Paragraf 148

Trudno posądzić autora o oryginalność w kreowaniu postaci. Główna bohaterka, mecenas Zuza Lewandowska to Chyłka, żywcem przeniesiona w lata 70-te. Za odtworzenie nastroju i realiów tych lat należy się autorowi duży plus. Plus także za humor, związany zresztą głównie z postacią papugi, najlepszego z bohaterów tej książki. Akcja początkowo wciągająca, z potęgującym się nastrojem zagrożenia, choć jak dla mnie zbyt krwawa. Lecz zakończenie niweczy wszystko. Nieprawdopodobne, słabo uzasadnione, makabryczne. Czytając je, czułam, jak ze mnie uchodzi całe napięcie i zainteresowanie ustępując miejsca rozczarowaniu. Tak jakby autor wychylił kielicha, lub coś zażył i kończył książkę w pijanym widzie, „na odwal się”. Panu Ostrowskiemu już dziękujemy.

Jak dobrze wiecie, rzadko która książkowa bohaterka przypada mi do gustu. Już tak mam, że szybciej identyfikuję się z facetami, albo mam do nich słabość i to załatwia sprawę. Kiedy jednak usłyszałam o Zuzannie Lewandowskiej, niemalże do razu poczułam do niej sympatię, tak na dobrą sprawę jej nie znając. Może w tym przypadku pomogło mi określenie jej jako Chyłki z PRL-u. A że Joannę bardzo lubię to i Zuzannie chciałam dać kredyt zaufania, który w całości spłaciła.
Zuzanna Lewandowska próbuje wyjść z cienia swojego ojca, który był znanym mecenasem. W tym celu podejmuje się obrony Marty Kownackiej podejrzanej o zabójstwo swojego męża i jego sekretarki. Zuzanna prowadząc prywatne śledztwo wraz z prokuratorem Leszkiem Jarzębowskim, odkrywa, że jej klientka jest niewinna. Pozostaje to tylko teraz udowodnić. Jednak nie jest to takie proste, zważywszy na to, że w otoczeniu mecenas Lewandowskiej dochodzi do dziwnych wypadków. Czy uda się odnaleźć prawdziwego sprawcę, zanim niewinna kobieta zostanie skazana na śmierć?
Po lekturze wiem jedno - Zuza została moją ulubioną bohaterką. Niestety Chyłka spada na drugie miejsce. Prawdą jest, że te dwie postaci są do siebie bardzo podobne, ale jednak to co działo się w Paragrafie 148 bardziej mnie przekonało. Możliwe, że Joanna mi się nieco przejadła. Wracając jednak do Zuzy - umiejscowienie akcji również miało znaczenie. Czasy PRL-u, które znam jedynie z opowieści to taki okres, który mnie dość mocno ciekawi i intryguje. To w połąc...

Fajne czytadełko na dwa wieczory. Wciąga i nie nuży. Śledztwo poprowadzone dość sprawnie, bez zbędnych zapychaczy. Główna bohaterka daje się lubić. W innych opiniach czytałem, że to Chyłka z lat 70., ale chyba aż tak chamska i arogancka to nie jest. Zakończenie bardzo krwawe i dość zaskakujące, za co daję plusa. No i kontynuacja wydaje się dość interesująca i na pewno po nią sięgnę. Moim zdaniem malutki minusik za brak klimatu lat 70. Równie dobrze mogło się to wszystko rozgrywać współcześnie i nikt nie zauważyłby różnicy.

Razu pewnego trzech krasnoludów się spotkało…

Zaczyna się jak w bajce, a kończy jak w ponurym horrorze. Seryjny morderca grasuje po Polsce, ćwiartując swoje ofiary.

Kocham książki osadzone w czasach PRL. A tutaj jeszcze Ostrowski dorzucił charyzmatyczną mecenas Zuzę Lewandowską i to jest zestaw idealny.

Sprawa jest bardzo ciekawa i od razu się wciągnęłam. Nie zabrakło jednak również humoru - papuga dołącza do mojej prywatnej listy „topka zwierzaków książkowych” :)

Klimat PRL oddany został wybitnie dobrze. To może być i gratka dla młodszego pokolenia, ale i dla takich jak ja, którzy z łezką w oku wspominają te czasy, mimo zupełnego braku chęci powrotu do nich.

Krótko mówiąc, to był kawał dobrej książki. Ja polecam i na pewno sięgnę po kolejne tomy. Polecam też w formie audiobooka - realizacja na szóstkę z plusem :)

"Paragraf 148" to pierwszy tom serii z papugą, czyli cyklu o Zuzannie Lewandowskiej autorstwa Jacka Ostrowskiego. Od pewnego czasu miałam chęć na zapoznanie się z tą serią, ale wiecznie brakowało mi czasu. Teraz czas się znalazł, więc korzystam i zapoznaję się z przygodami pani prokurator Zuzy w formie audiobooka.

Akcja kryminału rozgrywa się w czasach PRL i można tu i ówdzie ten klimat dostrzec. Autor wplata w opisy puste półki i ustawiony na nich ocet, towary sprzedawane spod lady, kolejki społeczne czy talony na samochody. W takiej właśnie atmosferze obraca się Zuza, prowadząc swoje śledztwo.

Prokurator Zuzanna Lewandowska na prośbę znajomego podejmuje się obrony Marty Kownackiej oskarżonej o zabójstwo męża i jego sekretarki. Chociaż wiele dowodów świadczy na niekorzyść Kownackiej, Zuza odkrywa w toku śledztwa, że kobieta jest niewinna. Prokuratorka usiłuje to udowodnić i znaleźć prawdziwego zabójcę, jednak okazuje się, że nie będzie to takie proste. Zaczynają się dziać wokół niej dziwne rzeczy. Mąż podejrzanej i jego sekretarka nie będą tutaj jedynymi ofiarami. Zdradzę tylko, że trup ściele się gęsto.

Postać Zuzanny otrzymała kilka cech bohaterów znanych mi z innych powieści, ale obecnie naprawdę trudno jest wymyślić cechy charakteru, na które jeszcze nikt nie wpadł. Mamy zatem córkę słynnego ojca, która usiłuje wyjść z jego cienia, uzależnioną od alkoholu i wybuchową, nie przebierającą w słowach i kopcącą E...