Poza nawiasem

Marzena Hryniszak to autorka, której nie znałam, ale że ostatnio staram się czytać jak najwięcej książek polskich twórców, dlatego sięgnęłam po "Poza nawiasem". Tytuł również jest intrygujący i przyznam po lekturze, że dokonałam naprawdę dobrego wyboru.
Chociaż nie jest to lekka i łatwa książka, na dodatek dość spora "cegiełka" (512 stron), to czyta się szybko i bardzo trudno oderwać się od fabuły...

Wielowątkowa fabuła zaskakuje czytelnika wywołując wiele sprzecznych ze sobą emocji. Historia ta daje wiele do myślenia, zmusza do refleksji nasuwając jednocześnie wiele pytań. Pokazuje nam do czego może doprowadzić zaborcza wręcz miłość, kontrola a także kłamstwa i niedomówienia, jak łatwo można zmarnować życie nie tylko sobie, ale przede wszystkim najbliższym... oraz, że czasem warto dać drugą a nawet kolejną szansę sobie, ale także innym.

Żaneta ma wszystko. Pieniądze, dobrą pracę, pozycję można by powiedzieć życie jak w bajce. Jednak życie kobiety to jedna złota klatka. Wymagania rodziców są wygórowane, nie ma w nich oparcia ani zrozumienia. Jedynym jej przyjacielem jest kieliszek, który wysłucha a jego zbawienne moce pocieszają.
Przez alkohol dziewczyna spada na samo dno, ląduje na ulicy bez pieniędzy, dokumentów, a oprócz alkoholu jej przyjacielem zostaje bezpański pies.

"Nikt nawet by jej nie zauważył. Jest niewidzialna. Ludzie mijają ją na ulicy jak powietrze, a jeśli czasem ktoś przez przypadek na nią spojrzy, szybko odwraca wzrok."

Czy dziewczynie uda się odbić od dna?
Czy poznana kobieta, zdoła się jej pomóc?

"Poza Nawiasem" to książka która pokazuje jak łatwo jest spaść na dno, i jak ciężko jest się od niego odbić. Autorka w swojej książce zawiera bardzo trudne tematy takie jak alkoholizm, bezdomność, depresja i rodzinne problemy od których czasem to wszystko się zaczyna.
Historia Żanety jest naprawdę przykra, przygnębiająca, czasem przytłaczająca dająca do myślenia. Pokazująca jak czasem, potrzebna jest pomocy drugiej osoby, abyśmy mogli stanąć na nogi.
Nie jest to łatwa książka i na pewno nie do przeczytania na raz. Nie tylko dlatego że ma ponad 500 stron, ale dlatego że chwilami łzy nie pozwalały mi czytać dalej.
Cała fabuła jest skonstruowana tak jakbyśmy brali udział w tej historii, towarzyszyli bohaterom w ich przykrej codzienności.
I choć ...