Ostatnie piętro

Narracja jest pierwszoosobowa co pozwala na poznanie historii z perspektywy różnych osób. Na początku widzimy zdarzenia okiem matki. Opowiada o przyjaźni jej syna z kolegą z klasy. Ta część jest przepełniona ogromną dawką emocji. Poznajemy myśli Ellen oraz współuczestniczymy z nią w jej bólu i rozpaczy po stracie syna. W kolejnych częściach do głosu są dopuszczeni inni bohaterowie tego dramatu. Vin czyli ojciec chłopca oraz przyjaciel co do którego są kierowane poważne zarzuty prokuratorskie.

Do jakich czynów jest zdolna matka po stracie dziecka?

Ellen Saint pomimo rodzinnej tragedii stara się być silną kobietą. Pracuje jako projektantka oświetlenia, jednak mimo swojego zawodu musi mierzyć się z własnym lekiem przed wysokością, a niestety często w Londynie musi odwiedzać takie miejsca. Kiedy pewnego dnia od śmierci syna znajduje się w luksusowej dzielnicy Londynu, zauważa na najwyższym piętrze sąsiadującego budynku mężczyznę, który przywołuje jej wspomnienia. Jednak sam fakt jego obecności mocno ją zaskakuje i wprawia w niedowierzanie, ponieważ wie, że mężczyzna nie żyje. Pomimo swojej fobii postanawia przekonać się, czy wzrok ją nie myli i chce upewnić, czy widziany mężczyzna jest tym kogo powinno nie być na tym świecie..

Dobre rozpoczęcie roku. Thriller psychologiczny autorstwa Louise Candlish nie będzie zaskakiwać nagłymi zwrotami akcji, ani pędem; wręcz toczy się swoim wolnym torem. Jednak ten tor dostarcza naprawdę wielu emocji poznając je od podszewki. Uczucie bezradności, bunt nastolatka, problemy to tylko zalążek odczuć jakie niesie powyższy thriller.
Niezwykle ujęte zachowania i równoczesne poznawanie psychiki bohaterów skutkują naprawdę dobrą lekturą.
Narracja jest tutaj pierwszoosobowa, najpierw poznajemy punkt widzenia kobiety matki, która straciła syna. Jednak w kolejnych częściach mamy wgląd na innych i zupełnie inną perspektywę postrzegania tej rodzinnej tragedii. Więc jest to naprawdę dobrze skonstruowana lektura, a j...

„Ostatnie piętro”Louise Candlish to pełna emocji powieść z pogranicza literatury obyczajowej i thrillera psychologicznego, od Wydawnictwa Muza & Muza Black.

Specjalistka od oświetlenia wnętrz Ellen Saint udaje się na spotkanie z jedną ze swoich klientek. Na tarasie jednego z mieszkań, zszokowana dostrzega młodego mężczyznę, który według jej informacji nie powinien żyć. Skąd ta pewność? To ona go zabiła.
Czy to na pewno on, czy kobieta zaczyna tracić zmysły? Jaki będzie finał konfrontacji na ostatnim piętrze londyńskiego wieżowca?

Uwielbiam wszelkiego rodzaju dramaty rodzinne - o ile rozgrywają się na kartach powieści 😉. Czytałam mnóstwo opinii na temat tej książki, a najczęściej pojawiającym się zarzutem, było błędne zakwalifikowanie do gatunku, jakim jest thriller. I choć "Ostatnie piętro" rzeczywiście nie jest porywającym thrillerem psychologicznym, jak głosi informacja z okładki, to moim zdaniem, jest całkiem udaną powieścią psychologiczną o obsesyjnej żądzy zemsty i odpowiedzialności za popełnione czyny, która finalnie bardzo mnie zaskoczyła. Autorka przedstawia w niej historię kobiety, którą nie do końca polubiłam. Neurotyczna histeryczka ze skłonnością do obsesji - zdawać by się mogło, że to totalnie przerysowana postać, ale czy na pewno? Na przykładzie jej losów, pisarka prowokuje nas do postawienia sobie pytania: jak daleko może się posunąć matka, która pochowała własne dziecko?

Do czego zdolna jest matka, której odebrano ukochanego syna? Jak daleko zdoła się posunąć, by wymierzyć sprawiedliwość? Jak daleko jest od miłości do obsesji?

Ellen Saint to przykład kobiety, matki, dla której jej własne dzieci to jej cały świat i kocha je miłością niezwykle zaborczą. Ile znamy takich kobiet, które nie dopuszczają do siebie informacji, że ich dziecko mogło zrobić coś złego, ile razy my matki byłyśmy przeświadczone o nienagannym zachowaniu naszych dzieci, ile razy byłyśmy chciałyśmy pomścić każdą łzę smutku, którą wylało nasze dziecko?

Louise Candlish stworzyła niezwykłe studium kobiecej psychiki, a może bardziej matczynej psychiki. Pokazała w książce „Ostatnie piętro” całą paletę emocji, uczuć, obaw, demonów, z którymi zmaga się kobieta, której ukochane dziecko zginęło. To niezwykła historia, która wywołała u mnie, jako kobiety i matki, potrzebę empatycznego podejścia do głównej bohaterki, jednak rozwijanie akcji, przedstawienie wydarzeń z perspektywy innych osób sprawia, że ogląd sytuacji wygląda zupełnie inaczej, niż początkowo odnieśliśmy wrażenie. Jakim synem był Lucas? Czy Kieran jest winien wszystkich nieszczęść, czy może to raczej kozioł ofiarny?

Bardzo dobra książka, choć daleko jej do thrillera, to bardziej dramat obyczajowy z lekkim dreszczykiem, ale thriller to zdecydowanie zła szufladka dla tej książki.

To książka to zdecydowanie wciągające studium ludzkiej (a moż...

Lektura „Ostatniego piętra” Candlish utwierdziła mnie w przekonaniu, że autorka zdecydowanie wie jak pisać thrillery, dokładnie takie jak lubię - takie, w których to warstwa psychologiczna i związane z nią dylematy grają pierwsze skrzypce. Jest to historia matki, która przekonana, że sprawiedliwości stało się zadość, powoli zaczęła składać swoje życie na nowo. Po dwóch latach odkrywa jednak, że ktoś, kto w jej przekonaniu był martwy, jest nie tylko żywy, ale i ma się naprawdę dobrze. Jej świat na nowo się rozpada, kobieta równocześnie musi odkryć, co dwa lata temu poszło nie tak i zaradzić tym ponownie budzącym się uczuciom złości, nienawiści i obsesji…

Już sama budowa książki jest ciekawa – część to książka w książce napisana przez główną bohaterkę jako forma terapii, część to podzielony na części artykuł z gazety i opis wydarzeń i wspomnień byłego partnera głównej bohaterki, ojca jej syna. Poczucie niepewności, tajemnicy co do wydarzeń przeszłych i przyszłych trzyma czytelnika w przyjemnym napięciu, a tematy, jakie książka porusza tj. wspomniana obsesja, poczucie sprawiedliwości czy wyrzuty sumienia, a nawet samo postrzeganie innych z własnego punktu widzenia zmuszają do zastanowienia. Candlish ma dar do pisania książek o zwykłych ludziach, których wydarzenia i związane z nimi emocje popychają do potencjalnie niemoralnych czynów… Tylko skąd pewność jak my zachowalibyśmy się na ich miejscu? Świetny thiller domestic noir, polecam!

"Ostatnie piętro" to dramat matki, której nagle ginie dziecko. Ellen - zrozpaczona po tragicznej śmierci swojego 19-letniego syna Lucasa, jest owładnięta chęcią zemsty. Uważa bowiem, że przyczynił się do niej kolega syna - Kieran. Od momentu gdy chłopcy się poznali, Ellen uważała, że zmienił on jej szczęśliwego, dobrego syna w zbuntowanego nastolatka. Teraz widzimy jej upór, jak z nienawiścią dąży do zemsty.

Ta książka to powieść o nienawiści, jaką ma w sobie matka po utracie dziecka. Akcja toczy się raczej powoli. Autorka dała nam szczegółową charakterystykę bohaterki. Czytając kolejne rozdziały czujemy obsesję matki szukającej zemsty.

Historia jest opowiedziana z perspektywy kilku osób. Trzyma w napięciu do ostatniej strony, wtedy czytelnik poznaje prawdę! Takiego zakończenia nie dało się przewidzieć. Polecam miłośnikom thrillerów!

Jak daleko jest w stanie posunać się matka, by pomścić śmierć swojego dziecka?

Ellen Saint jest projektantką oświetlenia. Jest także żoną i matką dwójki dzieci - Freyi i Lucasa.

Dziewiętnastolatek nigdy nie stwarzał problemów wychowawczych. Dobrze się uczył, nie imprezował, miał zdawać na wymarzone studia.
Wszystkie jego plany trafia szlag, gdy poznaje Kierana.
Chłopak "był niski i pulchny, miał ciemnorude włosy, które zwykł mierzwić, i cerę naznaczoną trądzikiem".
Od samego początku nie zdobywa sympatii Ellen. Kobieta przypuszcza, że prędziej czy później Kieran ściągnie Lucasa na złą drogę. W końcu ten chłopak to czyste zło! Na swoje nieszczęście - nie myli się!
Prawdopodobnie w takich kwestiach matki nigdy się nie mylą :)

Lucas z dnia na dzień staje się coraz bardziej trudny, opriskliwy i lekkoduszny. Nie tylko opuszcza się w nauce, chodzi na wagary, imprezuje, ale także zaczyna palić trawę!
Ellen z całych sił próbuje dotrzeć do syna.
Bezskutecznie.
Niedługo potem Lucas ginie w wypadku samochodowym. Auto prowadzi Kieran.
Kiedy sąd wydaje, według Ellen, zbyt łaskawy wyrok,bezradna, postanowiła na własną rękę pozbyć się Kierana, który sprowadził na jej rodzinę tak ogromne nieszczęście.

Kiedy wierzyła, że raz na zawsze pozbyła się chłopaka, ten niespodziewanie pojawia się w jej życiu.
Ellen nie pragnie niczego więcej niż pomścić śmierć syna.
Niestety, aby tekgo dokonać, musi pokonać lęk wysokości ...

Ostatnie piętro to książka zarazem zwykła i niezwykła, przewidywalna i zaskakująca. Brakuje tu ciągłych zwrotów akcji, a historia rozwija się powoli.
Ellen to na pierwszy rzut oka spokojna kobieta, odpowiedzialna żona i matka. Tylko co się stanie, kiedy w życiu jej syna pojawi się nowy kolega, który sprowadzi jej ukochanego Lucasa na złą drogę? Po tragedii , która spotkała rodzinę Ellen nic już nie jest takie samo, a całe jej życie skupione jest wokół zemsty. Po latach ponownie przyjedzie jej stanąć oko w oko z kimś, kto według całej jej wiedzy powinien być martwy.
Całą historię poznajemy najpierw z perspektywy Ellen, ona przedstawia nam Kierana i opisuje tragiczny wypadek. W momencie, kiedy myślimy, że wiemy już wszystko i zgadzamy się co do tego, że kolega Lucasa to diabeł wcielony, autorka zmienia perspektywę i całą historię poznajemy oczami Vica, byłego partnera Ellen, który miał niemały wpływ na bieg wydarzeń. I okazuje się, że jednak nie wiemy już nic i zakończenie, którego byłam absolutnie pewna okazało się totalnym zaskoczeniem.
Pomysł przedstawienia wydarzenia z dwóch perspektyw był świetny i pierwszy raz spotykam się z takim zabiegiem w thrillerze. Pomimo panującego chaosu i powolnej akcji, książkę czyta się rewelacyjnie. Intryguje, zaskakuje i gra na emocjach czytelników. To jedna z pierwszych książek, które przeczytałam w tym roku i coś czuję, że jest jedną z lepszych.

Dzisiaj zapraszam was na premierową recenzje książki pt "Ostatnie piętro".Książki, która zbiera już dość wysokie opinie za swoją wyjątkowość.Na początek pragnę nakreślić wam troszkę z fabuły.
~Elle Saint wraz ze swoją rodziną wiedzie spokojne życie do momentu, kiedy w szkole syna - Lucasa, zjawia się on Kieran Watts chłopak z "trudną przeszłością"
Niestety od teraz nic już nie jest takie same...gdyż pewnego dnia dochodzi do niewyobrażalnej tragedii.
W wypadku samochodowym ginie syn Ellen - Luskas.
To właśnie Kieran z ich dwójki jako jedyny przeżył, a tym samym prowadził auto bez prawa jazdy, które wpadło do wody...Chłopak za spowodowanie śmiertelnego wypadku zostaje skazany na dwa lata więzienia.
Ellen jest załamana i nie może pogodzić się ze stratą syna, dlatego na własną rękę próbuje wymierzyć sprawiedliwość!
Do czego zdolna jest posunąć się matka w akcie ataku zemsty?
~"OSTATNIE PIĘTRO" Louise Candlish to według mnie bardzo dobra powieść psychologiczna i pomieszanie gatunków: z nutką dramatu i obyczajowki, w której niestety brakuje rasowego, mocnego thrillera i trzymającego w ryzach napięcia.
~Autorka za sprawą lekkiego pióra i przy pomocy narracji pierwszoosobowej, która skupia się na głównej bohaterce, stworzyła wolno rozkrecajacą się i emocjonującą historie psychologiczną.
Historię matki i jej chęci zemsty po stracie syna, która staje się wręcz obsesją.
~ Lousie Candlish z wielką precyzją przeplata przeszłość z teraźniejszośc...

Rozpacz, zemsta, obsesja ... Do czego jest zdolna matka, kiedy traci ukochanego syna?

"Powinnam trzymać się z daleka. Ale nie będę."

"Ostatnie piętro" Louise Candlish to historia Ellen Saint. Zawodowo: kobieta poświęca się pracy jako projektantka oświetlenia w nowoczesnych apartamentach.
Prywatnie: jest matką dwójki dzieci, od kilku lat pogrążoną w żałobie po tragicznej śmierci 19-letniego syna, Lucasa.
Ellen nigdy nie pogodziła się z tym, co spotkało jej rodzinę. I choć wie, kto jest temu wszystkiemu winny, nie może zaznać spokoju. Szczególnie kiedy po latach widzi TĘ osobę żywą, a przecież miała jej już nigdy więcej nie spotkać.

Cała historia jest opowiedziana w pierwszej osobie, początkowo przez Ellen, by później dopuścić do głosu drugą, nie mniej ważną postać (ale to odkrywamy dopiero po pewnym czasie). W ten sposób autorce udało się wyrazić to, co czują i przez co przechodzą bohaterowie, dając czytelnikowi szansę na wyrobienie sobie własnego wyobrażenia na temat tego, co tak naprawdę się stało/stanie. Emocje odgrywają tu dużą rolę, jak również wspomnienia.
Dość oczywista jest próba wyjaśnienia przez Ellen swojego postępowania. Odpowiedni bieg wydarzeń układa wszystko w całość.

Książka ma dobry rytm, zachowana została spójność fabuły i narracji. Część zakończenia można dość szybko wywnioskować bo sugeruje nam to sama główna bohaterka. Jednak finalnie otrzymujemy i tak pewne zaskoczenie oraz odpowiedzi na te pytania, któ...

U mnie przyszedł czas na pierwszą opinię nowości 2022 roku! A tak właściwie zapowiedzi, ponieważ premiera książki odbędzie się dopiero 12 stycznia. Mowa o „Ostatnim piętrze” Louise Candlish, czyli kryminale którego wątek psychologiczny dość mocno mnie zaskoczył.

Muszę przyznać, że mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Początkowo mocno mnie intrygowała, jednak później coś się popsuło. Wiele elementów zostało dla mnie zbyt mocno przeciągniętych, część rzeczy to jakieś zbędne opisy, które tak naprawdę niczego nie wniosły.
Jednak udało mi się znaleźć tutaj trzy najważniejsze plusy. Pierwszy z nich to narracja pierwszoosobowa pozwalająca nam lepiej zrozumieć myśli i czyny Ellen, a drugim jest sam portret psychologiczny bohaterki. Jest to postać niezwykle złożona, przepełniona bólem, cierpieniem, rozpaczą i poczuciem niesprawiedliwości. Trzeci plus to oczywiście zakończenie - niespodziewane, przerażające i bardzo mocne. Takiego kompletnie nie oczekiwałam! Wzbudziło we mnie emocje, których dawno nie czułam po przeczytaniu żadnej książki. Dostaliśmy tutaj tak naprawdę trzy wersje jednego wydarzenia i do końca nie wiemy, które z nich było prawdziwe. Może żadne? Przekonajcie się sami! Co jeszcze mi się spodobało to zwracanie się bezpośrednio do czytelnika wciągając go w całą historię. Czujemy się jakbyśmy byli świadkami wydarzeń, bądź sami brali w nich udział.

Teraz najważniejsze - czy polecam „Ostatnie piętro”? I tak i nie. Książka nie sprawiła, że ...

Przychodzę do Was z książką, która ma tak skrajne opinie, że moim zdaniem trzeba samemu przeczytać, aby wyrobić sobie o niej swoje.
Poprzednia książka autorki podobała mi się i o dziwo kibicowałam negatywnemu bohaterowi.
Jak było teraz?

Ellen Saint jest projektantką oświetlenia, która klientów odwiedza w ich domach.
Jednak od lat jest matką pogrążoną w rozpaczy po tragicznej śmierci syna Lucasa.
Auto wpada do wody, a z życiem uchodzi jego kolega Kieran.twierdzi, że niczego nie pamięta, do tego nie miał prawa jazdy i został skazany tylko na dwa lata więzienia.
Ellen owładnięta chęcią zemsty postanawia sama wymierzyć sprawiedliwość, po wyjściu Kierana z więzienia.
Zemstę rozpoczyna w momencie dojrzenia na balkonie wieżowca chłopaka podobnego do Kierana.

Książka zaliczona została do kategorii thriller. Dla mnie to powieść psychologiczna, a z thrillera to może jakaś malutka cząsteczka gdzieś jest wyczuwalna.
Akcja biegnie w swoim tempie, powoli okrywamy kolejne etapy rozważań i działań.
Głównym motywem jednak jest zemsta za coś z przeszłości, ale jest to takie dziwne, niezręczne.Ciężko mi było wgryźć się w fabułę, w to co tam się dzieje. Miałam wrażenie, że to jest takie odrealnione, bez sensowne. Były też ciekawe momenty, zaskakujące rozwiązanie całej historii.
Jednak dla mnie był to średniak, o którym za jakiś czas zapomnę.
Na plusik okladka, która pokazuje jak wysoko można się wznieść, aby potem bezwiednie spadać.

Bardzo ciekawa historia. Oryginalny temat. Co byście zrobili, gdyby pewnego dnia wasze dziecko poznało nowego kolegę, który powoduje, że jest dla waszego dziecka ważniejszy od was? Do tego sprowadza wasze dziecko na samo dno? Oprócz tego powoduje wypadek, w którym wasz syn ginie a on przeżywa? Czy pałalibyście chęcią zemsty? Życie za życie?

Zapewne pałalibyście zemstą tak jak matka Lucasa. Za wszelką cenę chcielibyście pozbyć się tego chłopaka.

Czy można na własną rękę wymierzyć sprawiedliwość?

Matka Lucasa Ellen Saint postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce, po tym, gdy dowiedziała się, że Kieran dostał śmiesznie małą karę. Co to jest 2 lata pozbawienia wolności?

Czy jej się udało pomścić syna? Czy zemsta jest zawsze słodka? Czy Kieran faktycznie zabił Lucasa?

Ellen ma lęk wysokości. Kieran mieszka na ostatnim piętrze w luksusowym apartamencie. Czy nasza główna bohaterka pokona swój lęk i stanie oko w oko z mordercą jej syna?

Bardzo emocjonująca książka. Jeżeli macie dzieci to będziecie stali murem za matką.

Finał mną wstrząsnął. Tego to ja się nie spodziewałam. Brawa dla autorki.

Książka porwie was swoją tematyką. Będziecie chcieli poznać jej zakończenie.

Powieść jest godna polecenia

Zabrakło mi emocji i napięcia

Na ostatnim piętrze apartamentu mieszka ktoś, kogo miała już nigdy nie zobaczyć. Razem z nim wróciły demony przeszłości.

"Ostatnie piętro" to bardziej dramat obyczajowy niż thriller. Czasem takie błędne rozróżnienie tych gatunków mi nie przeszkadza, ale tylko wtedy, gdy mimo tej warstwy rodzinnej, całość trzyma w napięciu. Tutaj tego zabrakło. Szczerze napiszę - zmordowałam tę powieść. Wiało nudą, a fabułę streszcza opis wydawcy. Niby rozumiem - dramat matki, ale to jak została przedstawiona ta postać mnie nie przekonuje. Kobieta żyła w jakimś innym świecie, z klapkami na oczach, oderwana od rzeczywistości.
Sugerując się opiniami, brnęłam w tą opowieść dalej i dalej, czekając na spektakularny koniec, który okazał się trochę oklepany. Nic mnie tu nie zaskoczyło, a całość była tylko poprawna.

Jest to historia, która mnie nie przypadła do gustu, bo brakło mi tu jakichkolwiek emocji. Niestety.