Piękno i bestie. Niebezpieczne baśnie

Bardzo ciekawy zbiór bajek opowiedzianych na nowo. Poznajemy zupełnie inne wersje Kopciuszka, Roszpunki czy Piotrusia Pana.

Niektóre mówią o akceptowaniu siebie, inne o walce przeciwko rasizmowi, uprzedzeniom czy nietolerancji.

Mnie najbardziej podobała się historia o Jasiu i Małgosi, gdzie dostajemy zupełnie inny pogląd na wiedźmę z ciasteczkowej chatki.

Sinobrody, chociaż tej bajki wcześniej nie znałam. Też zdobył moją uwagę.

Piotruś Pan, którego osobiście niezbyt lubię. Nigdy mi się nie podobała Nibylandia, ani jej Zagubieni Chłopcy. Niemniej tu... oj to było piękne i też sprawiło że się popłakałam.

Rówież Titelitury może już nie w czołówce, ale wyżej niż inne historie, gdzie główna bohaterka uczyła się czym jest miłość.

Najmniej podobała mi się historia o Małej Syrence oraz o Roszpunce. Jakoś nie przemówiły do mnie.

Uwielbiam wariacje znanych nam wszystkim opowieści, zwłaszcza gdy są podane w poważniejszym wydaniu, dlatego kiedy usłyszałam o nadchodzącym "Piękno i Bestie", czekałam niecierpliwie! Klasyczne i mroczne bajki i baśnie opowiedziane na nowo, często z twistem, odświeżone na nasze czasy. I w gruncie rzeczy bawiłam się dobrze, ale przyznać muszę, liczyłam na coś... więcej. Ale po kolei!

Przygoda z "Piękno i Bestie" Somana Chainani to taka sinusoida; większość opowiadań jest średnich, część słabych, część bardzo dobrych. Najbardziej spodobała mi się jego wersja "Małej syrenki" - była świetnie napisana i sprytna, na tej baśni bawiłam się najlepiej, choć kilka innych było poziomem zbliżonych i myślę będę do nich wracać. Nieco zawiodłam się za to na opowieści "Czerwonego Kapturka" i "Królewny Śnieżki", na które chyba najbardziej liczyłam, a część innych zaczynała się świetnie i... pod koniec gdzieś traciła. Część, jak np. "Titelitury", była tak bliska oryginałom, że w gruncie rzeczy ciężko je nawet nazwać retellingami.
Ogólnie jednak przez opowiadania się płynie – czyta się je lekko, szybko i przyjemnie. Jedyną rzeczą, która momentami wytrącała mnie z czytania była subtelność, czy raczej jej brak. Wieloma uwspółcześnieniami dla tych baśni było zawarcie w nich różnorodności; orientacji, kultury i innych. I tak jak w części opowiadań jest to zrobione naprawdę fajnie, jak np. w "Jasiu i Małgosi", tak w wielu delikatnie jak cegłą w mordę. Momentami autor trochę przesadz...

⭐RECENZJA⭐

"Piękno i bestie" to zbiór krótkich baśni, które zapewne pamiętacie z dzieciństwa. Mamy tutaj:
❤️ Czerwony kapturek,
🤍 Królewna Śnieżka,
💗 Śpiąca królewna,
💛 Roszpunka,
💚 Jaś i magiczna fasola,
💙 Jaś i Małgosia,
💜 Piękna i Bestia,
🖤 Sinobrody,
💗 Kopciuszek,
❤️ Mała syrenka,
🤎 Titelitury,
💚 Piotruś Pan.
Jednak te nie są takie, jak tamte. Te mają głębie, mroczność i drugie dno. Pisarz @somanc w świetny sposób wplótł wiele przesłań dla nas na ten ciężki czas, po prostu na teraz. Dla mnie one były czymś więcej, niż tylko zwykłymi, przerobionymi baśniami - miały głębie, ale taką dobitną głębie. Bohaterowie nie mają takich charakterów, jak w tych cukierkowych baśniach dla dzieci, mają swoją mroczność, swoją niezależność, no są po prostu inne. Podobają mi się w takiej odsłonie i powiem Wam, że polubiłam każdą postać! Każdy bohater jest wyraźnie wykreowany, charakterny i taki oryginalny. Emocji w tej lekturze jest pełno! Każda baśń wlewa w nasze serce coś innego, coś nietuzinkowego, coś mrocznego 😈 Autor ma ciekawe pióro i styl oraz język, który jest lekki. To było moje pierwsze spotkanie z pisarzem, jednak myślę, że nie ostatnie 😉Czy polecam ów książkę? Jak najbardziej! Było to coś innego - coś, co może się Wam spodobać!
🖤
Współpraca z @wydawnictwojaguar 💚
🖤

Jakie są wasze ulubione baśnie?

Tym razem wydawnictwo Jaguar serwuje nam wycieczkę do krainy baśni, ale nie takich zwykłych, tylko dużo bardziej mrocznych!

W „Pięknie i bestiach” możemy ruszyć śladami Kopciuszka, czy Roszpunki i zobaczyć jak w alternatywnej rzeczywistości mogły wyglądać ich przygody.

To wszystko okraszone jest fantastycznymi i mrocznymi ilustracjami. Dla mnie, czyli fanki wszelakich wyjątkowych wydań była to zdecydowana zaleta.

O samych baśniach nie będę rozpisywać się zbyt dużo, bo uważam, że mogłabym w ten sposób popsuć wam zabawę. Dlatego też jeżeli lubicie klimaty mroczne, ale jednocześnie baśniowe koniecznie musicie się w tę książkę zaopatrzyć.

Bo treść, tak jak już wspomniałam wcześniej, jest mroczna i fascynująca, a oprawa graficzna sprawia, że każde jedno słowo wciąga jeszcze bardziej.

Bardzo się cieszę, że „Piękno i bestie” trafiło do mojej biblioteczki, bo zdecydowanie jest tego warte i jednocześnie z czystym sercem będę mogła pokazywać je moim znajomym.

Co najważniejsze polecam je wam! Bo myślę, że jest to coś przy czym zdecydowanie należy się zatrzymać!

Czekałam na tą pozycję z ogromną ciekawością. I szczerze, nie spodziewałam się tego, co znalazłam na kartach książki...

Przedstawione baśnie są drastyczne i piękne. Przerażające i pouczające. Wywołują gęsia skórkę i drżenie serca. Strach i łzy. Walka i nadzieja.

To było tak dobre! Naprawdę takich bajek się nie spodziewałam. Moje ulubione to zdecydowanie Piotruś Pan - wylałam potok łez, serce nadal mnie boli, Sinobrody- nie znam "oryginału", ale przedstawiona historia mnie przeraziła ale i zachwyciła. Mimo brutalności skradły moje serce i czytałam je kilka razy.

Czegoś więcej zabrakło mi w Małej Syrence - sprawdzałam, czy mam wszystkie strony, oraz w Śpiącej Królewnie - nie rozumiem tej historii.

Zaskoczeniem była dla mnie ciemnoskóra Śnieżka czy właśnie w Śpiącej Królewnie śpiący królewicz.

Fajną bohaterką i mądrą była Roszpunka, która nie dała się nabrać na słodkie słówka i zamknięcie w kolejnej wieży.

Polecam każdemu takie świeże, chociaż momentami krwawe spojrzenie na bajki i ich przesłanie.

Wrócę do nich jeszcze nie raz.

Spodziewałam się czegoś zupełnie innego niż otrzymałam.
Na okładce mamy informację:niebezpieczne baśnie. Wyobrażałam sobie, że otrzymamy coś mrocznego, niebezpiecznego, budzącego strach i niepokój. Niestety nic z tych rzeczy. Były to po prostu inne wersje znanym znam baśni. Nie było tam nic przerażającego. Czasami złym charakterem okazywał się ktoś inny niż w pierwowzorze, czasem inaczej rozwinął się wątek lub wręcz opowieść była o czymś zupełnie innym niż moglibyśmy podejrzewać.
Sama książka nie jest źle napisana, ale niestety wynudziłam się przy niej. Tylko trzy baśnie faktycznie wzbudziły moje zainteresowanie.

Autora znam z cudownej serii „Akademia dobra i zła” która według mnie jest ponad czasowa, ale o niej to przy innej okazji. Autor tym raz napisał książkę dla młodszych, ale i dla starszych osób, które przeżyją szok (w pozytywnym tego słowa znaczeniu) Na początku przeczytałam sama, bo nie wiedziałam, czy mogę przedstawić swojej córce, ale spokojnie i bez obaw mogę polecić, lecz zdaje sobie sprawę, że różni są rodzice i różne mają poglądy więc niech sami zdecydują.

W tej pozycji spotkasz takie baki jak:

Mała syrena
Titelitury
Piotruś Pan

Śpiąca królewna
Roszpunka
Jaś i magiczna fasola
Jaś i Małgosia
Czerwony Kapturek
Królewna Śnieżka
Piękna i Bestia
Sinobrody
Kopciuszek

Myślisz, że już przeczytałeś wszystkie wersje tych bajek? Myślisz, że już nic nie da się wymyślić? Otóż pozwól, że zaproszę ciebie do świata, w którym jest dyskryminacja, zło, walka, niezrozumienie itd. Bajki, które w końcu nie zawsze muszą kończyć się happy endem, ponieważ tak jak w życiu nie zawsze jest różowo i to jest naprawdę mega plusem dla tych bajek. Opowiedziane totalnie na nowo i nie zawsze zgodnie z przyjętym harmonogramem, przypuszczeniem, za co każdy z was na pewno to doceni.

Moja córka, która ma 9 lat sama powiedziała, że takie bajki można czytać całe życie, bo są nie tylko dla małych dzieci, ale i dla dorosłych i tu ma racje, ale od siebie dodam też, że bez względu na to w jakim momen...

Opowieści, które potępiają rasizm, nie przejmują się heteronormatywnością i ukazują piękno jako przekleństwo. Które przepełnione są pragnieniem wolności, nie miłość lub miłość, nie bogactwa. Bohaterki potrafią uratować się same i nie czekają na wybawiciela, a złe postępowanie czeka kara okrutna i może nawet krwawa. Dorośli dopuszczają się względem dzieci przemocy psychicznej oraz fizycznej, a piękny chłopiec nigdzie nie może się czuć bezpieczny, szczególnie tam, gdzie czekają na niego starsi mężczyźni. Opowieści te bazują na tym, co dobrze nam znane, ale wywracają oryginalne Baśnie do góry nogami.

Soman Chainani już kilka lat temu znalazł moje uznanie dzięki swoim niestandardowym pomysłom (za zasługą serii „Akademia Dobra i Zła"), więc wiedziałam, że mnie pod tym względem nie zawiedzie. Podoba mi się siła jego bohaterów, niestandardowe ujęcie znanych nam problemów i mrok, który oblepia całość. Jego pióro jest lekkie, a w stworzonych przez niego tekstach są jakieś drobne współczesne naleciałości, które są niczym niedopracowania, choć nie potknięcia. Sprawiają wrażenie celowych, ale niepotrzebnych i wręcz przeze mnie niechcianych, ale to tak właściwie jedyne, co tekstom tym mogę zarzucić. Czyta się je przyjemnie i nie mogę pozbyć się myśli odnośnie tego, kim moglibyśmy być, gdybyśmy dorastali wśród takich wersji baśni. Gdybyśmy od małego nie mieli wpajane, że księżniczka ma zostać uratowana przez księcia, a piękno oznacza szczęśliwe zakończenie. Teksty Chainani te...