, niesamowita! Wytypowałam zabójcę i ... przegrałam z kretesem. Znowu zrobiono młyn w mojej głowie i wszystkie moje logiczne wywody padły. Nesbo ma niesamowity styl tworzenia i kontynuowana akcji, potrafi stopniować napięcie i nie wypuszcza czytelnika ze swoich szponów. Wszystko jest, w końcu, spójne i przejrzyste, tylko znowu nie mogę pojąć, dlaczego nie widziałam i nie rozumiałam tego wszystkiego wcześniej.
Ta powieść jest najlepsza z całego cyklu.

Jeśli pamiętacie „Pragnienie”- jedenasty tom cyklu, to wiecie, że Harry nie zachował się w nim ładnie, konsekwencje swoich decyzji ponosi w kolejnej odsłonie. „Nóż” ukazuje Harry'ego w bardzo złym świetle. Wyjdźmy od tego, że jedna z jego licznych pijackich nocy bardzo źle się kończy. Nasz bohater budzi się na kacu gigancie i w zaplamionej krwią pościeli, a co gorsze nic nie pamięta z feralnego wieczoru. Niestety to początek koszmaru. Wydawać by się mogło, że ta część będzie wyjątkowo emocjonująca i czytelnik będzie w stanie totalnego przygnębienia. Nic z tych rzeczy, owszem nie uniknie się pewnych wzruszeń, bo kto jak kto, ale Nesbo potrafi dotrzeć do najwrażliwszych miejsc naszej duszy, jednak co z tego skoro z Harry'ego zrobiono troki od kaleson. Dwie pierwsze części ukazują naszego ulubionego bohatera jako rozmemłanego śmierdzącego pijaka, który roztacza tak silne feromony, że pracujące z nim kobiety pragną wąchać jego pachy i być jego kochankami. Mogłabym dzielnie znieść pozę lowelasa, ale gdy Hole zaczyna dobierać podejrzanych według własnego widzimisię, dopisywać teorie i blednąć z każdą stroną, stając się nijakim obrazem siebie z poprzednich części, to nie wyrabiałam, męczyłam się i obstawiałam, że ostatecznie „Nóż” będzie kiepską pozycję. Na szczęście finałowa część pozytywnie zaskakuje. Odnalazłam w niej to, za co lubię Nesbo czyli inteligentne posunięcia, moralne rozważania, Harry'ego z ikrą, ciekawie zazębiające się elementy i zakończenie, które w sumie nic nie ob...

Mój ulubiony szowinista Nesbo uraczył nas historią niesamowitą. Ilość królików wyciaganych przez niego z cylindra rośnie z tomu na tom. To już nie jest Moda na sukces, to jest Niewolnica Isaura w paszczy szaleństwa.
Dlugonogie kobiety zdominowaly tę część, suna na dlugich nogach, podwijaja je pod siebie, nogami Harry Hole w tej części stoi. Nasz zapijaczony śmierdziel będzie musiał nie tylko jednak nogom stawić czoła, będą gwałty, morderstwa, samobójstwa i policja która nie będzie robić nic. Harry będzie robił. Będzie a jakże! W ogóle na co komu policja skoro jest Harry?!
Rozwleczone to wszystko niemiłosiernie, po kolei Nesbo będzie nam podsuwal podejrzanych czyli mistrzowsko mylił tropy będzie.
Za rozwlekanie i stosunek do kobiet naszego mistrza kryminału dałabym jedną gwiazdkę, wystarczy porównać tę część do chociażby Policji by szyderczo wysmiac fabułę Noża. Jednak Nesbo sprawił mi ogromną przyjemność ukatrupiajac osobę która co prawda powinna zostać ukatrupiona już dawno no ale lepiej późno niż wcale. I za to aż tak wysoka ocena bo chociaż Nesbo jest szowinista i erotoman to jednak pokazał kiedyś że pisać potrafi. Ponieważ jednak tym razem nie potrafi to co ja mogę?
Następnej części nie będę czytać, już i tak wiem że będą nogi i zobowiązania versus Jim Beam.