Poza rytmem

Uwielbiam tą autorkę. Początkowo nie myślałam, że ta książka aż tak przypadnie mi do gustu, ponieważ fabuła zaczyna się w czasach licealnych.
Autorka przekazuje nam pełną piękna i magii historię. Takie rzeczy potrafi zrobić tylko Brittainy C. Cherry.
Książkę czyta się bardzo szybko i dobrze.
Można się zżyć z bohaterami i ich pokochać.

Wieki zabierałam się za przeczytanie tej książki. Sama autorka potrafi sprawić mi trochę problemów, więc moje odwlekanie w czasie było uzasadnione. Uzbrojona jednak w dobre wrażenia po Zawsze i wszędzie, zabrałam się za lekturę.
I tak. Przeczytałam ją bardzo szybko. W zasadzie książka sama się czytała. Losy bohaterów mnie wciągnęły, zainteresowały, nie pozwoliły odłożyć do samego napisu koniec. To po prostu całkiem nieźle napisana historia, która w moim przypadku trafiła na podatny grunt. Dramatyczne przeżycia bohaterów sprawiały wrażenie bardzo prawdopodobnych. Porażały stosunki rodzicielskie, okrucieństwo rówieśników, brak odpowiedzialności i poczucie totalnej bezkarności. Bardzo to smutne, wzruszające i emocjonalne było.
Autorka postawiła jednak równie wiele plusów, jako przeciwwagę dla tych minusów. Mamy więc wiele pozytywów, pięknych scen, niemal nierealnych stanowiących podłoże do budowy czegoś nowego na bardzo solidnych fundamentach. Przepiękna miłość rodzicielska, przyjaźń, młodzieńcza umiejętność widzenia świata w sposób znacznie prostszy niż widzą go dorośli, wybaczanie i wiara w prawo do szczęścia. To bardzo ładne, ciepłe i równie emocjonalne elementy.
Nie, to nie jest idealna książka. Ale jest na tyle dobra, że zwraca uwagę. Na tyle, że można ją polecić dalej, bez obawy, że ktoś będzie miał do nas o to pretensje. Napisana jest sprawnie i mądrze. Jak dla mnie szczególnie w drugiej części, gdzie bohaterowie stają przed drugą szansą.
To wielowątkowa h...

To co ta książka robi z czytelnikiem to głowa mała.
Weźcie ją jak macie się chęć wypłakać. Gwarantuję, pójdzie jak z płatka. Albo to ja jestem miękką pipą co płacze od małej dramki :P

A tak serio.
Ochłonęłam, bo czytałam książkę do nocy i do oporu, przerwać się nie dało, potem się przespałam i z nową myślą o niej piszę. Na gorąco byłyby same zachwyty, ocena sięgnęłaby zenitu, a ja piałabym nad walorami. Ale wstrzymaj konie Sol, powoli. Jednak to nie książka idealna ;)
Zacznijmy od tego, że to nie jest romans, nie przede wszystkim. To historia dwójki zagubionych dzieci a potem bardzo nieszczęśliwych dorosłych. Dwójka ludzi którzy nie mogą sobie poradzić z tym co zesłał im los.
Historia Jasmine, której matka zrobiła z niej tresowaną małpę, nie obdarzając choć odrobiną miłości, Jasmine, która miłości dla obcego chłopaka miała tyle by oddać dla niego niemal wszystko.
Oraz opowieść o Elliocie który od rówieśników zaznał największego piekła a potrafił grać jak anioł.
Jest to też powieść o tym, że człowiek człowiekowi potrafi zgotować najgorszy los. Znęcanie i szykany, molestowanie, ignorancja.

Trudno czytało mi się o cierpieniu obojga tych bardzo młodych osób. To naprawdę była beczka dziegciu z łyżką miodu. Ale ten miód, ta ich miłość do siebie, miłość ludzi którzy tworzyli ich rodzinę, nie zawsze oznaczającą więzy krwi, to była ogromna przyjemność.
Do tego klimat Nowego Orleanu i ta wszechobecna muzyka.
To piękna historia. Trudna,...

Cieniutko, pani Cherry, oj cieniutko.
Całość niedopracowana, szczególnie druga część. Za szybko, za słodko, za mało. A miałam takie nadzieje!
Można przeczytać, ale nie miejcie wielkich oczekiwań.