Ostatnia na imprezie

Przyznaję, że nie spodziewałam się takich emocji podczas czytania tej książki, już tytuł jest dość intrygujący, ale treść jest wręcz miażdżąco porażająca.
Polecam

Do Ostatniej na imprezie należy cały świat. Wszystkie muzea, hotele, restauracje. Wielkie markety oraz luksusowe butki, prywatne apartamenty i sielskie domki ze zdjęciami na kominku, każde auto, na które tylko spojrzy. Czasami tylko musi stoczyć o coś walkę ze szczurem lub ptakiem, ale koniec końców może się nazwać królową świata. Tylko co to za królowa, która nie ma poddanych?


Kiedy wszyscy inni umierali na 6DM, nieznaną odmianę wirusa, ona jedna przeżyła. W kilka miesięcy wirus opanował cały świat i nie dał się zatrzymać, mimo że rządy miały już doświadczenie z podobnym kryzysem po pandemii covid, Nie wiadomo dlaczego ta jedna kobieta się nie zaraziła. Kiedy jeszcze telewizja działała, nie informowano o przypadku takim jak ona. A później nie było już komu powiedzieć: hej, a ja się nie zaraziłam, ciekawe dlaczego?


Bezimienna bohaterka zostaje sama i na początku traci rozum. Wolałaby umrzeć, ale boi się zabić. Zamiast tego zaczyna się niszczyć. Rusza w podróż przez Anglię w towarzystwie jednego z ocalonych przez siebie psów, szukając innych ludzi. W tym czasie musi nauczyć się radzić sobie w nowym, groźnym świecie, gdzie nie może już liczyć na niczyją pomoc. To mocno mną wstrząsnęło, bo uświadomiło mi jak wiele pojawia się problemów, kiedy proste rzeczy przestają działać. Ufamy nawigacji, internetowi, chłodnej lodówce w sklepie i domu, wentylacji. I wydaje nam się, że to rzeczy tak stałe jak słońce i gwiazdy. Czytając o podróży Ostatniej cały ...

Końcem świata straszono nas już wielokrotnie. Uderzenie meteorytu, wzrost temperatury Słońca, wojna nuklearna- możliwości jest całe mnóstwo. Dodatkowo do tego dołożyć należy szereg różnych wierzeń religijnych, a także ryzyko rozprzestrzenienia się śmiertelnego dla ludzkości wirusa. I właśnie na tym ostatnim opiera się cała książka. Nieznany wirus 6DM zabija wszystkich i nikt nie jest w stanie go powstrzymać. Maksymalny czas życia od zachorowania to sześć dni, które zwiastują niemal nieustanne cierpienie. Ludzie wolą masowo popełniać samobójstwa, niż skazywać się na wszechogarniający ból, który i tak prowadzi do nieuchronnego. Świat jaki znamy przestaje istnieć i przypomina odrobinę scenariusz "The Walking Dead" z tą różnicą, że ludzie nie powstają z martwych i zdaje się, że nikt nie przetrwał oprócz jednej, bardzo pogubionej kobiety.

"Ostatnia na imprezie" to swoisty pamiętnik głównej bohaterki, która uparcie szuka śladów innych ludzi- bezskutecznie. Dosadnie i w sposób pobudzający wyobraźnię przedstawia nam nowy porządek świata, w którym się znalazła. Przytłoczona sytuacją, utratą najbliższych, a także większością dóbr, które uważała za naturalne, przechodzi przez różne fazy. Bywa zrozpaczona, wściekła, przerażona. Najpierw pochłania ogromne ilości alkoholu, potem zamienia go na narkotyki i mija trochę czasu, zanim otrząśnie się z przymusu otumanienia się używkami i weźmie się w garść. Oczywiście, jeśli w takiej sytuacji w ogóle można o tym mówić. Przypadkowy ...

Gdyby ta powieść była filmem, oglądałabym go z zapartym tchem, a ulubiony kadr z niego z pewnością oprawiła w ramki. Ale Ostatnia na imprezie jest książką. I jestem nią wprost zachwycona.

Na początku się bałam. Głównie tego, że przydzwoniłam sobie taką ciężką tematyką - bo na to wskazywało pierwsze kilka stron. Bałam się, że będzie za dużo "apo" (bo w kulturze zdecydowanie jestem zwolenniczką tego, co po apokalipsie, a nie samej apokalipsy). Ale im dalej w las, tym bardziej się w tej książce odnajdywałam.

Ludzkość zostaje zupełnie wymieciona przez śmiercionośny wirus 6DM (6 Dni Maksimum). Nasza bohaterka pozostaje zupełnie sama i musi stawić czoło nowemu życiu, gdy naokoło otacza ją tylko śmierć i rozkład. Kameralność inscenizacji to coś, co kocham w postapo. Nie przepadam za tłumami walczącymi o przetrwanie i innymi madmaksowymi rozwiązaniami. Uwielbiam minimalną ilość bohaterów i kontemplację zniszczeń. Puste przestrzenie. Przemyślenia. Nieśmiałe próby budowania życia od początku. Tutaj doszło coś nowego w konstrukcji fabuły, co mnie totalnie zjednało - wypełnianie kolejnych zadanych samej sobie questów.

Kobieta przez całe swoje trzydziestoletnie życie ściemniała wszystkim dookoła (no może poza swoim najlepszym przyjacielem, Xavem), ale z nami jest stuprocentowo szczera. Bez żadnych barier. Opisy tego, co spotyka na swojej drodze, wszelkich czynności i emocji są bardzo naturalistyczne (tutaj ostrzeżenie dla wrażliwszych odbiorców).
...

Książka „Ostatnia na imprezie” autorstwa Bethany Clift zdecydowanie mnie zaskoczyła. Ta historia wciągnęła mnie w 100% w swój postapokaliptyczny świat i to już od pierwszych stron. Nie spodziewałam się tego, co tak naprawdę zaserwowała autorka. Ta książka wywołała u mnie szeroką gamę różnych emocji.

Na świecie pojawił się wirus 6DM – „sześć dni maksimum” – najwyżej tyle przeżywa zakażony nim człowiek. W Londynie jest jednak jedna kobieta, której udaje się przeżyć. Nasza bohaterka zostaje więc sama w świecie pełnym trupów. Jesteście sobie w stenie wyobrazić, że wszyscy ludzie wokół nagle stają się martwi? Jednak nasza bohaterka się nie poddaje i chce sprawdzić czy może komuś jeszcze poza nią udało się przeżyć. W ten sposób na jej drodze pojawia się pies, który otrzymuje imię Lucky - Szczęściarz. Wiadomo, w dwójkę raźniej i ma się dla kogo żyć. Tylko jak żyć bez perspektyw na przyszłość? Czy nasza bohaterka podoła sytuacji w jakiej się znalazła? Postapokaliptyczny świat to jedna strona książki. Drugą stroną są opowieści naszej bohaterki o tym jak wyglądało jej życie przed pojawieniem się wirusa 6DM.

W naszym świecie, nasza cywilizacja jeszcze się zmaga z pandemią COVID-19. Także taki wirus jak 6DM wcale nie jest aż tak całkiem surrealistyczny bo tak naprawdę wszystko się może wydarzyć.

Za egzemplarz książki jak i możliwość jej przedpremierowego przeczytania serdecznie dziękuję wydawnictwu Rebis.

„Ostatnia na imprezie” z pewnością daje do myślenia, wywołuje wiele emocji, ma sporo trudnych do przełknięcia scen, ale dla mnie okazała się… no nie wiem, jak to określić, za mało przebojowa? Trochę szkoda, że w tej apokalipsie nie towarzyszymy komuś innemu. Polecam mimo wszystko do samodzielnego zapoznania się z lekturą!