Zawsze i wszędzie

Niestety, zbyt rzadko zdarza się sytuacja, kiedy sięgam po książkę, na którą trafiłam przypadkiem i w sumie wcale nie chcę jej czytać, a potem okazuje się, że nie potrafię się od niej oderwać. I choć może nie jest żadnym wielkim odkryciem, czyta się ją fantastycznie. Bohaterowie wydają się naturalni, są ludźmi, a nie wykreowanymi przez autorkę bohaterami cudownymi i przecudnymi. Miasteczko w którym toczy się akcja, nie jest wymarzonym małym kochającym się miejscem do jakich przekonują nas liczni autorzy, ale miasteczkiem pełnym ludzi zawistnych, złośliwych, poszukujących sensacji. Poznajemy rzeczywiste problemy bohaterów. Bardzo ludzkie i bardzo bolesne. Od Emery odszedł mąż po kilkunastu latach małżeństwa, przeżyła wiele poronień i w bólu i cierpieniu stara się ułożyć sobie na nowo życie, jej rodzina nie potrafi jej wesprzeć, a wiecznie niezadowolona, roszczeniowa i bardzo okrutna matka, niszczy dziewczynę. Jackson dawny narkoman, przeskakujący z kobiety na kobietę, trwający u boku wiecznie pijanego i staczającego się ojca, też ma za sobą przeszłość, która ukształtowała go w taki sposób.
Bohaterowie starli się na samym początku. I wiele czasu zajęło im dojście do momentu kiedy nie patrzyli na siebie, jak na najgorszego wroga. Sam etap poznawania był równie długi i obfitujący w niespodzianki i przedziwne okoliczności. A kiedy już zrobili krok w przód, świat ich zatrzymał i nie pozwolił pójść dalej.
Jak dla mnie to pełna ciepła i miłości książka o pogubionych ludziach ...

Uwielbiam takie historie. Ona poukładana dziewczyna z dobrego domu, a on od dziecka miał pod górkę. Ona uważana jest za porządną i szczęśliwą, a on ma opinię diabła wcielonego. Jednak oboje zmagają się z trudnymi i bolesnymi przeżyciami. Kiedy w końcu wpadają na siebie, postanawiają pomóc sobie nawzajem. Piękna i wzruszająca historia.

Patrzę na oceny i opinie innych czytelników i zastanawiam się jak to możliwe, że wszyscy się zachwycają (no może nie wszyscy, ale jakieś 99%), a ja zachwycona nie jestem. Spodziewałam się jakiejś rewelacji, ale zamiast pięknej historii o uczuciach między dwojgiem ludzi dostałam bajeczkę o tym jak panienka z dobrego domu i potwór o gołębim sercu zakochują się w sobie. Historia jest dla mnie zupełnie niewiarygodna, dodatkowo drażni mnie umieszczanie akcji i bohaterów w małej miejscowości, w której wszyscy wszystko o sobie wiedzą i zajmują się wszystkim poza własnym życiem.
Początek historii, czyli koniec związku Grace i Finn’a wyglądał obiecująco i z ochotą wczytywałam się w kolejne rozdziały, ale od momentu przyjazdu Grace w rodzinne strony książka robi się dla mnie coraz mniej wciągająca.
Grace przez większość czasu zachowuje się jak grochowa pipa z mózgiem pięciolatki, a jej relacje z Jacksonem momentami kojarzyły mi się z parodiami filmów romantycznych. Jackson, mimo całej sympatii jaką wzbudza, też do wiarygodnych postaci nie należy. Mniej więcej po 1/3 książki domyśliłam się dlaczego Mike Emery tak nienawidzi rodziny Harrisów, ale to chyba nie było zamierzeniem autorki.
W pierwszej połowie ciągle ktoś chichotał, a w drugiej połowie serca gubiły rytm i wszyscy co chwilę chwytali za nasadę nosa – być może to wina tłumacza. Do tłumaczenia tez mam zastrzeżenia, bo wpadło mi w oko kilka tłumaczeniowych potworków i znalazło się tez kilka literówek, które trochę wy...