Poszlaka

„(…) tęsknota i wyrzuty sumienia idą w ślad za człowiekiem, niezależnie od tego, jak daleko będzie próbował przed nimi uciec”.


Kończę ten rok wyjątkową książką. Finałowy tom trylogii „Kamieniec” trzyma wysoki poziom, spina wszystkie wątki i dostarcza wielu emocji.

A zaczęło się od „Sygnatury”, gdzie Autorka zaskoczyła wszystkich swoją kryminalną odsłoną. Poczęstowała czytelnika ciekawą intrygą i nietuzinkowymi portretami psychologicznymi bohaterów. Sprytnie dawkując emocje, niewinnie zaszczepiała ciekawość i zaintrygowała fabułą, po czym z rozmysłem wyprowadziła w stan niepokoju i sprawiała, że poznanie autorskiej prawdy każdego z bohaterów stało się priorytetem.

Potem przyszedł czas na „Toksynę”, gdzie rozpędzona akcja pędziła jak szalona nie pozwalając ciekawości na zbyt długie przerwy w czytaniu. Było mrocznie, tajemniczo, nieprzewidywalnie. Autorskie rozmyślne dawkowanie emocji i przemycanie w fabule ważnych prawd, dotykanie naprawdę trudnych tematów – słało się znakiem rozpoznawczym Autorki. To, że na końcu z premedytacją porzuciła Ona czytelnika z potokiem myśli i ogromnym apetytem na ciąg dalszy.. no cóż, trzeba było Jej jakoś wybaczyć, bo.. w końcu przyszła pora na „Poszlakę”.

Wracamy zatem do Kamieńca, z pozoru spokojnego, małego miasta na południu kraju, które kryje wiele tajemnic.. I tak, znów ktoś poczuje wyjątkowo uzależniający smak zabijania, ktoś inny zostanie okradziony z paru złudzeń, z kogoś zadrwi rzeczywistość,...

Wróciłam do Kamieńca, do trzeciego a zarazem ostatniego tomu zamykającego tę serię. Trudno jest mi się rozstać z bohaterami, szczególnie, że autorka postarała się żeby były wyraziste i nie było łatwo o nich zapomnieć.

Rozalia próbuje stanąć na nogi po śmierci matki, jej zdaniem policja nie za bardzo angażuje się w śledztwo, więc stara się badać wszelkie poszlaki na własną rękę. Jest jej przykro, iż jej własna przyjaciółka Dominika nie zadzwoniła do niej, nie pojawiła się na pogrzebie, tylko Miłosz wie co dzieje się z jego siostrą, ale nie może nic powiedzieć, jeśli chce zobaczyć Dominikę żywą. Do tego na przystanku spacerowiczka znajduje zwłoki kobiety, łudząco podobnej do matki Rozalii, atmosfera zaczyna gęstnieć, a nad Kamieniec znowu nadciągają czarne chmury.

Tą częścią byłam zaskoczona bardziej niż dwoma poprzednimi, nie mogę spojlerować, więc nie zdradzę który z bohaterów tak mnie zaskoczył, był to ten, którego nawet bym nie podejrzewała. Sylwia robiła mi niezły mętlik w głowie, to było tak dobre i trzymające w napięciu, że nie chciałam żeby się kończyło. W poprzednich częściach było więcej morderstw, w trzeciej części jest więcej wątków psychologicznych co dodaje większego smaczku, mogłam jeszcze bliżej poznać bohaterów, mimo iż wydaje się, że w trzeciej części powinnam się już ich dobrze znać. Zaskoczenie wbija w fotel i jest idealnym zwieńczeniem całej serii.

Jeśli macie ochotę na przygodę w Kamieńcu a polecam bo naprawdę warto, zacznij...

Dziś przychodzę do Was z opinią o najnowszej książce mojej ulubionej autorki. @sylwia.bies.autorka jest mistrzynią w gatunku thriller / kryminał. Jeśli jeszcze ktoś nie zna twórczości Sylwii to najwyższa pora to ZMIENIĆ. Zapewne uzależnicie się od jej książek tak jak i ja 😈

"Poszlaka" to finałowy tom trylogii z serii Kamieniec. Na komendzie w Kamieńcu zrobiło się bardzo gorąco. Przy nowo powstającym osiedlu odnaleziono zwłoki kobiety. Pewne pozostawione znaki wskakują na to, że policjanci mogą znać osobę która to zrobiła.
Miłosz Szarkiewicz nie może w pełni skupić się na tym śledztwie ponieważ prywatnie zajmuje się odnalezieniem siostry.
Rozalia nie może pogodzić się ze śmiercią matki, w trakcie porządków znajduje pudełko, którego zawartość jest bardzo zaskakująca. Jakie tajemnice skrywała Agata Różycka? Czy Dominika się odnajdzie? Na wszystkie pytania znajdą się ODPOWIEDZI...

Ze względu na to, że jest to 3 część ważne abyście czytali te serię od początku, ponieważ bardzo są ze sobą powiązane.
#poszlaka to bardziej thriller psychologiczny, ale posiada też bardzo dobry wątek kryminalny. Standardowo Sylwia skupia się na swoich bohaterach, którzy nie mają lekko i cały czas mają pod górkę. Sylwia stopniowo dawkowała nam wszelkie informacje. Dzięki czemu budowała napięcie i zainteresowanie.
Chciałam ją przeczytać jak najszybciej aby poznać odpowiedzi na wszystkie rodzące się pytania. I poznać jej zakończenie. Finał był zaskakujący!

...

''Poszlaka'' to finał trylogii o wydarzeniach, które miały miejsce w Kamieńcu, małym miasteczku, gdzie zło na dobre zagościło wśród jego mieszkańców.

Wyczekiwałam tego tomu niczym kuriera z nowymi książkami, a wiecie, jaki to rodzaj zniecierpliwienia, prawda? 😅 lekturę pochłonęłam w kilka godzin, chcąc jak najszybciej poznać zakończenie.

Ta część jest zdecydowanie inna od poprzednich, co prawda mamy zagadkowe zabójstwo (ktoś próbuje naśladować Artystę), ale akcja nie pędzi na łeb na szyję, a śledztwo nie jest aż tak zawiłe. Najwięcej emocji wzbudza w tej części psychika bohaterów.

O rany, co tam się wydarzyło!
Autorka po raz kolejny udowadnia, jak wspaniale potrafi budować portrety psychologiczne postaci. Pokazuje, jak zasiane niczym ziarno, zło zaczyna zbierać swoje plony. Wydarzenia, które miały miejsce w przeszłości, zostawiają po sobie trwały ślad, zmuszając i pchając bohaterów do czynów, których sami po sobie by się nie spodziewali. Postawieni ''pod murem'' decydują się na kroki, które już na zawsze zmienią ich życie.

Przez całą lekturę towarzyszyło mi napięcie, oraz niepokój, zastanawiałam się, jak to się wszystko skończy, nie przewidziałam jednak takiego finału. Czułam się tak, jakby przejechał po mnie pociąg.

Pani Sylwio, gratuluję tak dobrze spiętej całej serii. Nie ma naciąganego zakończenia w stylu ''i żyli długo i szczęśliwie'', nie, koniec, chociaż bolesny był do bólu prawdziwy. Dzięki czemu zostaje w czytelni...