Ludzie niczyi

Rewelacyjny thiller. Wciągający i niepokojący. Momentami przewidywalny, ale odsłuchałam z zaangażowaniem. Napisany prostym językiem.
Pierwsza powieść Autorki. Z pewnością wrócę jeszcze do Niej.

" Ciekawość to pierwszy stopień do piekła"

To zdanie zostało umieszczone na okładce książki. Gdyby główni bohaterowie w to uwierzyli i dostosowali do tej przestrogi, może ich życie potoczyłoby się inaczej. Oczywiście, nie ma pewności, że byliby szczęśliwi ale niektóre tajemnice lepiej aby nigdy nie zostały ujawnione.

Ta książka to thriller psychologiczny który zaczyna się już w pierwszym rozdziale. Aneta Bogusz ucieka z Warszawy do małego miasteczka gdzie zatrudniła się do opieki nad czteroletnią Anastazją. Wyjeżdżając ma nadzieję że przeszłość jej nie dogoni. Niestety zamiast psychicznego odpoczynku, zaraz po przyjeździe stwierdza że każdy z członków rodziny skrywa jakiś sekret.

Autorka, w swojej powieści, znakomicie oddała klimat jaki powinien toważyszyć dobremu thrillerrowi. Mroczna, duszona atmosfera i ten dreszczyk emocji który towarzyszy podczas czytania, oraz tajemnice które czają się na każdej stronie książki.

Cenię autorów, którzy nie ograniczają się do jednego gatunku literackiego, zwłaszcza gdy przeskakują płynnie między moimi ulubionymi. Zwykle wtedy jednak w jednym idzie im lepiej, choć nie zawsze jest to ten, w którym zaczynali. W przypadku Sylwii Bies nie jestem w stanie stwierdzić, czy lepiej sprawdza się w kryminałach niż w thrillerach psychologicznych.
"Ludzie niczyi" to powieść, która niezwykle wpływa na emocje. Po "Toksynie" byłam pewna, że autorka potrafi doskonale ubogacać fabułę wątkami związanymi z wnętrzem bohaterów, spodziewałam się więc, że przede wszystkim na tym opierają się jej thrillery, a tym samym są bardziej statyczne. Pomyliłam się i to znacznie.
W tej książce działo się tyle, że trudno było właściwie myśleć nad jakimiś teoriami, bo ciągle pojawiały się kolejne mniej lub bardziej szokujące fakty obarczone naprawdę ogromnym ładunkiem emocjonalnym. Mój stopień zaintrygowania tylko wzrastał, niczego nie byłam w stanie się domyślić i bardzo przeżywałam to, co się działo.
Podobała mi się narracja podzielona na praktycznie wszystkich bohaterów, choć oczywiście postać Anety wyróżniała się jako ta główna. Mimo że emocje im towarzyszące mi się udzielały, to zupełnie nie potrafiłam wykrzesać w sobie sympatii do żadnej z nich. Biorąc pod uwagę to, co każde z nich ma na sumieniu, nie jest to raczej szczególnie dziwne.
Wątków było w tej powieści naprawdę sporo, niektóre były zupełnie niespodziewane, ale na zakończenie wszystkie zostały wyjaśnione....

Kłamstwa, tajemnice, niedopowiedzenia... Tylko nieliczni są czyści jak kropla wody.

Kto jest dobry a kto zły? Kto przetrwa, a kto pójdzie na dno wraz z ciążącymi sekretami i grzechami?

"Ludzie niczyi" to doskonały thriller psychologiczny. Pełen mroku i niedopowiedzeń. Autorka stworzyła w książce świat bardzo rzeczywisty. Bohaterowie, mający wady i walczący z demonami przeszłości, utwierdzają Czytelnika w przekonaniu, że taka historia mogłaby wydarzyć się w sąsiedztwie. Sylwia Bies wodzi Czytelnika i bawi się jego emocjami i wyobraźnią, dzięki czemu czytając, można poznać wszystkie blaski i cienie tej historii.

Autorka poruszyła w książce wiele tematów, które często są zrzucane na dalszy plan lub wręcz przemilczane. Temat porwań i zaginięć, toksycznej miłości i trudnych związków, władzy nad słabszym, różnego rodzaju lęków i traum.

Zakończenie książki zaskakuje, pozostawiając Czytelnika sam na sam z milionem pytań i wciąż buzującymi w żyłach emocjami.

"Ludzie niczyi" to książka, której nie można odłożyć, aż nie przeczyta się ostatniego zdania. Mroczna, pełna tajemnic, z idealnie dopasowanym tempem akcji. Odkrywane kolejne rodzinnych tajemnice sprawiają, że Czytelnik co rusz zmienia swoje nastawienie do bohaterów i z zapartym tchem przewraca strony.
Gorąco polecam nie tylko miłośnikom historii trzymającym w napięciu do samego końca!

Nie wiem czy się ze mną zgodzicie, ale uważam, że na upały nie ma nic lepszego od mrożącego krew w żyłach thrillera. Dlatego dziś, kiedy żar leje się z nieba, przychodzę do Was z recenzją najnowszej książki Sylwii Bies „Ludzie niczyi”.

Tym razem Sylwia zabiera nas z zatłoczonej Warszawy do niewielkiego, sennego miasteczka, gdzie zamieszkała trójka bohaterów jej powieści.
Nadia, Michał i Aneta, co łączy ich poza wspólnym adresem? Z pewnością są to tajemnice. Sekrety i kłamstwa, którymi domownicy karmią się każdego dnia, podsycają jedynie niepokój i zaburzając, już i tak mocno nadwątlone, relacje. Każdy z mieszkańców tego domu, ma swoją mroczną przeszłość, którą chroni i dla której jest w stanie posunąć się nawet do morderstwa. Nadia i Michał są małżeństwem wychowującym dwójkę dzieci, Anastazję i Wiktora. Choć „wychowanie' jest tu słowem nie do końca adekwatnym do tego co faktycznie dzieje się w ich rodzinie. O ile kilkuletnia Nastka, otoczona jest miłości matki, to gburowaty Wiktor, odizolowany od reszty rodziny, jest pod ciągłą i wyłączną kontrolą ojca. Rodzina państwa Nowaków, choć, na pierwszy rzut oka, może uchodzić za kochającą się, to przy bliższym poznaniu nie da się już ukryć, że na pewno nie połączyło ich wielkie uczucie. Kiedy w domu Nadii i Michała pojawia się opiekunka dziewczynki, Aneta, między ich trójką ciągle dochodzi do przepychanek, konfliktów, atmosfera z dnia na dzień staje się coraz gęstsza i bardziej mroczna. Czytelnik przez cały czas to...

"Ciekawość to pierwszy stopień do piekła, więc ci bardziej dociekliwi prędzej czy później orientują się, że igrają z samym diabłem."

Aneta opuszczając Warszawę ma określony jasno cel: rozpocząć nowy rozdział w życiu nie oglądając się za siebie. Miejsce w którym planuje się zaszyć jest oddalone od stolicy o wiele kilometrów, ale przed wyrzutami sumienia i konsekwencjami nie można uciec. Dom rodziny Nowaków wydaje się idealnym miejscem, by odetchnąć od problemów i spróbować uporać się z przeszłością. Opieka nad czteroletnią dziewczynką w charakterze niani to wymarzona praca dająca ukojenie. Jednak w nowe otoczenie nie pozwala wrócić do równowagi. Przeciwnie z każdego zakamarka wydobywa się napięcie uszyte z mrocznych sekretów i brudnych kłamstw. Przykładny obraz rodziny, z każdym dniem zaciera się ukazując prawdę.
"Odkrywanie tajemnic potrafi być o wiele bardziej niebezpieczne niż stanie na ich straży."

To już drugi raz gdy styl pisania autorki sprawił, że na kilka godzin oderwałam myśli od rzeczywistości. Z zapartym tchem obserwowałam jak wielki wpływ na życie mają błędne decyzje i ich konsekwencje.
Narracja pierwszoosobowa prowadzona z punktu widzenia trójki głównych bohaterów pozwala bliżej poznać motywy i działania. Ale nie potrafię zrozumieć postępowania Anety, jej "brudna tajemnica" z przeszłości zszokowała mnie i brzydziła tak, że nie dam rady ogarnąć takiej naiwności i głupoty.
Sylwia Bies udowadnia, że w mistrzow...

Hej moliki!

W lipcu przeczytałam 2 książki @sylwia.bies.autorka "Kobietę w kapeluszu" i najnowszą "Ludzie niczyi", która miała swoją premierę 4 czerwca od @wydawnictwo_vectra

Jesteście ciekawi czy mi się podobała? 😈 Tylko pamiętajcie "Ciekawość to pierwszy stopień do piekła" 😜

Nasza główna bohaterka Aneta, z Warszawy przeprowadza się do małego miasteczka, gdzie będzie nianią. Małżeństwo u których będzie pracować stwarzają pozory idealnego małżeństwa, w którym kryje się pełno tajemnic. Gdy wyjdą one na jaw, mogą mieć niekorzystny wpływ na to co będzie działo się w tym domu. Jesteście na to gotowi?

Sylwia poraz kolejny udowodniła, że świetnie sobie radzi z thrillerami psychologicznymi. Historia cały czas utrzymywana jest w mrocznyn klimacie, na dodatek stopniowo budowane jest napięcie, nie ma tu zbędnych opisów, tylko akcja, która toczy się dość szybko.
Mamy tu świetnie wykreowane postacie, dzięki czemu lepiej możemy je poznać. Poznajemy Anetę, która chce uciec od przeszłości i zacząć wszystko od nowa w nowym miejscu, małżeństwo dla wszystkich z zewnątrz idealne, z córką i nastolatkiem Wiktorem, który praktycznie cały czas siedzi w swoim pokoju i tylko ojciec może się nim zajmować (ta postać bardzo mnie ciekawiła, gdyż była opisywana w sposób bardzo tajemniczy).
Sylwia tak mi namieszała, że ci chwilę zmieniałam swoje typy 😂
Zakończenie zaskakuje i wbija fotel 🔥🔥

Gratuluję kolejnej świetnej książki 👏👏 i czekam na kole...

„Nie istnieją miejsca całkiem wolne od lęku, mroku i cierpienia. Nawet jeśli tak wyglądają na pierwszy rzut oka”.

To miał być nowy rozdział w jej życiu. Spontaniczna decyzja Anety, na pozór zwykłej, przeciętnej kobiety przed czterdziestką, bezdzietnej rozwódki nie mającej nic do stracenia, ani też nic do zyskania.

Spakowała więc bagaż podręczny bolesnych doświadczeń, rozczarowań i lęków i opuściła miasto, które już trochę nawet pokochała. Przeszłość zbudowana z zawiedzionych oczekiwań i strachu była jej największym wrogiem, i choć z tlącą się w jej sercu wątłym płomieniem nadzieją patrzyła w przyszłość – nie mała wygórowanych oczekiwań wobec swojej przyszłości.

Małe miasteczko, stary dom na uboczu, piękna, bogata, kochająca się rodzina z małym dzieckiem, którym Aneta miała się opiekować – wszystko to zdawało się tworzyć idealny obraz jej nowej „szarej” codzienności. Kobieta szybko jednak zaczęła dostrzegać na tym nieskazitelnym obrazie pewne rysy, zgrubienia i prześwity.. Okazało się, że w tym domu skrzypią nie tylko stare schody, tu chwieją się liche fundamenty. Życie tej rodziny to niebezpieczna gra, której zasady są dość osobliwe..

„Ludzie niczyi” to nieoczywisty i niezwykle emocjonalny thriller psychologiczny z drugim dnem. Świetnie skrojona, klimatyczna opowieść o ludzkich sekretach, pragnieniach, problemach, o mroku, który może pochłonąć bez reszty. O ludziach niczyich, zaginionych, zatraconych, bez korz...

,,Ludzie niczyi" Sylwia Bies
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10⭐
78/2021
·
Przeprowadzka z Warszawy do sennego miasteczka i zatrudnienie w roli niani jawią się Anecie jako doskonała szansa na ucieczkę przed konsekwencjami błędów przeszłości. Dość ekscentryczni gospodarze skrywają wiele sekretów. Stwarzając pozory idealnego życia, każde z małżonków prowadzi własną grę. Obecność opiekunki w domu Nowaków burzy wypracowane wcześniej reguły. Z każdym dniem atmosfera staje się coraz bardziej duszna, a mnożące się tajemnice doprowadzają do dramatu. W tym domu granica między prawdą a złudzeniem jest wyjątkowo cienka. Czy odważysz się przestąpić jego próg?
·
Kolejna książka z mojego ulubionego gatunku, do której mam mieszane uczucia, więc jak zwykle podzielę książkę na plusy i minusy. Jako pierwszy i dla mnie najważniejszy plus to styl pisania autorki, który jest genialny, przez tę książkę się płynie, a kiedy docieramy do końca, to chcemy, jeszcze i jeszcze. Dawno tak dobrze nie czytało mi się książki, jak tej pełnej tajemnic historii. Kolejnym plusem jest narracja, która zrobiła ogromną robotę i stałe napięcie, które rośnie z każdą przeczytaną kartką. I ostatni dość ważny plus to bohaterowie, którzy również byli bardzo ciekawymi osobami i tutaj autorka pokazuje, że każde z bohaterów może być ciekawe, a czego zazwyczaj brakuje mi w innych książkach. Minusem było dla mnie zakończenie. Chodź, była jedna rzecz, której się nie spodziewałam to reszta była dla mnie zbyt przewidywalna....

Książka „Ludzie niczyi” to moje drugie spotkanie z twórczością Sylwii Bies. Pani Sylwia napisała jeszcze kilka książek więc na pewno nie było to ostatnie spotkanie. Ta książka miała w sobie coś takiego, że od samego początku aż do ostatniej strony czułam się jak zahipnotyzowana.

Całą historię poznajemy z punktu widzenia głównie trzech osób: Anety, Michała oraz Nadii. Aneta ucieka z Warszawy przed błędami z przeszłości. Zmuszona jest porzucić swoją ukochaną pracę w przedszkolu. Postanawia przenieść się do sennego miasteczka, gdzie zatrudnia się u rodziny Nowaków jako opiekunka ich córki. Na miejscu okazuje się, że w tym domu mieszka także i nastoletni Wiktor, starszy syn Michała. Kim jest nastolatek i dlaczego Aneta ma trzymać się od niego z daleka? Jakie jeszcze sekrety skrywa ta rodzina? Czy mieszanka dwóch kobiet i faceta pod jednym dachem może nie wybuchnąć? A przede wszystkim kim są tytułowi „Ludzie niczyi”? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziecie podczas lektury. Tylko ostrzegam, jak już sięgnięciem po tę książkę to się od niej nie oberwiecie - ta historia przyciąga jak magnes.

Od dawna miałam ochotę sięgnąć po któraś z książek Sylwii Bies, idealna okazja nadarzyła się kiedy otrzymałam książkę od wydawnictwa Vectra.

Aneta popełniła w swoim życiu błąd, przed którym teraz ucieka. Praca u Kowalów wydaje się idealnym miejscem, żeby zacząć od nowa. Wchodząc do ich na pozór idealnego domu, nawet nie zdaje sobie sprawy że weszła wprost do piekła.

Czy ta książka jest dobra? Nie, jest genialna. Ciężko ją odłożyć. Nie jest to powieść z szybką akcją, wszystko dzieje się powoli, może stąd te emocje i dobrze zbudowane napięcie. Idealnie wykreowane postacie, każda z nich skrywa w sobie tajemnicę, które chroni jak najcenniejszy skarb. Niektóre z nich mogą przynieść tylko wstyd, inne zniszczyć życie. Całą historia opisana jest z perspektywy trzech osób, Anety i jej pracodawców czyli Michała i Nadii, dzięki temu możemy można się dowiedzieć co nimi kieruje.

Nie chcę za dużo zdradzać, polecam po prostu przeczytać. Mnie zakończenie rozwaliło na łopatki. Sylwia Bies jesteś mistrzynią budowania napięcia i to bez dramatycznych scen.

Aneta opuściła Warszawę i przeniosła się do sennego miasteczka, by zostać nianią dla małej Anastazji. Idealna rodzina, idealny dom, idealne miejsce pracy. Czy jednak na pewno?

Sylwia Bies potrafi mnie porwać. Nie mogę jeszcze rozgryźć autorki, bo naprawdę przewidzenie zakończenia idzie mi opornie. No dobra, wcale mi nie idzie. Po drodze za to czytam spięta jak nie wiem co i chcę jak najszybciej przerzucać strony, żeby wiedzieć co tam się wydarzy.

To był świetny thriller! Niepokojący, pełen rodzinnych sekretów i niewiadomych. Krótkie rozdziały sprawiły, że „to jeszcze rozdział” skończyłam o trzeciej w nocy. No cóż, nie mogłam się oderwać!

Pomysł na fabułę świetny, a do tego autorka przemyca tematy, które powinny nas zatrzymać na moment i porządnie się zastanowić nawet nad swoimi działaniami. Podoba mi się taki zabieg.

Zakończenie takie, że ja mam nadzieję na jakiś ciąg dalszy. Czytajcie, bo to kawał świetnego thrillera!